ATR (producent samolotów)
Lata 80.
W latach 60. i 70. XX w. europejscy producenci samolotów w większości przeszli znaczną restrukturyzację korporacyjną, w tym fuzje i konsolidacje, a także skłaniali się ku programom współpracy wielonarodowej, takim jak nowo wprowadzony Airbus A300. Zgodnie z tą tendencją do współpracy wewnątrzeuropejskiej, francuskie przedsiębiorstwo lotnicze Aérospatiale i włoski konglomerat lotniczy Aeritalia rozpoczęły rozmowy na temat współpracy w celu opracowania całkowicie nowego regionalnego samolotu pasażerskiego. Wcześniej, już od 1978 r., obie firmy niezależnie prowadziły badania nad własnymi koncepcjami samolotów, AS 35 w przypadku Aerospatiale i AIT 230 w przypadku Aeritalia, aby sprostać zapotrzebowaniu w tym segmencie rynku.
4 listopada 1981 r. prezes Aeritalia Renato Bonifacio i prezes Aérospatiale Jacques Mitterrand podpisali w Paryżu formalną umowę o współpracy. Umowa ta oznaczała nie tylko połączenie ich wysiłków, ale także ich odrębnych projektów koncepcyjnych w jeden kompletny projekt samolotu, który miał być opracowany i produkowany w ramach wspólnego przedsięwzięcia. Konsorcjum dążyło do osiągnięcia podobnego kosztu jednostkowego, ale zużycia paliwa na poziomie 430 kg (950 lb) na dystansie 370 km (200 nmi), czyli prawie o połowę mniej niż w przypadku konkurentów dysponujących 40-50 miejscami – British Aerospace HS.748 i Fokker F.27, Ta umowa posłużyła nie tylko jako podstawa i początek firmy ATR, ale także jako punkt startowy dla pierwszego samolotu tej młodej firmy, który został oznaczony jako ATR 42. Do 1983 r. utworzono dział obsługi klienta ATR, przygotowując infrastrukturę na całym świecie do zapewnienia wsparcia dla przyszłych samolotów ATR każdemu klientowi, niezależnie od lokalizacji.
W dniu 16 sierpnia 1984 r. pierwszy model typu, znany jako ATR 42-200, wykonał swój dziewiczy lot z lotniska w Tuluzie we Francji. We wrześniu 1985 r. zarówno francuska Dyrekcja Generalna Lotnictwa Cywilnego (DGCA), jak i włoski Urząd Lotnictwa Cywilnego przyznały certyfikat typu, dopuszczając go do służby operacyjnej. W dniu 3 grudnia 1985 r. pierwszy samolot produkcyjny, oznaczony jako ATR 42-300, został dostarczony francuskiemu klientowi Air Littoral; jeszcze w tym samym miesiącu wykonano pierwszą usługę przynoszącą dochód. W styczniu 1986 r. ATR, przekonany o sukcesie ATR 42 i zapotrzebowaniu na powiększoną wersję samolotu, ogłosił rozpoczęcie programu rozwoju takiego samolotu, który został oznaczony jako ATR 72, aby odzwierciedlić zwiększoną pojemność pasażerską.
W 1988 r. 200. egzemplarz ATR-a został dostarczony liniom Thai Airways. We wrześniu 1989 r. ogłoszono, że ATR osiągnął swój pierwotny cel sprzedaży 400 sztuk ATR. W tym samym roku rozpoczęły się dostawy powiększonego ATR 72, a wkrótce potem stało się powszechne zamawianie obu typów razem. Ponieważ mniejszy ATR 42 jest montowany na tej samej linii produkcyjnej co ATR 72, a także posiada większość podsystemów, komponentów i technik produkcji, oba typy samolotów wspierają się wzajemnie w utrzymaniu produkcji. Czynnik ten mógł mieć kluczowe znaczenie, ponieważ do 2015 roku ATR 42 był jedynym 50-miejscowym samolotem regionalnym, który był nadal produkowany.
Lata 90-teEdit
We wrześniu 1992 roku 300. egzemplarz ATR-a został dostarczony fińskim liniom lotniczym Karair.Pięćsetny ATR został dostarczony do American Eagle, USA, 5 września 1997 r.
W celu utrzymania przewagi technologicznej na wysoce konkurencyjnym rynku regionalnych samolotów pasażerskich w latach 90-tych, stopniowo wprowadzono kilka modyfikacji i ulepszonych wersji ATR 42. Pierwotny model ATR 42-300 był produkowany do 1996 r., natomiast pierwszy zmodernizowany (i zasadniczo podobny) model, oznaczony jako ATR 42-320, był również produkowany do 1996 r. W celu utrzymania przewagi technologicznej na wysoce konkurencyjnym rynku regionalnych samolotów pasażerskich w latach 90. Wariant -320 różnił się przede wszystkim tym, że był napędzany parą mocniejszych silników PW121, co dawało mu lepsze osiągi niż modelowi 300. Inny wariant, ATR 42-300QC, był specjalną wersją towarowo-pasażerską (kabriolet) standardowej serii -300.
Kolejną ważną wersją produkcyjną była seria ATR 42-500, której rozwój został pierwotnie ogłoszony 14 czerwca 1993 roku. Model -500 był unowocześnionym samolotem, wyposażonym w nowe silniki PW127, nowe sześciołopatowe śmigła, poprawione osiągi, zwiększoną nośność i ulepszoną kabinę pasażerską. 31 października 1995 r. pierwszy ATR 42-500 został dostarczony włoskiemu przewoźnikowi Air Dolomiti; 19 stycznia 1996 r. odbył się pierwszy lot dochodowy na tym typie samolotu. Oprócz nowych modeli samolotów wprowadzono również różne zmiany organizacyjne. W dniu 10 lipca 1998 r. ATR uruchomił nowy Dział Zarządzania Aktywami.
