Badanie porównawcze stereopróżni u pacjentów z różnymi stopniami zaćmy i obustronną pseudofakią Undrakonda V, Sahiti TK, Vennesh PS, Kamath YS

ORYGINALNY ARTYKUŁ

Rok : 2019 | Volume : 67 | Issue : 11 | Page : 1834-1837

Badanie porównawcze stereopróżni u pacjentów z różnymi stopniami zaćmy i obustronną pseudofakią
Vivekanand Undrakonda1, Thotamasetty Krishna Sahiti1, Patchipala Siva Vennesh1, Yogish Subraya Kamath2
1 Department of Ophthalmology, Alluri Sitaramaraju Academy of Medical Sciences, Malkapuram, Eluru, Andhra Pradesh, India
2 Department of Ophthalmology, Kasturba Medical College-Manipal, Manipal, Karnataka, Indie

Adres do korespondencji:
Dr. Yogish Subraya Kamath
Department of Ophthalmology, Kasturba Medical College-Manipal, Manipal Academy of Higher Education, Madhav Nagar, Manipal – 576 104, Karnataka
India

Źródło wsparcia: Brak, Konflikt interesów: Brak

Check

DOI: 10.4103/ijo.IJO_401_19

Cel: Porównanie stereopsji u pacjentów z różnymi stopniami zaćmy i obustronną pseudofakią. Metody: Przekrojowe badanie obserwacyjne przeprowadzono w ośrodku opieki trzeciorzędowej w południowych Indiach od grudnia 2016 r. do września 2018 r., W którym stereopeksja pacjentów mających obustronną zaćmę starczą lub obustronną pseudofakię, została zmierzona za pomocą wykresu Titmus Fly. Osoby z jakąkolwiek formą zeza, jaskrą lub patologią siatkówki zostały wykluczone. Pacjentów podzielono na trzy grupy w zależności od stopnia zaawansowania zaćmy, określonego na podstawie Lens Opacification Classification System (LOCS)-III. Grupę 4 stanowiły osoby z obustronną pseudofakią. Analizę statystyczną przeprowadzono przy użyciu jednoczynnikowego testu ANOVA z analizą post hoc przy użyciu testu Bonferroniego, w celu zbadania różnic stereopakietowości pomiędzy grupami. Wyniki: Ocenie poddano łącznie 200 pacjentów. Średnia stereowzroczność wynosiła 65,2 ± 18,2, 114,8 ± 83,42, 402,4 ± 223,7 i 107,2 ± 71,68 sekund łuku odpowiednio w grupach 1, 2, 3 i 4 (P < 0,001). Średnia najlepiej skorygowana ostrość wzroku (BCVA) w jednostkach LogMAR wynosiła 0,19 ± 0,15, 0,37 ± 0,24, 0,82 ± 0,26 i 0,14 ± 0,13 odpowiednio w grupach 1, 2, 3 i 4 (P = 0,01). Porównując cztery grupy, zaobserwowano ogólny spadek BCVA i stereopunkcji wraz ze wzrostem stopnia zaćmy, z wyjątkiem grupy 4, która obejmowała obustronnych pseudofakików. W analizie post hoc różnic między grupami zauważono istotną statystycznie różnicę w ostrości wzroku w grupie 3 w porównaniu z pozostałymi grupami. Wnioski: Stereopunktura zmniejsza się wraz z rosnącym stopniem zaćmy. Lepszą stereopakietowość obserwuje się u pacjentów z obustronną pseudofakią w porównaniu z wysokimi stopniami zaćmy.

