Afryka: Geografia fizyczna

Afryka, drugi co do wielkości kontynent, jest ograniczona przez Morze Śródziemne, Morze Czerwone, Ocean Indyjski i Ocean Atlantycki. Geografia fizyczna, środowisko i zasoby oraz geografia człowieka mogą być rozpatrywane oddzielnie.
Afryka ma osiem głównych regionów fizycznych: Saharę, Sahel, Wyżynę Etiopską, sawannę, Wybrzeże Suahili, las deszczowy, Wielkie Jeziora Afrykańskie i Afrykę Południową. Niektóre z tych regionów obejmują duże połacie kontynentu, takie jak Sahara i Sahel, podczas gdy inne są odizolowanymi obszarami, takimi jak Wyżyna Etiopska i Wielkie Jeziora. Każdy z tych regionów ma unikalne zwierzęta i społeczności roślinne.
Sahara
Sahara jest największą na świecie gorącą pustynią, obejmującą 8,5 miliona kilometrów kwadratowych (3,3 miliona mil kwadratowych), czyli mniej więcej tyle, co południowoamerykański kraj Brazylia. Sahara stanowi 25 procent powierzchni kontynentu, wyznaczając jego północne wybrzuszenie. ahara ma wiele wyraźnych cech fizycznych, w tym ergi, regi, hamadas i oazy. Ergi, które pokrywają 20 procent Sahary, to wydmy piaskowe ciągnące się przez setki kilometrów na wysokości ponad 300 metrów (1000 stóp). Ergi pokrywają większą część Algierii i Libii oraz część Mali i Nigerii. Ergi mogą zawierać duże ilości soli, która jest sprzedawana do celów przemysłowych i spożywczych.
Regiony są równinami piasku i żwiru, które stanowią 70 procent Sahary. Żwir może być czarny, czerwony lub biały. Regi są pozostałością prehistorycznych dna morskiego i koryta rzeki, ale teraz są prawie pozbawione wody.
Hamady są wzniesionymi płaskowyżami ze skał i kamieni, które osiągają wysokość 3 353 metrów (11 000 stóp). Należą do nich góry Atlas, które rozciągają się od południowo-zachodniego Maroka do północno-wschodniej Tunezji; góry Tibesti w południowej Libii i północnym Czadzie; oraz góry Ahaggar w południowej Algierii. aza to skupisko wody na pustyni, często w postaci źródeł, studni lub systemów nawadniających. Około 75 procent ludności Sahary żyje w oazach, które stanowią jedynie 2 071 kilometrów kwadratowych (800 mil kwadratowych) ogromnego obszaru pustyni.
Zwierzęta i rośliny Sahary przystosowały się do niezwykle suchych warunków panujących w regionie. Nerki jerboa, rodzaju gryzoni, produkują bardzo skoncentrowany mocz, który minimalizuje utratę wody. Wielbłąd dromader oszczędza wodę poprzez zmianę temperatury ciała, dzięki czemu nie poci się w miarę jak dzień staje się coraz gorętszy. Skorpion ogranicza swoją aktywność do nocy, zagrzebując się w chłodniejszych piaskach pod powierzchnią ziemi w ciągu dnia. Skorpion, drapieżnik, wchłania również wodę z ciała swojej ofiary.
Saharyjskie rośliny przetrwały dzięki systemom korzeniowym, które zagłębiają się aż na 24 metry pod ziemię. W niektórych częściach Sahary rośliny nie mogą się w ogóle zakorzenić. Na przykład na południowej Pustyni Libijskiej zieleń nie występuje na odcinku dłuższym niż 195 kilometrów (120 mil).
Sahel
Sahel to wąskie pasmo półpustynnej ziemi, które stanowi strefę przejściową między Saharą na północy a sawannami na południu. Składa się z płaskich, jałowych równin, które rozciągają się na długości około 5 400 kilometrów (3 300 mil) w poprzek Afryki, od Senegalu do Sudanu.
Sahel zawiera żyzną deltę Nigru, jednej z najdłuższych rzek Afryki. Niestety, żyzna ziemia Sahelu szybko staje się pustynią w wyniku suszy, wylesiania i intensywnego rolnictwa. Proces ten znany jest jako pustynnienie.
