Czy wiewiórki hibernują? Jak przetrwały zimę?

Jeśli nie zauważyłeś tego wcześniej, wiewiórki mają tendencję do znikania, gdy temperatury spadają, gdy wchodzimy w zimne miesiące. Następnie pojawiają się ponownie w marcu lub kwietniu, kiedy znów jest wiosna. Jeśli dane zwierzę znika na zimę, to można pomyśleć, że jest hibernacji. Ale co z tymi facetami…Czy wiewiórki hibernują?

Chipmunks nie są prawdziwymi hibernatorami, ale wprowadzają stany letargu. Wiewiórki wycofują się do swoich nor i wchodzą w stan hibernacji, ale budzą się co kilka dni, aby jeść i wypróżniać się. Tak więc, zamiast hibernować, można określić wiewiórki jako „lekkoduchy”.

Oczywiście, rodzi to kolejne pytanie: Jak wiewiórki przeżywają zimę? Zaskakująco dużo, wiewiórki używają różnych taktyk przetrwania, aby przetrwać zimne miesiące. Przyjrzyjmy się jakie to są taktyki i jak pomagają one wiewiórkom przetrwać zimę.

Zmiany fizjologiczne

Szczepionki może nie hibernują w pełni jak inne zwierzęta, ale ich ciała doświadczają kilku zmian fizjologicznych, które pomagają im przetrwać zimę. Gdy ich ciało wchodzi w stan snu/torporu, zmniejsza się tętno i częstotliwość oddychania. Ich regularne tempo oddychania wynosi 60 oddechów na minutę. To spada do 20 oddechów na minutę.

Chipmunks normalnie utrzymać temperaturę ciała 100 stopni Fahrenheita. To spada do 40 stopni Fahrenheita podczas zimy. Ten stan letargu jest podobny do tego związanego z prawdziwą hibernacją. Jednak wiewiórka budzi się ze snu podczas zimy i je przed ponownym zaśnięciem.

Przechowywanie jedzenia

Większość zwierząt, które hibernują spędza lato i jesień jedząc wszystkie możliwe produkty żywnościowe. Pomaga to budować ich tkankę tłuszczową. Kiedy te zwierzęta wejdą w stan hibernacji, używają tej zmagazynowanej energii, aby przetrwać zimę. Jeśli zwierzę nie jest w stanie spożyć wystarczającej ilości pokarmu przed zimą, umrze z głodu podczas hibernacji i nigdy się nie obudzi.

Zachowanie wiewiórki jest z natury inne w tym sensie. Zamiast konsumować żywność i budować swoje zapasy energii, wiewiórka decyduje się być zbieraczem. Spędza miesiące lata i jesieni na zbieraniu i magazynowaniu żywności, aby móc ją później spożyć. Te zapasy żywności są przechowywane głęboko w ich norach. Nory te mogą mieć co najmniej 30 stóp długości.

Mimo, że wiewiórka spożywa różne pokarmy, takie jak orzechy, nasiona, grzyby, jagody i owady, ich pożywienie na zimę składa się z orzechów i nasion. Dzieje się tak dlatego, że te produkty są mniej podatne na psucie się podczas przechowywania i będą jadalne po kilku długich miesiącach.

Wielokrotne przechowywanie żywności

Szczupaki są dość kreatywne w przechowywaniu żywności. Nie polegają tylko na objętości, ale także na lokalizacji. Nawet jeśli inna wiewiórka napadnie na ich magazyny żywności, wiewiórka nie będzie musiała borykać się z brakiem jedzenia. Zwierzęta te mają tendencję do posiadania awaryjnych zapasów żywności w oddzielnej norze, która jest znacznie oddalona od ich zwykłych magazynów żywności. Niektóre wiewiórki mają również wiele skrytek awaryjnych. Pomaga to zapewnić im przetrwanie podczas zimy.

Często zdarza się, że wiewiórki zapominają, gdzie przechowywały swoje orzechy i nasiona. Nie jest to jednak strata zasobów. W miarę upływu czasu, te zapasy żywności mogą odżywiać glebę. Mówi się również, że tysiące dębów, buków i klonów jest sadzonych jako rezultat tych zapomnianych zapasów żywności.

Użycie woreczków policzkowych

Szczupaki są doskonałymi zbieraczami z powodu ich specjalnie przystosowanych wewnętrznych woreczków policzkowych. Dzięki nim mogą przenosić znaczne ilości pożywienia z powrotem do swoich nor. Chipmunks również przechowywać żywność w ich woreczków policzkowych, jak dryfować off do snu w zimie. Zjadają pokarm ze swoich woreczków policzkowych, a kiedy ten zapas żywności się kończy, będą polegać na swoich licznych skrytkach z jedzeniem, aby przetrwać.

Myślenie końcowe

Szczupaki przeżywają zimę dzięki różnym technikom. Nie są one prawdziwymi hibernatorami i zapadają w łagodny stan letargu. Ich ciała przechodzą zmiany fizjologiczne, takie jak spowolnione tętno i tempo oddychania. W tym stanie spada również temperatura ich ciała. Wiewiórki od czasu do czasu budzą się ze snu, aby się pożywić, oddać mocz i kał, po czym uzupełniają zapasy energii i wracają do snu.

Mimo że budzą się w zimnych miesiącach, jest mało prawdopodobne, że zobaczysz wiewiórkę wychodzącą ze swojej nory. Dzieje się tak dlatego, że latem i jesienią przechowują one w swoich norach dużą ilość orzechów i nasion. Zimą spożywają pokarm z tych zapasów. Wiewiórka jest bardzo ostrożna w zabezpieczaniu swoich zapasów żywności przed najeźdźcami. Jako środek bezpieczeństwa przechowuje pożywienie w wielu miejscach. Wiewiórki polegają również na swoich policzkach, w których gromadzą dodatkowe pożywienie na zimę.