Słowa kluczowe: Katarakta, stereodokładność, ostrość wzroku

Jak cytować ten artykuł:
Undrakonda V, Sahiti TK, Vennesh PS, Kamath YS. Badanie porównawcze stereopróżni u pacjentów z różnymi stopniami zaćmy i obustronną pseudofakią. Indian J Ophthalmol 2019;67:1834-7

Jak cytować ten URL:
Undrakonda V, Sahiti TK, Vennesh PS, Kamath YS. A comparative study of stereoacuity in patients with various grades of cataract and bilateral pseudophakia. Indian J Ophthalmol 2019 ;67:1834-7. Available from: https://www.ijo.in/text.asp?2019/67/11/1834/269633

Stereopsja jest zdolnością postrzegania głębi i powstaje w wyniku fuzji dwóch nieco niepodobnych obrazów poprzez pobudzenie dwóch rozbieżnych elementów siatkówki, w obrębie fuzji Panuma w dwojgu oczu. Jest ona oceniana w zależności od najmniejszej poziomej rozbieżności obrazu siatkówki, która wywołuje percepcję głębi i jest mierzona w sekundach łuku. Test Titmusa, test TNO, test Frisby’ego i stereotest Langa są powszechnie stosowane do oceny stereopsji. Stereopeksja mniejsza niż 50 sekund jest uważana za normalną. Na stereopsję ma wpływ ostrość wzroku, odległość źreniczna, zaćma i starczowzroczność. Może na nią wpływać związana z wiekiem utrata komórek zwojowych siatkówki, jak również dziecięce wady refrakcji i amblyopia, W tym badaniu podjęliśmy próbę określenia wpływu różnych stopni zaćmy i obustronnej pseudofakii na stereopsję.

Metody

Przeprowadzono przekrojowe badanie obserwacyjne wśród dzieci z zaćmą i obustronną pseudofakią.sectional observational study was conducted among patients who visited the ophthalmology department at a tertiary care teaching hospital in Southern India, od grudnia 2016 r. do września 2018 r. Badanie przeprowadzono zgodnie z wytycznymi Deklaracji Helsińskiej, a przed rozpoczęciem uzyskano zgodę instytucjonalnej komisji etycznej. Badanie zostało wyjaśnione, a pisemna świadoma zgoda pacjentów została uzyskana przed ich zapisem. Zebrano dane demograficzne, w tym wiek, płeć, zawód, prezentowane objawy, czas trwania objawów. Do badania włączono kolejnych pacjentów obu płci, w wieku powyżej 40 lat, z zaćmą związaną z wiekiem i obustronną pseudofakią, z BCVA ≥6/12, z prawidłowo funkcjonującą siatkówką. Pacjenci z zezem, jaskrą, patologią siatkówki zostali wykluczeni z badania.
Po dokonaniu oceny najlepiej skorygowanej ostrości wzroku (BCVA) za pomocą tabeli Snellena, ostrość wzroku przeliczano na logarytm minimalnej rozdzielczości kątowej (LogMAR). U wszystkich wykonano badanie przedniego odcinka oka metodą biomikroskopii w lampie szczelinowej, a ocenę zaćmy przeprowadzono przy użyciu Lens Opacities Classification System-III (LOCS-III) opracowanego przez Chylacka i wsp. Pacjentów podzielono na trzy grupy w zależności od stopnia zaawansowania zaćmy, a czwartą grupę stanowili pacjenci z obustronną pseudofakią, u których zastosowano sztywną jednoogniskową soczewkę wewnątrzgałkową Posterior Chamber Intra Ocular Lens (PCIOL). Pacjenci zostali zakwalifikowani do grup na podstawie wyższego stopnia opalescencji jądrowej. Następnie, jeśli u któregokolwiek z nich wystąpiła zaćma korowa lub tylna podtorebkowa wykraczająca poza ograniczenia dla danej grupy, pacjenci tacy byli wykluczani. Różnica w opalescencji jądrowej między dwoma oczami pacjenta, która umieściłaby je w oddzielnych grupach, została również przyjęta jako kryterium wykluczenia. Pacjenci, którzy byli pseudofakijni, to ci, u których emmetropia była celem pooperacyjnym. W każdej grupie pobrano próbę losową po 50 pacjentów. U wszystkich pacjentów wykonano tonometrię aplanacyjną i ocenę dna oka. Stereopsja była mierzona u wszystkich pacjentów przez jednego badającego przy użyciu diagramu muchy Titmusa (Stereo optical company, INC) w najlepszej korekcji refrakcyjnej w okularach Polaroida w odległości 40 cm. Pacjenci byli proszeni o wskazanie koła, które różniło się od płaszczyzny pozostałych kół, w grupie czterech kół. Przy określaniu stereopsji, jeśli pacjent nie był w stanie dwa razy z rzędu zidentyfikować prawidłowego okręgu, poprzedni wynik był uznawany za stereopsję badanego.

