Ślizgacz żółtobrzuchy

Trachemys scripta

Opis: Wschodnie populacje mają żółtą plamę za okiem, która jest najbardziej rozpoznawalną cechą do identyfikacji w terenie; młode żółwie mają żywe żółte oznaczenia. Pionowe żółte paski smugi karapaksu (górna część skorupy), podczas gdy plastron (dolna część skorupy) jest przede wszystkim żółty. Starsze żółwie tracą te wzory, stają się ciemniejsze i trudniejsze do rozpoznania. Ślizgacze odróżniają się od innych żółwi zaokrągloną szczęką dolną; wszystkie inne grupy żółwi mają płaskie szczęki. Ponadto żurawie ślizgowe są często bardziej kopulaste niż łyski. Długość karapaksu suwaków waha się od 5 do 12 cali (12,5-30,5 cm).

Pokarm/Dieta: Młode osobniki żerują głównie na owadach wodnych, podczas gdy dorosłe są przede wszystkim roślinożerne.

Aktywność/zachowanie: Ten gatunek jest jednym z najbardziej rzucających się w oczy żółwi baskilowych w całym swoim zasięgu. Są one ostrożne i zsuwają się do wody, gdy są niepokojone. Żółwie te są czasami spotykane na lądzie, a samice są najczęściej spotykane wiosną, gdy szukają miejsca na gniazdo.

Siedlisko/Range: Ślizgacze nie są bardzo szczegółowe na temat siedlisk wodnych, które zajmują, ale wolą rzeki, rowy, jeziora i stawy.

Reprodukcja: Gniazdowanie odbywa się późną wiosną lub wczesnym latem w pobliżu wody. Gniazda zazwyczaj zawierają od 4 do 12 jaj, a niektóre pisklęta przezimują w swoich gniazdach.

Różne: Inny podgatunek, red-eared slider, jest częstym zwierzęciem akwariowym. Zostały one wypuszczone i zadomowiły się w obszarach poza ich rodzimym zasięgiem, gdzie często konkurują z rodzimymi gatunkami żółwi.