Biały Tygrys (powieść Adigi)

GlobalizacjaEdit

Biały Tygrys rozgrywa się w czasach, w których wzrost technologii doprowadził do światowej globalizacji, a Indie nie są tu wyjątkiem. W ostatniej dekadzie Indie miały jedną z najszybciej rozwijających się gospodarek. Szczególnie amerykanizacji w Indiach odegrał swoją rolę w fabule, ponieważ zapewnia ujście dla Balram zmienić swoją kastę. Aby zaspokoić Pinky pragnienie amerykańskiej kultury, Ashok, Pinky, i Balram po prostu przenieść się do Gurugram, Haryana zamiast iść z powrotem do Ameryki. Globalizacja pomogła w stworzeniu amerykańskiej atmosfery w Indiach. Ashok uzasadnia ten ruch, wyjaśniając: „Dziś jest to najnowocześniejsze przedmieście Delhi – National Capital Region. American Express, Microsoft, wszystkie wielkie amerykańskie firmy mają tam swoje biura. Główna droga pełna jest centrów handlowych – każde z nich ma w środku kino! Więc jeśli Pinky Madam tęskniła za Ameryką, to było to najlepsze miejsce, aby ją tam sprowadzić”. Szantażując Rama Persada, drugiego kierowcę, Balram otrzymuje awans i zawozi Ashoka i Pinky do ich nowego domu.

Ashok jest nawet przekonany, że Indie przewyższają USA: „Jest o wiele więcej rzeczy, które mógłbym tu robić, niż w Nowym Jorku… Sposób, w jaki rzeczy zmieniają się w Indiach, sprawi, że za dziesięć lat to miejsce będzie jak Ameryka”. Balram również zauważa ten szybki rozwój. Od początku swojej historii wie, że aby wznieść się ponad swoją kastę, powinien zostać przedsiębiorcą. Chociaż jego usługi taksówkarskie nie są biznesem międzynarodowym, Balram planuje nadążać za tempem globalizacji i w razie potrzeby zmieniać branżę. „Zawsze jestem człowiekiem, który widzi 'jutro', kiedy inni widzą 'dzisiaj'”. Uznanie Balrama rosnącej konkurencji wynikającej z globalizacji przyczynia się do jego korupcji.

IndywidualizmEdit

Przez całą książkę, istnieją odniesienia do tego, jak Balram jest bardzo różny od tych z powrotem w jego rodzinnym środowisku. On jest określany jako „biały tygrys” (co również zdarza się być tytuł książki). Biały tygrys symbolizuje władzę w kulturach Azji Wschodniej, takich jak w Wietnamie. Jest to również symbol wolności i indywidualności. Balram jest postrzegany jako inny od tych, z którymi dorastał. Jest tym, który wydostał się z „Ciemności” i odnalazł drogę do „Światła”.

FreedomEdit

W wywiadzie z Aravindem Adigą, mówił on o tym, że „Biały tygrys” to książka o poszukiwaniu wolności przez człowieka. Balram, główny bohater powieści, pracował nad wydostaniem się ze swojej niskiej kasty społecznej (często określanej jako „ciemnota”) i pokonał przeszkody społeczne, które ograniczały jego rodzinę w przeszłości. Wspinając się po drabinie społecznej, Balram zrzuca ciężary i ograniczenia z jego przeszłości i pokonuje przeszkody społeczne, które powstrzymują go od życia pełnią życia, że może. W książce, Balram mówi o tym, jak był w kurniku koguta i jak on uwolnił się z kurnika. Powieść jest poniekąd wspomnieniem jego podróży do odnalezienia wolności we współczesnym kapitalistycznym społeczeństwie Indii. Na początku powieści Balram cytuje wiersz muzułmańskiego poety Iqbala, w którym mówi on o niewolnikach i stwierdza: „Pozostają niewolnikami, ponieważ nie widzą, co jest piękne na tym świecie”. Balram widzi siebie ucieleśniającego ten wiersz i będącego tym, który widzi świat i bierze go, gdy wznosi się przez szeregi społeczeństwa, a w ten sposób odnajduje swoją wolność.