Tabela 1: Podział pacjentów na grupy, rozkład płci, średni wiek i ostrość wzroku LogMAR Click here to view

Do analizy statystycznej wykorzystano wiek, ostrość wzroku LogMAR i steroidy. Zmienne obejmujące wiek, BCVA wyrażone są jako średnia ± odchylenie standardowe. Analizę statystyczną przeprowadzono przy użyciu oprogramowania SPSS 20.0 (SPSS Inc., Chicago, IL, USA), a wartości P 0,05 lub mniejsze uznano za wskazujące na istotną różnicę. Wewnątrzgrupową korelację pomiędzy ostrością wzroku LogMAR a stereoakuzją oceniano za pomocą współczynnika korelacji Pearsona. Jednokierunkowy test analizy wariancji (ANOVA) został użyty do porównania stereoacuicji i ostrości wzroku LogMAR pomiędzy grupami. Analizę post hoc (porównanie wielu grup) przeprowadzono przy użyciu testu Bonferroniego.

Wyniki

W naszym badaniu 54.5% stanowili mężczyźni, a 45,5% kobiety. Szczegóły dotyczące płci, średniego wieku i średniej LogMAR BCVA przedstawiono w . Częstość występowania logMAR BCVA i stereopsji w każdej grupie przedstawiono odpowiednio w i , . Porównanie średniej ostrości wzroku LogMAR i średniej stereopauzy między grupami wykazało statystycznie istotną różnicę przy P = 0,01 i P = 0,00, odpowiednio. Odnotowano uogólniony spadek LogMAR BCVA i stereoacuity wraz ze wzrostem stopnia zaćmy. W każdej grupie, przy określaniu korelacji pomiędzy LogMAR BCVA i stereopakietowością, uzyskano wartość r-value 0,71, 0,29, 0,46 i 0,37 odpowiednio dla grup I, II, III i IV.

Tabela 3: Częstotliwość stereopunkcji w różnych grupach Kliknij tutaj, aby zobaczyć

Tabela 4: Średnia stereoacuity i LogMAR ostrości wzroku w różnych grupach Kliknij tutaj, aby wyświetlić

Na analizie post hoc do analizy różnic międzygrupowych statystycznie istotną różnicę w stereoacuity zauważono, gdy grupa III została porównana z innymi grupami.

Tabela 5: Porównanie Stereoacuity pomiędzy Grupą III i mniejszymi stopniami zaćmy i pseudofakii Kliknij tutaj, aby zobaczyć

Dyskusja

W niniejszym badaniu wykazano różnicę w średniej ostrości wzroku stereo między uczestnikami z różnymi stopniami zaćmy i z obustronną pseudofakią (P = 0.00; ). Ostrość stereoskopowa była istotnie gorsza u osób z wyższymi stopniami zaćmy (grupa III) w porównaniu z innymi grupami. Wykazano również, że widzenie stereoskopowe uległo znacznej poprawie u osób z obustronną pseudofakią .
Manoranjan i wsp. oceniali 142 pacjentów z zaćmą związaną z wiekiem przy użyciu testu Frisby’ego. Stwierdzili oni poprawę stereowizji po obustronnej operacji zaćmy z implantacją PMMA PCIOL. Hayashi i wsp. zmierzyli stereodwukcyjność w bliży 2 tygodnie po operacji za pomocą testu Titmusa u 100 pacjentów przewidzianych do obustronnej fakoemulsyfikacji z implantacją monofokalnej IOL. Poza ogólną poprawą stereopakietowości, jako czynniki wpływające na wynik zidentyfikowali wzrost wieku, dysproporcję ekwiwalentu sferycznego między dwoma oczami i zwiększoną średnicę źrenicy.

