Ranolazine: nieuw geneesmiddel. Stabiele angina: niet het risico waard

(1) Betablockers zoals atenolol zijn de eerstelijns symptomatische behandeling voor stabiele angina. Calciumkanaalblokkers zoals verapamil en amlodipine zijn tweedelijns alternatieven; (2) Ranolazine is nu toegelaten voor symptomatische adjuvante behandeling van angina bij patiënten die slecht onder controle zijn met een bètablokker en/of een calciumkanaalblokker. Het werkingsmechanisme wordt slecht begrepen; (3) In twee gerandomiseerde dubbelblinde onderzoeken bij respectievelijk 565 en 823 patiënten die gedurende 7 en 12 weken werden behandeld, leverde ranolazine (500 mg tot 1000 mg tweemaal per dag), toegevoegd aan de lopende behandeling met amlodipine, slechts een beperkt voordeel op, namelijk het voorkomen van minder dan één angina-aanval per week; (4) vergelijkende studies hebben geen duidelijk effect van ranolazine op de mortaliteit aangetoond; (5) ranolazine verlengt het QT-interval op dosis-afhankelijke wijze en stelt de patiënten daardoor bloot aan het risico van torsades de pointes. Het wordt ook in verband gebracht met gastro-intestinale stoornissen (constipatie, misselijkheid, braken) en duizeligheid; (6) ranolazine wordt gemetaboliseerd door de cytochroom P450-isoenzymen CYP 3A4 en CYP 2D6 en is ook een P-glycoproteïnesubstraat. Daarom is er een groot risico op farmacokinetische interacties. Ook is er een risico op farmacodynamische interacties met geneesmiddelen die het QT-interval verlengen; (7) In de praktijk weegt de werkzaamheid van ranolazine bij de preventie van angina-aanvallen niet op tegen het risico op ernstige bijwerkingen.