Klasa społeczna/klasizmEdit

Książka pokazuje współczesne, kapitalistyczne społeczeństwo indyjskie z wolnym rynkiem i wolnym biznesem. Pokazuje również, jak może to tworzyć podziały ekonomiczne. W Indiach istnieją klasy społeczne i kasty społeczne. Powieść przedstawia społeczeństwo Indii jako bardzo negatywne w stosunku do niższych kast społecznych.

Powieść opiera się na dysproporcjach dwóch światów: ciemności, zamieszkiwanej przez biednych i nieuprzywilejowanych, którzy nie mogą nawet zaspokoić swojego minimum, oraz oświetlonego świata, zamieszkiwanego przez zamindarów, polityków, biznesmenów itp. którzy bezwstydnie wykorzystują tych z ciemności, czyniąc ich jeszcze bardziej biednymi i hodują własną wielkość.

Balram odnosi się do tego jako do „Ciemności”. Kiedy Balram został zapytany, z której kasty pochodzi, wiedział, że może to ostatecznie spowodować stronnicze stanowisko u jego pracodawcy i określić przyszłość jego zatrudnienia. Istnieje zdecydowanie duża różnica widoczna w niższej kasty Balrama z powrotem do domu i jego obecnej wyższej kasty w ich stylu życia, nawyków i standardów życia. Ta powieść pokazuje, jak nasz dzisiejszy system gospodarczy tworzy społeczno-ekonomiczną dyskryminację, która tworzy duży podział w społeczeństwie. Ogranicza to możliwości, mobilność społeczną, zdrowie oraz inne prawa i przyjemności, które powinny być dane wszystkim. Istnieje duża różnica w ilości pieniędzy rozprowadzanych w dzisiejszym społeczeństwie i ta książka nawiązuje do tego faktu.

Analiza krytycznaEdit

Biały tygrys Aravinda Adigi opowiada historię Balrama Halwai. Urodzony w Indiach, gdzie panuje mrok wiecznego poddaństwa i ubóstwa, Balram poszukuje życia w świetle – życia w wolności i dobrobycie finansowym. Balram, człowiek o wielu imionach i silnych przekonaniach, jest jednym z niewielu, którym udało się uciec z Ciemności. W przeciwieństwie do większości ubogich w Indiach, wiecznie skumulowanych w Coop, jest on gotów poświęcić swoją rodzinę dla własnego zysku. Jego ambicja i wewnętrzny napęd popycha go do popełnienia morderstwa, aby osiągnąć wolność. Aby być swoim własnym człowiekiem, trzeba uwolnić się od ciemności i żyć życiem, będąc w stanie wybrać własną ścieżkę. Kiedy Balram mówi: „Wszystko, czego chciałem, to szansa na bycie mężczyzną – a do tego wystarczyło jedno morderstwo”, ma techniczną rację. Podczas gdy zamordowanie Aszoka spowoduje w rezultacie morderstwo jego rodziny, samo jedno morderstwo wystarczy, by uwolnić się od Ciemności. Przez zamordowanie Aszoka, więc Balram staje się jego własnym człowiekiem, wolne od łańcuchów niewoli i wreszcie w stanie kontrolować swoje przeznaczenie.