Sucker i wsp. mierzyli stereopakietowość 3 dni po fakoemulsyfikacji z użyciem PCIOL, używając testów Titmusa i Langa. Badanie to wykazało poprawę średniej stereopauzy u pacjentów z obustronną pseudofakią, a także odnotowało wpływ jednostronnej operacji zaćmy z pseudofakią na stereopsję.
Luo i wsp. sprawdzili stereopauzy bliskie z korekcją do dali i bliży za pomocą stereotestów Randota u pacjentów z i bez IOL. Zaobserwowali oni, że stereopakietowość i ostrość wzroku z korekcją do bliży uległy znaczącej poprawie w obu grupach (P < 0.01) i wykazali poprawę stereopakietowości po obustronnym wszczepieniu implantów wewnątrzgałkowych.
Katsumi i wsp. oceniali anizejkonię i stereopakietowość za pomocą testu New Aniseikonia i stereotestu Titmusa u 78 pacjentów. Średnia stereopakietowość oceniana testem Titmusa u 87,8% z 41 pacjentów z obustronnymi PC IOL i 91,8% z 37 pacjentów z jednostronnymi PCIOL była mniejsza lub równa 100 sekundom łuku.
We wszystkich wyżej wymienionych badaniach wykazano lepszą stereopakietowość po ekstrakcji zaćmy, co sugeruje zmniejszoną stereopakietowość w zaćmie. Jednak etap zaćmy, który miał wpływ na stereopsję nie został omówiony. Nasze badanie wykazało znaczną redukcję stereopakietowości w ciężkim stopniu zaćmy (średnia stereopakietowość 402,4 ± 223,7 sekundy łukowej w grupie III) w porównaniu z łagodnym i umiarkowanym stopniem zaćmy (średnia stereopakietowość 65,2 ± 18,2, 114,8 ± 83,42 w grupach I i II). Zmniejszenie ostrości wzroku wraz z rosnącym stopniem zaćmy może tłumaczyć obniżenie stereopakietowości. Porównując korelację ostrości wzroku LogMAR ze stereopsją w każdej z grup, stwierdzono umiarkowaną dodatnią korelację w grupie z łagodniejszą zaćmą, natomiast w pozostałych grupach z gęstszą zaćmą korelacja dodatnia była słabsza. Stąd, czynniki inne niż sama ostrość wzroku, mogą również ograniczać stereopakietowość w gęstszych stopniach zaćmy.
W tym badaniu, średnia stereopakietowość w obustronnych PC IOL wynosiła 107,2 ± 71,68 sekund łuku, przy czym 43 z 50 pacjentów (86%) wykazywało stereopakietowość mniejszą lub równą 100 sekund łuku. Chociaż niektóre z badań oceniały stereopakię przy obustronnej lub jednostronnej pseudofakii, w naszym badaniu stereopakię oceniano tylko u pacjentów z obustronną pseudofakią, którym wszczepiono sztywną jednoogniskową IOL z PMMA po niezakłóconej operacji zaćmy.
Stereopakia po wszczepieniu wieloogniskowych IOL była omawiana w różnych badaniach. Większość z nich wykazała lepszą stereopakietowość przy zastosowaniu IOL wieloogniskowych, pomimo możliwości rozmycia obrazu siatkówki w porównaniu z IOL jednoogniskowymi.,,, W naszym badaniu oceniano stereopakietowość u pacjentów z obustronną psuedofakią z pojedynczą IOL ogniskową, ale dalsze badania stereopakietowości u pacjentów z obustronnymi/jednostronnymi IOL wieloogniskowymi są uzasadnione.