Zwierzęta Sahelu nieustannie poszukują deficytowych zasobów wody i roślinności. Myszoskoczek senegalski, najbardziej rozpowszechniony ssak w Sahelu, mierzący zaledwie kilka centymetrów, zjada aż 10 procent roślin Sahelu.
Zielona roślinność Sahelu pojawia się dopiero w porze deszczowej, ale często jest szybko zbierana przez rolników lub zjadana przez zwierzęta. Baobaby to drzewa odporne na suszę i ogień, których pnie mają często 15 metrów szerokości i aż 26 metrów wysokości. Akacje, których głębokie systemy korzeniowe są idealne dla półpustynnego klimatu, należą do najczęstszych drzew występujących w Sahelu. Cram-cram, kłująca trawa, jest podstawową paszą dla sahelskich stad, takich jak bydło zebu.
Wyżyna Etiopska
Wyżyna Etiopska zaczęła się wznosić 75 milionów lat temu, gdy magma z płaszcza Ziemi wypiętrzyła szeroką kopułę starożytnej skały. Kopuła ta została później podzielona, gdy skorupa kontynentalna Afryki rozciągnęła się, tworząc system Wielkiej Doliny Ryftowej. Dziś dolina ta przecina Wyżynę Etiopską z południowego zachodu na północny wschód. Wyżyna Etiopska jest domem dla 80 procent najwyższych gór Afryki. Rodzime gatunki, takie jak ibex Walia, zagrożona dzika koza, i pawian gelada żyją w gzymsach i skalistych ostańcach gór Simien. Najbardziej emblematycznym gatunkiem wyżynnym jest prawdopodobnie wilk etiopski, który znajduje się obecnie na skraju wyginięcia.
Ważne gatunki roślin występujące na Wyżynie Etiopskiej to róża etiopska, jedyna rodzima róża Afryki, oraz ensete, wysoka, gruba, gumowata roślina będąca bliskim krewnym banana.

Sawanny
Sawanny, czyli tereny trawiaste, pokrywają prawie połowę Afryki, ponad 13 milionów kilometrów kwadratowych (5 milionów mil kwadratowych). Te łąki stanowią większość środkowej Afryki, zaczynając od południa od Sahary i Sahelu, a kończąc na północ od południowego krańca kontynentu.
Wśród wielu afrykańskich regionów sawannowych, Serengeti (lub Równiny Serengeti) jest najbardziej znane. Serengeti to rozległa, pofałdowana równina, która rozciąga się na 30 000 kilometrów kwadratowych (11 583 mil kwadratowych) od kenijskiego rezerwatu Maasai-Mara do Parku Narodowego Serengeti w Tanzanii. Serengeti jest domem dla jednego z największych na kontynencie skupisk gatunków dużych ssaków, w tym lwów, hien, zebr, żyraf i słoni. Każdego roku, ponad 1 milion antylop gnu podróżuje w okrężnej migracji, po sezonowych deszczach, przez równiny Serengeti. Ich wypas i deptanie trawy pozwala rosnąć nowym trawom, a ich odpady pomagają użyźniać glebę. Wybrzeże Suahili
Wybrzeże Suahili rozciąga się na długości około 1,610 kilometrów (1,000 mil) wzdłuż Oceanu Indyjskiego, od Somalii do Mozambiku. Pobliskie rafy koralowe i wyspy barierowe chronią wybrzeże przed surową pogodą.
Na piaszczystym Wybrzeżu Suahili nie ma zbyt wielu zwierząt. Złoty-rumped ryjówka słoniowa, owadożerny gryzoń z długim pyskiem, jest powszechne. Mały, prymitywny gatunek naczelnych znany jako bush baby zamieszkuje porośnięte roślinnością obszary Wybrzeża Suahili. Bush babies, które mają ogromne oczy do polowania w nocy, żywią się głównie owadami, owocami i liśćmi.
