Co spowodowało amerykańską rewolucję przemysłową?

Początkowe ślady industrializacji pojawiły się w Stanach Zjednoczonych w 1790 r., kiedy Samuel Slater otworzył fabrykę włókienniczą w brytyjskim stylu w Rhode Island. Chociaż większość historycznych relacji umiejscawia początek amerykańskiej rewolucji przemysłowej na pełną skalę w 1820 lub 1870 r., praca w fabrykach i innowacje przedsiębiorców, takie jak młyn Slatera, były siłą napędową industrializacji.

Industrializacja była możliwa dzięki wzrostowi produktywności, inwestycjom kapitałowym i reinwestycjom, ekspansji biznesu i powstaniu korporacji. Historyk ekonomii Robert Higgs, w książce The Transformation of the American Economy, napisał, że wzrost gospodarczy został poprzedzony inwestycjami w kapitał materialny oraz wpływem sędziego głównego Johna Marshalla na zabezpieczenie własności prywatnej i prawa do zawierania umów w latach 1801-1835.

Rolnictwo do przemysłu

Industrializacja jest definiowana przez przejście od pracy głównie rolniczej do zurbanizowanej, masowo produkującej pracy przemysłowej. Ta transformacja odpowiada rosnącej produktywności krańcowej i rosnącym płacom realnym, choć nie w sposób stały czy jednakowy.

Zgodnie ze spisem ludności USA z 1790 roku ponad 90% wszystkich amerykańskich robotników pracowało na roli. Wydajność pracy na roli – i odpowiadające jej realne płace – była bardzo niska. Praca w fabrykach oferowała stawki płacowe kilkakrotnie wyższe niż praca na roli. Robotnicy chętnie przenosili się z nisko płatnej, ciężkiej pracy na słońcu do stosunkowo wysoko płatnej, ciężkiej pracy w fabrykach przemysłowych.

Do 1890 roku liczba pracowników pozarolniczych wyprzedziła liczbę rolników w Stanach Zjednoczonych. Ten trend utrzymał się w XX wieku. W 1990 roku rolnicy stanowili zaledwie 2,6% amerykańskiej siły roboczej.

Korporacje i kapitał

Rewolucja przemysłowa w USA rozpoczęła się głównie w zakładach włókienniczych w Nowej Anglii. Trzy wczesne zakłady to Beverly Cotton Manufactory (1787), Slater Mill (1790) i Waltham Mill (1813).

W 1813 roku Boston Manufacturing Company stała się pierwszą zintegrowaną amerykańską korporacyjną fabryką włókienniczą. Po raz pierwszy inwestorzy mogli przyczynić się do rozwoju nowych budynków, nowych maszyn i nowych zysków w przemyśle wytwórczym.

Korporacje stały się dominującym modelem biznesowym w przemyśle wytwórczym do połowy lat czterdziestych XIX wieku. Płace wzrosły, ponieważ praca stała się bardziej wydajna. Na przykład młode, niezamężne kobiety w Nowej Anglii zarabiały w fabrykach trzy razy więcej niż pokojówki. Wyższa produktywność przekładała się na wyższy standard życia, większy popyt na inne dobra i zwiększone inwestycje kapitałowe.

Ulepszona technologia zwiększyła również produkcję rolną, obniżając ceny produktów rolnych i pozwalając pracownikom przenieść się do innych branż. Koleje, statki parowe i telegraf również zwiększyły szybkość komunikacji i transportu.

Ustawa o embargu z 1807 roku i wojna 1812 roku

Podczas wojen napoleońskich w Europie Wielka Brytania i Francja toczyły ze sobą wojnę, a Stany Zjednoczone były neutralne. Francja, a wkrótce także Wielka Brytania, ogłosiły, że kraje neutralne nie mogą z nimi handlować. Na domiar złego francuskie okręty wojenne zaczęły zajmować amerykańskie okręty wojenne, a Wielka Brytania wkrótce poszła w ich ślady. Wielka Brytania zażądała również, aby wszystkie statki przed rozpoczęciem handlu z jakimkolwiek innym krajem, odprawiały się w portach brytyjskich. Brytyjskie okręty zaczęły również zajmować amerykańskie statki i wcielać żołnierzy do swojej marynarki wojennej.

Stany Zjednoczone miały dość i uchwaliły Embargo Act z 1807 roku, uniemożliwiający handel z obcymi narodami, w nadziei na ekonomiczne zranienie Francji i Wielkiej Brytanii. To się nie sprawdziło, ponieważ gospodarka Francji i Wielkiej Brytanii nie ucierpiała, ale gospodarka USA tak. Wojna 1812 r. z Wielką Brytanią spowodowała całkowitą blokadę wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych, co spowodowało wstrzymanie handlu. Ponownie Amerykanie zostali zmuszeni do zwrócenia się do wewnątrz. A po wojnie kraj wyciągnął wnioski, by zmniejszyć zależność od zagranicznych towarów i zacząć produkować na dużą skalę samemu, dążąc do ekonomicznej niezależności. Był to również katalizator rewolucji przemysłowej w kraju.

John Marshall i prawa własności

W gospodarce rynkowej prywatni producenci chcą mieć możliwość zatrzymania owoców swojej pracy. Co więcej, zatrzymane zyski mogą być reinwestowane w firmę w celu ekspansji, badań i rozwoju.

Kilka przełomowych spraw Sądu Najwyższego na początku XIX wieku chroniło własność prywatną przed konfiskatą ze strony rządu. Szef Sądu Najwyższego John Marshall wydał opinie w sprawach Fletcher v. Peck (1810) i Trustees of Dartmouth College v. Woodward (1819), które ustanowiły ograniczenia dotyczące konfiskat rządowych i ustaleń umownych.

Oszczędności i pożyczki

Pracownicy i przedsiębiorcy wykazywali bardzo wysokie stopy oszczędności po 1870 r. Realne stopy procentowe spadły, napędzając ogromny wzrost pożyczek. Rolnicy również zauważyli wzrost wartości ziemi i mogli zastawić ją pod hipotekę, aby zainwestować w dobra kapitałowe. Ceny spadły, a płace realne wzrosły bardzo szybko w latach 1880-1894, co jeszcze bardziej poprawiło standard życia.