Acosta-Rojas i wsp. badali zgłaszaną przez pacjentów niepełnosprawność wzrokową i stwierdzili, że ostrość wzroku jest istotnym czynnikiem w obecności zaćmy. Jednakże, u osób z pseudofakią, stereopsja była silniej związana z niepełnosprawnością wzrokową. Nasze badanie pokazuje, że stereopsja jest ograniczona przez poziom ostrości wzroku, prawdopodobnie dlatego, że pacjenci, którzy mieli porównywalnie niższą ostrość wzroku, potrzebują relatywnie większych częstotliwości przestrzennych, aby być obecnymi w obrazach wejściowych, w przeciwnym razie nie byliby w stanie osiągnąć stereopsji. Grupa z obustronną pseudofakią wykazała znaczącą poprawę w bliskiej stereopauzy w porównaniu z ciężkim stopniem zaćmy, ale bez statystycznie istotnej różnicy z łagodnym i umiarkowanym stopniem zaćmy (P >ola astygmatyzmu, który może występować u pacjentów po operacji zaćmy, w zmniejszaniu stereopauzy była badana przez Kulkarni i wsp. Ich badanie wykazało, że wzrost dioptrii astygmatyzmu, astygmatyzm hipermetropowy, astygmatyzm jednooczny i astygmatyzm skośny wpływały na stereopauzy w znaczących proporcjach. Dadeya i wsp. oraz Chen i wsp. zwrócili również uwagę na wpływ osi cylindra na stereowizję, Nasze badanie obejmowało obustronnych pseudofakijczyków z BCVA większą niż 6/12; dlatego astygmatyzm jako czynnik wpływający na stereopakijność nie był oceniany, co może być poważnym ograniczeniem.
Niektóre badania wykazały łagodny spadek ostrości wzroku wraz z wiekiem, gdy osoby w grupie wiekowej 17-83 lat były badane różnymi testami stereoskopowymi, takimi jak TNO, Titmus, Frisby near i Frisby -Davis distance stereotests. Przypisywano to raczej niewydolności zdolności fuzji niż deficytowi stereopsji na poziomie korowym. W badaniach własnych, mimo istotnej różnicy w średnim wieku między grupami, nie stwierdzono istotnego spadku stereopsji między grupami I i II, natomiast istotny spadek stereopsji odnotowano w grupie III, która miała wyższą średnią wieku w porównaniu z pozostałymi. Różnica ta może być również spowodowana wyższym stopniem zaćmy.
Mimo, że badanie to oceniało stereoprzewodność w różnych grupach, ma ono swoje ograniczenia. Jak omówiono powyżej, że wiek ma również wpływ na stereopobudliwość, rozważenie grup dopasowanych wiekowo wyeliminowałoby wpływ wieku na stereopsję w tym badaniu. Ocena stereopunkcji za pomocą innych dostępnych testów, w tym stereotestu Langa, testu przypadkowych punktów i tablic Frisby’ego, mogłaby pomóc w lepszym udokumentowaniu i zrozumieniu stereopunkcji. Ocena innych aspektów funkcji wzrokowych, w tym wrażliwości na kontrast i stopnia astygmatyzmu, mogła być przydatna. Niepełnosprawność wzrokowa spowodowana zaćmą, jako dodatek do ostrości wzroku, jeśli byłaby oceniana, mogłaby dodać funkcjonalny wymiar do tego badania.

Wnioski

Stereopsję należy również uznać za ważny aspekt funkcji wzrokowej, który zmniejsza się wraz z postępem zaćmy. Wszczepienie soczewki wewnątrzgałkowej może poprawić nie tylko ostrość widzenia, ale także stereopsję, zmniejszając tym samym niepełnosprawność wzrokową danej osoby.
Wsparcie finansowe i sponsoring
Nie dotyczy.
Konflikt interesów
Nie ma konfliktu interesów.