Lata 2000
W dniu 28 kwietnia 2000 r. 600. samolot ATR 72-500 został dostarczony włoskiemu przewoźnikowi Air Dolomiti.700. samolot ATR 72-500 został dostarczony indyjskim liniom lotniczym Simplify Deccan w dniu 8 września 2006 r.
W czerwcu 2001 r. EADS i Alenia Aeronautica, spółki macierzyste ATR, podjęły decyzję o zacieśnieniu współpracy, przegrupowując całą działalność przemysłową związaną z regionalnymi samolotami pasażerskimi w ramach konsorcjum ATR. W dniu 3 października 2003 r. ATR stał się jednym z pierwszych producentów samolotów, którzy otrzymali certyfikaty ISO 9001-2000 oraz EN/AS/JISQ 9100, będące światowymi standardami jakości dla przemysłu lotniczego. W lipcu 2004 r. ATR i brazylijski producent samolotów Embraer ogłosili zawarcie umowy o współpracy w ramach portalu AEROChain w celu zapewnienia lepszej obsługi klienta. W kwietniu 2009 r. ATR ogłosił wprowadzenie usługi „Door-2-Door” jako nowej opcji w swojej ofercie kompleksowych usług dla klientów.
2 października 2007 r. Dyrektor Generalny ATR, Stéphane Mayer, ogłosił wprowadzenie na rynek samolotów z serii -600; ATR 42-600 i ATR 72-600 zostały wyposażone w szereg ulepszeń mających na celu zwiększenie wydajności, niezawodności wysyłek, obniżenie spalania paliwa i kosztów operacyjnych. Samoloty są podobne do wcześniejszego modelu -500, jednak różnice polegają na zastosowaniu ulepszonych silników PW127M, nowego szklanego kokpitu i wielu innych drobnych usprawnień. Prototyp ATR 42-600 o rejestracji testowej F-WWLY odbył swój pierwszy lot 4 marca 2010 roku.
2010sEdit
900. samolot, ATR 72-500, został dostarczony brazylijskim liniom lotniczym TRIP Linhas Aéreas 10 września 2010 roku. W 2011 roku Royal Air Maroc odebrał pierwszy ATR 72-600. Tysięczny samolot został dostarczony do hiszpańskich linii lotniczych Air Nostrum 3 maja 2012 roku. W dniu 15 czerwca 2015 r. Japan Air Commuter podpisał umowę na 1 500. samolot ATR.
W dniu 1 lutego 2016 r. ATR podpisał umowę z Iran Air na 40 ATR 72-600. 1300-ny ATR, ATR 72-600, został dostarczony do NAC do eksploatacji przez irlandzkie linie lotnicze Stobart Air w dniu 14 czerwca 2016 r.; w tym samym roku ATR dostarczył pierwszy w historii samolot ATR 72-600 High Capacity (78 miejsc) do Cebu Pacific. W październiku 2016 roku Christian Scherer został mianowany na stanowisko CEO.
W 2017 roku ATR obchodził 35-lecie istnienia. W dniu 1 lutego ATR i szwedzka BRA wykonały pierwszy lot ATR na biopaliwo. W sierpniu 2017 r. amerykański regionalny przewoźnik Silver Airways podpisał list intencyjny na maksymalnie 50 ATR 42, co stanowi powrót na kontynentalnym rynku amerykańskim od 1997 r., kiedy American Airlines przekształciły 12 opcji ATR 72, ze względu na wzrost popularności odrzutowców regionalnych i katastrofę American Eagle Flight 4184 w 1994 r. ATR obniżył swoją produkcję do 80 dostaw rocznie od 2017 roku i może pochwalić się prawie trzyletnim backlogiem po zamówieniu FedEx Express z listopada 2017 roku. W 2017 roku ATR zarezerwował 113 solidnych zamówień i 40 opcji, i dostarczył 80 samolotów: 70 nowych ATR 72-600s, 8 nowych ATR 42-600s i 2 używane ATR.
Do kwietnia 2018 roku flota latała ponad 5 000 razy dziennie i wykonała 30 milionów godzin lotu. Do końca czerwca 2018 r. firma Leonardo S.p.A. wysłała 1 500. kadłub ATR, podczas gdy zamówiono prawie 1 700 samolotów; ATR podobno przewodzi na rynku turbośmigłowych samolotów regionalnych od 2010 r. z 75% udziałem. Samoloty firmy były użytkowane w prawie 100 krajach przez 200 linii lotniczych, a liczba wykonanych lotów wyniosła 30 milionów; twierdzono również, że samolot ATR startuje lub ląduje co 8 sekund.
W dniu 13 września Scherer odszedł z funkcji dyrektora generalnego, aby zastąpić Erica Schulza na stanowisku dyrektora handlowego Airbusa.ATR zastąpił Scherera jako swojego dyrektora naczelnego Stefano Bortoli, prezesa zarządu ATR i starszego wiceprezesa ds. strategii i marketingu w Leonardo aircraft.Pod koniec października dostarczono 1500. ATR, ATR 72-600 do Japan Air Commuter, po prawie 500 dostawach ATR 42s i ponad 1000 dostaw ATR 72s do ponad 200 operatorów w 100 krajach. W ciągu 2018 roku ATR dostarczył 76 samolotów; tempo produkcji utrzymuje się na stałym poziomie. Firma zdecydowała się na realizację strategii niskiego ryzyka, unikając działań zakłócających, jednocześnie decydując się na integrację stosunkowo prostych ulepszeń w swoich samolotach, takich jak noszony na ciele wzmocniony system wizyjny Elbit Systems ClearVision.