Te bardziej roślinne obszary znajdują się na wąskim pasie w głąb lądu od przybrzeżnych piasków. Ciężka uprawa zmniejszyła różnorodność gatunków roślin w tym wewnętrznym obszarze Wybrzeża Suahili. Lasy namorzynowe są najbardziej rozpowszechnioną roślinnością. Lasy namorzynowe mają odsłonięty system korzeniowy. Dzięki temu drzewa mogą pobierać tlen bezpośrednio z powietrza, jak również z ubogiej w składniki odżywcze gleby. Las deszczowy
Większość rodzimych lasów deszczowych Afryki została zniszczona przez rozwój, rolnictwo i leśnictwo. Obecnie 80 procent afrykańskiego lasu deszczowego jest skupione w Afryce Środkowej, wzdłuż dorzecza rzeki Kongo.
Afrykańskie lasy deszczowe charakteryzują się bogatą różnorodnością życia zwierzęcego; 6-kilometrowa (4-milowa) powierzchnia może zawierać do 400 gatunków ptaków, 150 gatunków motyli i 60 gatunków płazów. Ważnymi ssakami są afrykańskie słonie leśne, goryle, małpa czarna colobus i okapi, żyrafa podobna do osła. rówka Kierowca jest jednym z najbardziej agresywnych gatunków afrykańskich lasów deszczowych. Mrówki kierowcy poruszają się w kolumnach do 20 milionów w poprzek podłogi lasu deszczowego i zjedzą wszystko, od toksycznych stonóg po gady i małe ssaki.
Społeczność roślinna afrykańskich lasów deszczowych jest jeszcze bardziej zróżnicowana, z udokumentowanymi około 8000 gatunków roślin. Ponad 1,100 z tych gatunków są endemiczne, lub znaleźć nigdzie indziej na Ziemi. Tylko 10 procent roślin w afrykańskim lesie deszczowym zostały zidentyfikowane.
Wielkie Jeziora Afrykańskie
Wielkie Jeziora znajdują się w dziewięciu krajach, które otaczają Wielką Dolinę Ryftową. Gdy kontynent afrykański oddzielił się od Arabii Saudyjskiej, na powierzchni Ziemi powstały duże, głębokie pęknięcia. Pęknięcia te zostały później wypełnione wodą. Ten proces geologiczny stworzył jedne z największych i najgłębszych jezior na świecie.
Jest siedem głównych afrykańskich Wielkich Jezior: Jezioro Alberta, Jezioro Edwarda, Jezioro Kivu, Jezioro Malawi, Jezioro Tanganika, Jezioro Turkana i Jezioro Wiktorii. Jezioro Wiktorii, największe jezioro w Afryce, jest południowym źródłem rzeki Nil, najdłuższej rzeki na świecie.
Region Wielkich Jezior Afrykańskich charakteryzuje się zróżnicowanym życiem zwierząt wodnych i lądowych. Ryby to między innymi 45-kilogramowy (100-funtowy) okoń nilowy i 2,5-centymetrowy (1-calowy) pielęgnicowaty. Migrujące zwierzęta sawanny, takie jak antylopy gnu, używają jezior jako wodopojów. Hipopotamy i krokodyle nazywają ten region swoim domem.
Wielkie Jeziora sąsiadują ze wszystkimi zbiorowiskami roślinnymi, od lasów deszczowych po sawanny. Jednak gatunki inwazyjne, takie jak hiacynt wodny i papirus, zaczęły przejmować całe linie brzegowe, zagrażając zwierzętom i roślinom. Afryka Południowa
Region Afryki Południowej jest zdominowany przez krater Kaapvaal, półkę skał macierzystych, która ma ponad 2,6 miliarda lat. Skaliste cechy Afryki Południowej obejmują płaskowyże i góry, takie jak pasmo Drakensberg.
Południowa Afryka jest epicentrum Afryki znanych rezerwatów, które chronią gatunki zwierząt, takich jak lwy, słonie, pawiany, nosorożce białe i zebry Burchells. Inne ważne gatunki zwierząt obejmują impala, rodzaj jelenia, i springbok, rodzaj gazeli, która może wiosna kilka stóp w powietrze, aby uniknąć predators.
Southern Africas Cape Floral Region jest jednym z najbogatszych obszarów dla roślin na świecie. Podczas gdy Cape Floral Region obejmuje mniej niż 0,5 procent Afryki, jest domem dla prawie 20 procent flory kontynentów. Olbrzymia protea, narodowy kwiat RPA, znajduje się w regionie Cape Floral Region.