Hyperactiviteit

Hyperactief gedrag verwijst meestal naar constante activiteit, de neiging om snel afgeleid te zijn, impulsiviteit, onvermogen om zich te concentreren, agressiviteit en soortgelijke gedragingen.

Karakteristieke gedragingen kunnen zijn:

• Onophoudelijke rusteloosheid of beweging
• Dwalen
• Excessief praten
• Moeite met rustige activiteiten (zoals lezen)

Hyperactiviteit is niet gemakkelijk te definiëren. Het hangt vaak van de waarnemer af. Gedrag dat voor de een buitensporig lijkt, hoeft dat voor de ander niet te zijn. Maar bepaalde kinderen zijn, in vergelijking met andere, duidelijk actiever. Dit kan een probleem worden als het de schoolprestaties of het vermogen om vrienden te maken in de weg staat.

Hyperactiviteit wordt vaak meer gezien als een probleem voor scholen en ouders dan voor het kind. Maar veel hyperactieve kinderen zijn ongelukkig, zelfs depressief. Hyperactief gedrag kan ertoe leiden dat het kind het doelwit wordt van pesterijen, of het moeilijk heeft om contact te maken met andere kinderen. Schoolwerk kan moeilijker zijn. Kinderen die hyperactief zijn, worden vaak gestraft voor hun gedrag.

Excessieve beweging (hyperkinetisch gedrag) neemt gewoonlijk af naarmate het kind ouder wordt. Het kan volledig verdwijnen tegen de adolescentie.