Chodzenie na palcach: Czy powinieneś być zaniepokojony?
Chodzenie jest tak ważnym kamieniem milowym u małych dzieci, że wszystko, co nie jest „typowe” w tym zakresie, powoduje u rodziców wiele niepokoju
y. Jeśli dodać do tego przyjaciół i krewnych, którzy mimochodem wspominają, że chodzenie na paluszkach jest „zazwyczaj” oznaką autyzmu lub problemu neurologicznego, może to stać się źródłem ogromnego niepokoju.
CO TO JEST CHODZENIE NA PALUSZKACH? Chodzenie na palcach odnosi się do wzorca chodzenia, w którym dziecko chodzi na piłkach swoich stóp i nie ma kontaktu między piętami a ziemią. Większość dzieci zaczyna chodzić w wieku od 12 do 15 miesięcy. Kiedy dzieci zaczynają się uczyć chodzić, próbują różnych pozycji stóp, a chodzenie na palcach może być częścią tych prób. Około 24 miesiąca życia dziecko powinno chodzić ze stopami płasko przylegającymi do podłoża. Do 3 roku życia dzieci powinny chodzić z piętą na palcach.
Czy TO TYLKO ODMIENNOŚĆ ROZWOJOWA? Ogólnie rzecz biorąc, do 2 roku życia, chodzenie na palcach nie jest czymś, czym należy się przejmować. Często dzieci, które później chodzą na palcach, robią to z przyzwyczajenia. Ponad połowa małych dzieci, które chodzą na palcach, przestaje to robić samodzielnie do około 5 roku życia. Większość dzieci chodzi na palcach od czasu do czasu, kiedy poruszają się po pokoju (trzymając się mebli), zwłaszcza jeśli są na gołej podłodze. Niektóre dzieci chodzą na paluszkach, z przerwami i dla zabawy. Chodzenie na palcach z przyzwyczajenia, znane również jako idiopatyczne chodzenie na palcach, czasami występuje w rodzinach. Przyczyna idiopatycznego chodzenia na palcach u nóg nie jest znana.
Rodzice ponad 1400 dzieci wzięli udział w badaniu przeprowadzonym w okręgu Blekinge w południowo-wschodniej Szwecji. Wyniki, opublikowane w Pediatrics w 2012 roku, wykazały, że ponad połowa małych dzieci, które chodzą na paluszkach, przestała to robić samodzielnie w wieku około 5 lat, a większość osób chodzących na paluszkach nie miała żadnych problemów rozwojowych ani neuropsychiatrycznych.
Szczególne przyczyny: Rzadko, chodzenie na palcach może być wynikiem krótkiego ścięgna Achillesa (ścięgna, które łączy mięśnie dolnej części nogi z tylną częścią kości piętowej), porażenia mózgowego, dystrofii mięśniowej lub innej uogólnionej choroby nerwów i mięśni. Dzieci z autyzmem mogą również chodzić na palcach lub na kłach stóp. Ale tak długo, jak Twoje dziecko rośnie i rozwija się normalnie, chodzenie na palcach samo w sobie raczej nie jest powodem do niepokoju.
Kiedy należy się martwić? Skonsultuj się z lekarzem, jeśli Twoje dziecko chodzi na palcach I –
- Chodzi na palcach przez większość czasu
- Ma sztywne mięśnie
- Jest nieskoordynowane
- Chodzi niezręcznie i potyka się cały czas
- Ma drobne umiejętności motoryczne, które nie wydają się rozwijać normalnie (na przykład, nie potrafi zapiąć guzików koszuli)
- Wygląda na to, że nie może utrzymać ciężaru ciała na płaskiej stopie
- Traci umiejętności motoryczne, które już posiadała
- Ma inne problemy medyczne
- Ma w rodzinie historię dystrofii mięśniowej lub autyzmu
- Urodził się przedwcześnie
- Wcześniej chodził na płaskiej stopie i dopiero niedawno zaczął chodzić na palcach.i dopiero niedawno zaczęło chodzić na palcach
- Unika kontaktu wzrokowego lub wykazuje powtarzające się zachowania, takie jak kołysanie się lub kręcenie
KOMPLIKACJE CHODZENIA NA PALCACH: Dzieci, które spędzają dużo czasu na palcach, mogą nabawić się sztywności, napięcia i bólu ścięgna Achillesa, co można leczyć za pomocą fizykoterapii i ćwiczeń rozciągających. Rzadko może być wymagana operacja (zazwyczaj po 6 roku życia), jeśli chodzenie na palcach jest wynikiem (lub skutkuje) sztywnością ścięgna.
Więc, rodzice, za każdym razem, kiedy nauczycielka w przedszkolu przychodzi do was i mówi: „Myślę, że powinniście sprawdzić dziecko u lekarza, on naprawdę jest na palcach”, nie martwcie się zbytnio, dopóki wasze dziecko rozwija się normalnie i nie ma innych problemów medycznych. Ale rozmowa z pediatrą z pewnością pomoże ci upewnić się, że twój maluch jest „na czasie” ze swoim rozwojem!