Arcyksiążę Rudolf Austriacki

Urodzony w pałacu Pitti we Florencji w Toskanii, był najmłodszym synem cesarza Leopolda II i Marii Luizy Hiszpańskiej. W 1803 lub 1804 r. Rudolph zaczął pobierać lekcje gry na fortepianie i kompozycji u Ludwiga van Beethovena. Zaprzyjaźnili się, a Rudolph stał się zwolennikiem i mecenasem Beethovena; ich spotkania trwały do 1824 roku. Beethoven zadedykował Rudolfowi 14 kompozycji, w tym Trio arcyksiążęce, Sonatę Hammerklavier, Koncert cesarski i Missa Solemnis. Sonata fortepianowa nr 26 – Les Adieux („Pożegnania”) została podarowana Rudolfowi tuż przed jego ucieczką z Wiednia z rodziną królewską z okazji inwazji Napoleona w 1809 roku. Części to „Lebewohl”, „Abwesenheit” i „Wiedersehen” („pożegnanie”, „nieobecność” i „ponowne spotkanie”). Rudolph zadedykował Beethovenowi jedną z własnych kompozycji. Listy Beethovena do Rudolfa przechowywane są dziś w Gesellschaft der Musikfreunde w Wiedniu.

Schubert i Ferdinand Ries również dedykowali Rudolfowi swoje utwory.

24 marca 1819 r. w wieku 31 lat Rudolph został mianowany arcybiskupem Ołomuńca, w dzisiejszych Czechach, ale wówczas należących do Cesarstwa Austriackiego. 4 czerwca 1819 r. papież Pius VII mianował go kardynałem-kapłanem kościoła tytularnego S. Pietro in Montorio. Święcenia kapłańskie przyjął 29 sierpnia 1819 r., a 26 września został wyświęcony na biskupa.

W latach 1823-24 był jednym z 50 kompozytorów, którzy skomponowali wariację na temat walca Antona Diabellego dla Vaterländischer Künstlerverein. W przypadku Rudolfa muzyka została opublikowana anonimowo, jako „S.R.D” (Serenissimus Rudolfus Dux).

Zmarł 24 lipca 1831 r. na wylew krwi do mózgu w Baden bei Wien w wieku 43 lat i został pochowany w Krypcie Cesarskiej w Wiedniu, jego serce spoczęło w krypcie w katedrze św.