Czarny kot

=Czary i czary==

Historycznie, czarne koty były symbolicznie związane z czarami i złem. W folklorze hebrajskim i babilońskim koty porównywane są do węży, zwiniętych na palenisku. Kot był czczony w Egipcie, a zabicie go było przestępstwem karanym śmiercią. Kiedy kot egipskiej rodziny umierał, był mumifikowany, a rodzina pogrążała się w żałobie. Rzymianie również uważali kota za świętego i wprowadzili to zwierzę do Europy. W większości krajów europejskich, z wyjątkiem Wielkiej Brytanii i Irlandii, czarny kot przechodzący przez drogę uważany jest za przynoszącego pecha; były one również postrzegane przez kościół jako związane z czarownicami. Czarne koty (a czasem także inne zwierzęta tego samego koloru, a nawet koty białe) były czasem podejrzewane o bycie domownikami czarownic. Wierzono, że czarne koty są zmiennokształtne, że czarownice mogą się w nie przemieniać po wypowiedzeniu zaklęcia i niepostrzeżenie przemieszczać się czyniąc zło. Według źródeł czarownice z tego powodu bardzo dbały o swoje koty i podobno nawet karmiły je krwią niemowląt, aby pozostały młode i sprawne. Ponieważ kot był formą swojej właścicielki, wierzono, że krzywdząc kota, krzywdzi się bezpośrednio jego czarownicę. Wielu wierzyło również, że diabeł regularnie przybiera postać czarnego kota. Z tego powodu w dni święte, takie jak Wielkanoc, w średniowieczu rutynowo polowano na czarne koty i palono je. Jednak w XVII wieku kot zaczął być kojarzony z czarami, a jego szczęście w wielu miejscach na świecie zmieniło się z dobrego na złe. Czarny kot był nadal zazwyczaj postrzegany jako przynoszący szczęście, jednak w Koloniach Brytyjskich w Ameryce Północnej i w części Europy (np. w Hiszpanii), gdzie odbywały się polowania na czarownice, skojarzenie z czarownicami spowodowało, że koty były uważane za przynoszące pecha.

W Szkocji dziwny czarny kot na ganku jest znakiem nadchodzącego dobrobytu. W Irlandii, gdy czarny kot przecina twoją drogę w świetle księżyca, oznacza to, że nadejdzie epidemia choroby. We Włoszech setki lat temu wierzono, że jeśli czarny kot położy się na łóżku chorej osoby, to ta osoba umrze. Wiele lat temu w Anglii, żony rybaków trzymały w domach czarne koty, podczas gdy ich mężowie wypływali w morze na swoich łodziach rybackich. Wierzyły one, że czarne koty zapobiegną niebezpieczeństwu, jakie groziło ich mężom podczas ich nieobecności. Przesądy skupione wokół czarnego kota są jednymi z najbardziej znanych i popularnych przesądów.

W miejscach, które widziały niewiele polowań na czarownice, czarne koty zachowały swój status jako przynoszące szczęście i nadal są za takie uważane w Wielkiej Brytanii i Irlandii. Uważa się je również za przynoszące szczęście na statkach.

Jednakże w kulturze rumuńskiej i indyjskiej, zwłaszcza w historycznym regionie Mołdawii w Rumunii i wszędzie w Indiach, jednym z najsilniejszych przesądów, którego nadal obawia się wielu ludzi, jest to, że czarne koty przechodzące przez ich drogę oznaczają pecha, mimo że regiony te nigdy nie były dotknięte polowaniami na czarownice ani antypogaństwem. Podobny przesąd przetrwał również w Europie Środkowej, np. w Czechach. Również w Ameryce wciąż istnieją mity i przesądy dotyczące czarnych kotów, a zwłaszcza ich kości, które według wierzeń mają magiczną moc. W Internecie istnieje czarny rynek sprzedaży kości czarnego kota, które mają być wykorzystywane na różne sposoby, aby przynieść szczęście i moc posiadaczowi kości. Czarne koty są piękne.

Anarcho-Syndykalizm

Kultura bohemy

Reklama Théophile’a Steinlena dotycząca trasy koncertowej kabaretu Chat NoirLe Chat Noir (po francusku „Czarny Kot”) był XIX-wiecznym kabaretem w paryskiej dzielnicy Montmartre. Został otwarty 18 listopada 1881 roku przy 84 Boulevard Rouchechouart przez artystę Rodolphe’a Salisa i zamknięty w 1897 roku.

Ta strona korzysta z treści na licencji Creative Commons z Wikipedii (zobacz autorów).