Według Balram, istnieją dwa różne rodzaje ludzi w Indiach. Są ci w świetle – politycy, biznesmeni, przedsiębiorcy, by wymienić tylko kilku, którzy prosperują finansowo i siedzą na szczycie społeczeństwa – i są ci w Ciemności, uwięzieni w życiu w ubóstwie i poddaństwie. Wyjaśnia: „Proszę zrozumieć, Wasza Ekscelencjo, że Indie to dwa kraje w jednym: Indie Światła i Indie Ciemności” (12). Aby wyjaśnić ten podział, używa metafory Coop: „Idźcie do Old Delhi… Setki bladych kur i jaskrawo ubarwionych kogutów, upchniętych ciasno w klatkach z siatki drucianej… Wiedzą, że są następne, ale nie mogą się zbuntować. Nie próbują wydostać się z kurnika. To samo robi się z ludźmi w tym kraju” (147). Kogut reprezentuje życie w Ciemności: życie, w którym „koguty”, czyli ludzie, nie mogą wybrać własnego losu, gdzie żyją w ubóstwie, gdzie widzą, jak ich rodziny są dziesiątkowane wokół nich i nie są w stanie interweniować, i w którym nieuchronnie będą żyć i umierać bez możliwości ucieczki. Rodzina Balrama znajduje się w Ciemności. Choć mają być słodycznikami, czyli Halweis, żyją w biedzie. Jego ojciec pracuje dorywczo jako rikszarz, a jego brat pracuje w lokalnej herbaciarni.

Ojciec Balrama wszczepia mu wcześnie tę ideę wyrwania się z Ciemności i stania się swoim własnym człowiekiem. On zaszczepia w Balram cel stać się jednym z tych ludzi, którzy są w świetle. Mówi: „Przez całe moje życie byłem traktowany jak osioł. Wszystko, czego chcę, to że jeden mój syn – przynajmniej jeden – powinien żyć jak człowiek” (26). W oczach ojca Balrama, człowiek powinien żyć w świetle, wolne od wyczerpującego życia pracy fizycznej i służebności. Balram przyjmuje ten cel, i poświęca swoje życie, aby go osiągnąć. Później, Balram używa metafory: „Są tylko dwie kasty: Mężczyźni z dużymi brzuchami i Mężczyźni z małymi brzuchami. I tylko dwa losy: zjeść – albo zostać zjedzonym” (54). Balram ma duży brzuch, wypełniony żądzą wolności i bogactwa – ten sam brzuch, który ostatecznie napędza go do morderstwa Ashok i porzucić swoją rodzinę w imię stania się człowiekiem.

W dzieciństwie, Balram uznaje, że jest wyjątkowy. Kiedy urzędnik przychodzi do oceny jego szkoły, on wyróżnia Balram, ponieważ jest on jedynym, który może czytać i pisać. Widzi w chłopcu wielki potencjał: „Ty, młody człowieku, jesteś inteligentny, uczciwy, energiczny facet w tym tłumie bandytów i idiotów … Musisz iść do prawdziwej szkoły” (30). Reszta uczniów zostaje zepchnięta do niskiej grupy „bandytów i idiotów, bo na zawsze pozostanie w ciemności. Oni nie mają ambicji, napęd lub inteligencji, która jest potrzebna do ucieczki – te same cechy, które inspektor widzi w Balram.

Inspektor wie, że Balram przewyższa wszystkich innych w „dżungli” jego niskiej szkoły i miasta. Mówi: „W każdej dżungli, co jest najrzadszym ze zwierząt – stworzenie, które pojawia się tylko raz w pokoleniu? Biały tygrys” (30). Po tym wydarzeniu Balram nazywa siebie Białym Tygrysem na stałe. W pełni przejmuje i wciela się w życie białego tygrysa. W opinii Balrama „pozostają niewolnikami, ponieważ nie potrafią dostrzec tego, co piękne w tym świecie” (34). Biały tygrys” nigdy nie może być niewolnikiem, ponieważ potrafi dostrzec i dążyć do piękna. „Piękno”, w tym przypadku, jest życie dobrobytu finansowego i wolności wyboru, że Balram tęskni za. Wśród innych zwierząt w ciemności, wśród innych dzieci w jego szkole i reszty Indii uwięzionych w życiu Ciemności, wszystkich, którzy nie są w stanie zobaczyć piękno, i którzy niosą ze sobą małe brzuchy, Balram, „Biały Tygrys”, wie, że musi uciec w każdy możliwy sposób.

