Diagnozowanie zespołu nieudanej operacji kręgosłupa

Lekarze NYU Langone oferują fachową diagnozę zespołu nieudanej operacji kręgosłupa, który obejmuje przewlekły ból szyi, pleców lub nóg występujący po operacji mającej na celu skorygowanie problemu z kręgosłupem, takiego jak zwężenie kręgosłupa. Te powszechne operacje kręgosłupa obejmują dekompresję w celu zmniejszenia nacisku na nerwy lub rdzeń kręgowy, usunięcie kawałka kości lub ostróg kostnych, zespolenie lub usunięcie dysków, oraz kombinację tych procedur.

Kręgosłup składa się z 33 kości zwanych kręgami. Te kręgi są obsługiwane i oddzielone przez dyski, które są wykonane z chrząstki i tkanki. Dyski służą jako system amortyzacji kręgosłupa i chronią nerwy. Więzadła i mięśnie podtrzymują kręgosłup, umożliwiając jego zginanie i obracanie się.

Kręgosłup ma pięć segmentów: szyjny, czyli kark; piersiowy, czyli górny odcinek kręgosłupa; lędźwiowy, czyli dolny odcinek kręgosłupa; krzyżowy, który znajduje się u podstawy kręgosłupa i stanowi część miednicy; oraz kość ogonowa, która znajduje się na samym dole kręgosłupa i czasami nazywana jest kością ogonową.

Termin „zespół nieudanej operacji kręgosłupa” jest czasami błędnie używany do opisania każdego bólu występującego po operacji kręgosłupa. Utrzymujący się przewlekły ból po operacji może, ale nie musi być spowodowany brakiem korekcji problemu.

Na przykład, osoba może mieć ból pleców lub nóg, który w rzeczywistości jest spowodowany problemami z biodrami. Osoba ta może doświadczać pogorszenia pierwotnego stanu po operacji lub może mieć chorobę sąsiedniego segmentu, w której doświadcza bólu i problemów z dyskiem, który znajduje się w pobliżu miejsca poprzedniej operacji.

Chirurdzy z NYU Langone Orthopedic Center mogą określić, czy utrzymujący się ból po operacji jest spowodowany zespołem nieudanej operacji pleców. Objawy mogą obejmować przewlekły ból pleców, szyi lub nóg, który może być tępy lub ostry, bolesny, piekący lub promieniujący. Ból może utrzymywać się po operacji lub pojawić się ponownie kilka dni lub tygodni po niej. Może się on nasilać w miarę narastania tkanki bliznowatej w korzeniach nerwów rdzeniowych, które odchodzą od rdzenia kręgowego.

Historia medyczna

Pani/Pana lekarz z NYU Langone pyta o pierwotną diagnozę i przegląda raport chirurgiczny w celu ustalenia, w jaki sposób wykonano zabieg.

Pyta, czy odczuwa Pani/Pan ociężałość, drętwienie lub osłabienie rąk lub nóg. Lekarz chce również wiedzieć o lokalizacji i poziomie bólu oraz czy jest on ostry czy tępy, ciągły czy przerywany, zlokalizowany czy promieniujący. Wreszcie, lekarz chce wiedzieć, czy ból nasila się, kiedy stoisz lub chodzisz i czy zmniejsza się lub znika, kiedy siadasz.

Wszystkie te informacje mogą pomóc lekarzowi w ustaleniu przyczyny twoich objawów.

Badanie przedmiotowe

Twój lekarz przeprowadza badanie przedmiotowe, aby określić i ocenić źródło bólu pleców. Może on zwrócić uwagę na ograniczenie ruchów w kręgosłupie lub szyi oraz osłabienie rąk lub nóg. Pacjent może zostać poproszony o chodzenie lub zginanie się, aby lekarz mógł obejrzeć kręgosłup w ruchu.

Podczas badania fizykalnego lekarz może przeprowadzić ocenę neurologiczną, aby ustalić, czy uszkodzenie nerwów jest przyczyną objawów. Te bezbolesne testy mogą obejmować użycie małego młotka do badania części ciała pod kątem braku reakcji na odruchy nerwowe, co może wskazywać na zaciśnięcie nerwu.

Lekarz może również wystawić skórę na działanie bodźców, takich jak zimny metalowy instrument, aby określić, czy czucie jest zaburzone. Aby ocenić osłabienie, które może być spowodowane uciskiem nerwu, lekarz może poprosić pacjenta o poruszanie pewnymi grupami mięśni lub odepchnięcie się, gdy wywiera nacisk na mięśnie.

Twój lekarz może również zlecić jedno lub więcej badań obrazowych w celu oceny kręgosłupa.

Rentgenogramy i obrazowanie EOS

Ortopedzi często najpierw zalecają wykonanie zdjęć rentgenowskich, które są dwuwymiarowymi obrazami wnętrza ciała.

Najnowsza technika zwana obrazowaniem EOS® jest rodzajem badania rentgenowskiego, które tworzy trójwymiarowe obrazy całego ciała, w tym kręgosłupa i pobliskich tkanek miękkich. Może to pomóc w określeniu, czy nieprawidłowe ustawienie kręgosłupa jest czynnikiem przyczyniającym się do utrzymującego się bólu i niepełnosprawności. Może pomóc lekarzom w zaplanowaniu dokładnego ustawienia do operacji.

Zdjęcie EOS® wykorzystuje znacznie mniej promieniowania niż standardowe zdjęcie rentgenowskie. NYU Langone jest jednym z pierwszych ośrodków medycznych w Nowym Jorku i Stanach Zjednoczonych, które wykorzystują tę technologię.

MRI Skanowanie

Twój lekarz może zalecić badanie MRI, które wykorzystuje pole magnetyczne i fale radiowe do tworzenia szczegółowych obrazów więzadeł, dysków i tkanek miękkich kręgosłupa. Badanie to daje wyraźniejsze obrazy tkanek miękkich niż tomografia komputerowa.

MRI może zidentyfikować wybrzuszenia lub wypadnięcia dysków, które występują, gdy wewnętrzna część dysku wystaje poza zewnętrzne pierścienie dysku – często z powodu urazu lub osłabienia – powodując ból pleców.

TKANALIZA

TKANALIZA – która wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie do tworzenia przekrojowych, trójwymiarowych obrazów kręgosłupa – może dać lepsze obrazy kości niż MRI. Można ją wykorzystać do zidentyfikowania ostróg kostnych, czyli narośli, które mogą rozwinąć się na kościach kręgosłupa, oraz do określenia, czy ma Pan/Pani złamane kości lub przemieszczone kręgi.

Czasami osoby z rozrusznikiem serca nie mogą mieć badania rezonansem magnetycznym, dlatego zamiast niego wykonuje się tomografię komputerową.

Skanowanie kości

Czasami skanowanie kości wykonuje się w celu zidentyfikowania zmian w kościach, takich jak złamania w kręgosłupie. Pomaga to lekarzowi określić, czy przyczyną objawów jest nowy uraz.

W tym badaniu lekarz wstrzykuje do żyły w ramieniu substancję zwaną znacznikiem. Znacznik przemieszcza się przez krew do kości, gdzie gromadzi się w obszarach ze zmianami zwanymi „gorącymi punktami”. Może to pomóc lekarzowi w identyfikacji złamań, które nie są widoczne na zdjęciach rentgenowskich.