	Elkington AR, Frank HJ, Greaney MJ. Clinical optics. 3rd ed. United Kingdom: Blackwell Science Ltd; 1999. Chapter 1, Properties of Light and Visual Function; p. 19-20.
	Lee SY, Koo NK. Change of stereoacuity with aging in normal eyes. Korean J Ophthalmol 2005;19:136-9.
	Wright LA, Wormald RPL. Stereopsis and ageing. Eye 1992;6:473-6.
	Sadun AA, Bassi CJ. Optic nerve damage in Alzheimer’s disease (Uszkodzenie nerwu wzrokowego w chorobie Alzheimera). Ophthalmology 1990;97:9-17.
	Wen G, Tarczy-Hornoch K, McKean Cowdin R, Cotter SA, Borchert M, Lin J, et al. Prevalence of myopia, hyperopia, and astigmatism in non-hispanic white and Asian children: Multi-ethnic pediatric eye disease study. Ophthalmology 2013;120:2109-16.
	Kleinstein RN, Jones LA, Hullett S, Kwon S, Lee RJ, Friedman NE, et al. Collaborative Longitudinal Evaluation of Ethnicity and Refractive Error Study Group. Refractive error and ethnicity in children. Arch Ophthalmol 2003;121:1141-7.
	Chylack LT Jr, Wolfe JK, Singer DM, Leske MC, Bullimore MA, Bailey IL, et al. The lens opacities classification system III. Arch Ophthalmol 1993;111:831-6.
	Manoranjan A, Shrestha S, Shrestha S. Effect of bilateral age-related cataract on stereoacuity. Strabismus 2013;21:116-22.
	Hayashi K, Hayashi H. Stereopsis in bilaterally pseudophakic patients. J Cataract Refract Surg 2004;30:1466-70.
	Sucker J, Zvizdic M, Vogten H. Stereoscopic vision before and after cataract extraction with artificial lens implantation. Ophthalmologe 2000;97:676-81.
	Luo S, Lin Z, Yu A, Li J. The clinical study of stereopsis after bilateral intraocular lens implantation. Yan Ke Xue Bao 2006;22:1-3.
	Katsumi O, Miyajima H, Ogawa T, Hirose T. Aniseikonia and stereoacuity in pseudophakic patients. Unilateral and bilateral cases. Ophthalmology 1992;99:1270-7.
	Bi HS, Ma XH, Li JH, Ji P. Study of binocular function in early stage after implantation of multifocal intraocular lens. Zhonghua Yan KeZaZhi 2007;43:407-11.
	Chen WR, Meng QL, Ye HY, Liu YZ. Comparative assessment of visual quality after combined implantation of multifocal intraocular lens. Zhonghua Yan KeZaZhi 2009;45:1084-8.
	Mesci C, Erbil HH, Olgun A, Yaylali SA. Visual performances with monofocal, accommodating, and multifocal intraocular lenses in patients with unilateral cataract. Am J Ophthalmol 2010;150:609-18.
	Acosta-Rojas ER, Comas M, Sala M, Castells X. Association between visual impairment and patient-reported visual disability at different stages of cataract surgery. Ophthalmic Epidemiol 2006;13:299-307.
	Craven A, Tran T, Gustafson K, Wu T, So K, Levi D, et al. Interocular acuity differences alter the spatial frequency tuning of stereopsis. Invest Ophthalmol Vis Sci 2013;54:518.
	Kulkarni V, Puthran N, Gagal B. Correlation between stereoacuity and experimentally induced graded monocular and binocular astigmatism. J Clin Diagn Res 2016;10:NC14-7.
	Dadeya S, Kamlesh, Shibal F. The effect of anisometropia on binocular visual function. Indian J Ophthalmol 2001;49:261-3.
	Chen SI, Hove M, McCloskey CL, Kaye SB. The effect of monocularly and binocularly induced astigmatic blur on depth discrimination is orientation dependent. Optom Vis Sci 2005;82:101-13.
	Garnham L, Sloper JJ. Effect of age on adult stereoacuity as measured by different types of stereotest. Br J Ophthalmol 2006;90:91-5.

.