Czym właściwie jest gin?

Food RepublicApril 2, 2012

Beefeater

Spędzając tyle godzin, ile ja spędzam z brzuchem w eleganckim barze z koktajlem w ręku, jest pewien refren od współbiesiadników, który często słyszę: „Nie lubię ____”. Zastanówmy się przez chwilę nad tym stwierdzeniem. Nie ma dobrego ani złego sposobu na picie, a najlepsi barmani naleją ci wszystko, o co poprosisz, bez mrugnięcia okiem, ale co powiesz na małą eksplorację podniebienia? Żyjemy w czasach rewolucji foodie, a rewolucja drinków nie jest zbyt odległa, więc przygotuj się.

Byłam kiedyś osobą, która „nie lubi ginu”, odkąd pierwszy raz poczułam jego zapach, gdy miałam około 14 lat. Wszyscy moi przyjaciele eksperymentowali z ideą „upijania się” jako podstawowej aktywności rekreacyjnej, a ja pomyślałem: „Dlaczego nie?”. Więc pewnego popołudnia otworzyłem naszą w pełni zaopatrzoną szafkę z alkoholami w domu, nalałem sobie tumbler pełen ginu Gordon’s, wziąłem jeden łyk i wylałem towar z powrotem do butelki. Nie, dziękuję. I to było to. Stałem się osobą typu „nie lubię ginu”. To znaczy, dopóki nie zacząłem pić we właściwych miejscach. Spróbujcie mi powiedzieć, że nie lubicie ginu po wypiciu Earl Grey MarTEAni Audrey Saunders, a powiem wam, że nie tylko nie lubicie ginu, ale nie lubicie pić, moi przyjaciele.

Ale cofnijmy się trochę, do czasów, zanim gin stał się wymyślny. Większość ludzi, z wyjątkiem pasjonatów historii i znawców gorzałki, nigdy nie domyśliłaby się skromnych początków ginu. Większość z nas zna go jedynie jako bardzo aromatyczny, wybitnie angielski (i dlatego właściwy) napój na imprezę na trawniku w postaci G&T’s (gin z tonikiem) lub w eleganckim wytrawnym martini. Klasycznie i z klasą. Ale do niedawna gin był destylowany – i spożywany – w zaułkach i wannach. Pochodzący z XVIII wieku, był napojem wybieranym przez ludzi bardzo biednych, a ci pili go naprawdę dużo.

Reklama

Pochodzenie ginu
Słownikowa definicja ginu to neutralny spirytus zbożowy przedestylowany z roślinami, z dominującym smakiem jałowca. Jedyną rzeczą, którą wszystkie giny muszą mieć ze sobą wspólnego jest jagoda jałowca, ale giny uzyskują ten charakterystyczny sosnowy smak na różne sposoby. Nie ma zalecanych proporcji, nie ma ilości jałowca, która jest wymagana przez prawo; definicja mówi jedynie o „dominującym smaku jałowca”. Inne popularne składniki botaniczne ginu to kolendra, skórki cytrusów (gorzka pomarańcza, cytryna, grejpfrut), korzeń i nasiona arcydzięgla, lukrecja, korzeń orris, gorzkie migdały, gałka muszkatołowa, cynamon i anyż, by wymienić tylko kilka.

Cztery główne style ginu

1. London Dry Gin
Ten, który jest najbardziej znany jako „gin” i najbardziej powszechnie dostępne jest styl o nazwie London Dry Gin. Co ciekawe, London Dry nie musi być produkowany w Londynie, zamiast tego jest definiowany przez uzyskanie jego jałowcowego smaku z neutralnego spirytusu (alkoholu zbożowego) ponownie destylowanego z roślinami botanicznymi, bez niczego dodawanego po procesie ponownej destylacji. Niektórzy historycy koktajli i zbieracze miejskich legend o koktajlach twierdzą, że wyrażenie „wytrawne martini” nie pochodzi od ilości wermutu dodawanego do koktajlu, ale od skrócenia prośby o „London Dry Martini”.

2. Dutch Genever
Innym stylem ginu, a historia mówi, że jest to pierwszy styl, jest Dutch Genever. Zamiast zaczynać od neutralnego spirytusu zbożowego, genever zaczyna się od zacieru ze słodu zbożowego, bardziej jak whisky. Proces ten nadaje się do leżakowania w beczkach, podczas gdy wytwarzanie angielskiego ginu jest bardzo szybkim procesem, czasami trwającym nie dłużej niż jeden dzień. Ten miękki, żółty napój alkoholowy przeżywa ostatnio swój powrót.

3) Old Tom
Old Tom gin to kolejny styl, który wypadł z łask i produkcji, aż do niedawna. Old Tomy charakteryzują się cukrem w procesie ponownej destylacji, co czyni je słodszymi niż London Dry.

4. Compound Gin
Ostatni styl ginu, gin złożony, był prawdopodobnie najbardziej rozpowszechniony we wczesnych dniach produkcji ginu, kiedy to był napojem wybieranym przez klasy pracujące i osoby niepracujące. Złożony gin czerpie swój smak z esencji, które są dodawane do neutralnego spirytusu zbożowego, bez ponownej destylacji. Jedną z tych „esencji” w najtańszym ginie była terpentyna. Ale nawet ten styl ginu przeżywa obecnie swoisty renesans. Hendricks jest rodzajem ginu złożonego: esencje z ogórka i płatków róży są zbyt delikatne dla procesu ponownej destylacji i są dodawane po tym, jak inne, bardziej tradycyjne składniki botaniczne są ponownie destylowane z neutralnym spirytusem.

I proszę bardzo, elementarz ginu. Zostańcie z nami, by dowiedzieć się więcej od Mistrzów Destylacji w Beefeater i Plymouth, a także na popołudniową herbatę z Hendricksem.