Balram tylko mdleje dwa razy w swoim życiu. Za każdym razem, gdy mdleje, to dlatego, że zdaje sobie sprawę, że Ciemność jest nie do pokonania bez jakiejś formy oporu. Po raz pierwszy mdleje, gdy widzi martwe ciało swojej matki w okolicach Gangesu: „Wkrótce stałaby się częścią czarnego kopca… I wtedy zrozumiałem: to był prawdziwy bóg Benaras – to czarne błoto Gangi, w którym wszystko umierało i rozkładało się, odradzało się i znów umierało. To samo stałoby się ze mną, gdybym umarł i przynieśliby mnie tutaj. Nic nie zostałoby tu wyzwolone” (15). Balram nie może pogodzić się z perspektywą pozostania na zawsze w Ciemności. Widzi przytłaczającą siłę, jaką przebywanie w Ciemności wywiera na tych, którzy się w niej znajdują: że otoczony innymi, naznaczonymi brakiem ambicji, wiodącymi życie w nędznym poddaństwie, niezdolnymi do wyboru ścieżki własnego życia, nieuchronnie poddaje się temu życiu. Balram mdleje, myśląc, że to może przydarzyć się jemu.

Balram mdleje po raz drugi, gdy idzie do zoo. Widzi Białego Tygrysa uwięzionego w klatce i uświadamia sobie, że widzi siebie: ” był hipnotyzujący siebie przez chodzenie w ten sposób – to był sposób, że mógł tolerować tę klatkę” (237). Balram obecny predyspozycje służebności służy jako jego własnej klatki. Balram był „hipnotyzowanie siebie” przez kupowanie do jego życia w służbie. On całym sercem objął swojego pana, z którym traktował z wielką miłością, aby odwrócić uwagę od faktu, że żył w życiu, że on i jego ojciec chciał tak desperacko dla niego, aby uwolnić się od. „Wszystko naraz, tygrys zniknął” (237). Kiedy Balram widzi siebie w tej klatce, on ma epifanię. Do tego momentu, on nigdy nie poważnie rozważyć bunt przeciwko lub zabicie Ashok. Ale tygrys znika z klatki, ponieważ w tym momencie, wersja Balram w klatce przestał istnieć. Odmieniony człowiek, zdaje sobie sprawę, że musi zabić Aszoka, aby stać się swoim własnym człowiekiem i wejść w życie Światła.

Po tej epifanii, Balram szybko i świadomie uwalnia się od Ciemności zabijając Aszoka. Pomimo faktu, że jego rodzina może być zamordowany, Balram popełnia ten czyn, ponieważ będzie transportować go do życia marzył, a zatem uczynić go człowiekiem. Balram ma tak wiele pogardy dla niego rodziny, ponieważ widzi surowe sposoby, przez które drenażu życia z jego ojca, że nie pozostają one już istotną częścią jego życia. Dlatego jest on uzasadniony w poświęceniu ich, przynajmniej w jego oczach. Jego epifania w zoo nadaje kontekst temu, że życie nie jest warte życia, jeśli jest przeżywane w Ciemności. Po zabiciu Aszoka odłamkami szkła z rozbitej butelki po alkoholu, mówi: „Udało mi się! Wyrwałem się z kurnika!” (275). W tej Indii Światła i Ciemności, Balram jest teraz w świetle. Opierając się życiu w Ciemności i zabijając Aszoka, prowadzi teraz życie, w którym może wybrać swój własny los. Różnica między „tym Indie”, Laxmangarh, i „że Indie”, Bangalore, jest to, że w „tym Indie” Balram jest wolny niezależny człowiek, który może wreszcie kontrolować swój los (262).

Żyrandol ucieleśnia transformację Balrama w człowieka. Dosłownie, to reprezentuje materialistyczny sukces, który spotkał się w jego przedsiębiorczych przedsięwzięć jako niezależny biznesmen. W przenośni, rzuca światło na niego, pośród ciemności wciąż dominujących w codziennym życiu Indii. To reprezentuje ucieczkę Balrama od obecności ciemności, która kiedyś zdominowała jego życie. Zabijając Aszoka, Balram staje się swoim własnym człowiekiem, uwalniając się od poddaństwa i wkraczając w życie niezależne.