Dlaczego względy medyczne powinny być jedynymi zwolnieniami ze szczepień

Jak debata wokół szczepień nadal szaleje w społeczeństwie, ogniska niebezpiecznych chorób, którym można zapobiec, nadal się zwiększają. Dla ekspertów zdrowia publicznego, pytanie stało się, „Czy jednostki powinny otrzymać zwolnienia z wymaganych szczepień ochronnych z powodów niemedycznych?”. Lekarze udzielili kilku odpowiedzi dzięki polityce uchwalonej na 2015 AMA Annual Meeting.

Programy szczepień ochronnych w Stanach Zjednoczonych są uznawane za kontrolowane lub wyeliminowane z rozprzestrzeniania się chorób epidemicznych, w tym ospy, odry, świnki, różyczki, błonicy i polio. Wymagania dotyczące szczepień ochronnych różnią się w zależności od stanu, ale tylko dwa stany zakazują zwolnień niemedycznych opartych na osobistych przekonaniach.

„Kiedy ludzie są uodpornieni, pomagają również zapobiegać rozprzestrzenianiu się chorób na innych”, powiedziała Patrice A. Harris, członek Rady Powierniczej AMA, MD, w komunikacie prasowym. „Jak widać na przykładzie niedawnego wybuchu epidemii odry w Disneylandzie, ochrona zdrowia społeczności w dzisiejszym mobilnym społeczeństwie wymaga, aby decydenci nie pozwalali jednostkom na rezygnację ze szczepień wyłącznie z powodu osobistych preferencji lub wygody.”

Polityka przyjęta na spotkaniu wzywa do uodpornienia populacji – w przypadku braku medycznego powodu do nieszczepienia – ponieważ narażenie na chorobę, import, infekcje i wybuchy epidemii mogą wystąpić bez ostrzeżenia w społecznościach, szczególnie tych, które nie mają wysokich wskaźników uodpornienia. Zaczyna się to od pracowników służby zdrowia zaangażowanych w bezpośrednią opiekę nad pacjentami, którzy mają obowiązek przyjmowania szczepień, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych i zapewnić dostępność personelu medycznego.

Inne polityki obejmują:

• Wspieranie rozwoju i oceny wysiłków edukacyjnych, opartych na dowodach naukowych i we współpracy ze świadczeniodawcami opieki zdrowotnej, wspieranie rodziców, którzy chcą pomóc w edukacji i zachęcaniu rówieśników niechętnych szczepieniom swoich dzieci
• Przekazywanie państwom materiałów na temat skuteczności szczepionek
• Zachęcanie państw do wyeliminowania filozoficznych i religijnych zwolnień z państwowych wymogów dotyczących szczepień
• Zalecanie, aby państwa miały ustalony mechanizm decyzyjny, który angażuje wykwalifikowanych lekarzy zdrowia publicznego w celu określenia, które szczepionki będą obowiązkowe przy przyjmowaniu do szkoły i innych określonych miejsc publicznych

Polityki te mają na celu zminimalizowanie ryzyka wybuchu epidemii i ochronę osób podatnych na zachorowania przed nabyciem możliwych do uniknięcia, ale poważnych chorób.