Ekspozycja

W fotografii, ekspozycja jest krytycznym elementem, który określa co jest faktycznie nagrywane na czujniku obrazu aparatu.

Są trzy regulowane elementy, które kontrolują ekspozycję – ISO, Aperture, and Shutter Speed.

Trójkąt ekspozycji

Szybkość ISO to czułość sensora aparatu na światło, każda wartość klasyfikacji reprezentuje „stop” światła, a każdy kolejny numer ISO (w górę lub w dół) reprezentuje podwojenie lub zmniejszenie o połowę czułości sensora na światło.

Przysłona steruje przysłoną obiektywu, która kontroluje ilość światła przechodzącego przez obiektyw na płaszczyznę filmu. Ustawienie przysłony jest wskazywane przez liczbę f, przy czym każda liczba f reprezentuje „stop” światła.

Szybkość migawki określa szybkość otwierania i zamykania kurtyny. Jest to zasadniczo czas, w jakim światło może trafić na czujnik aparatu po naciśnięciu spustu migawki. Każda wartość czasu otwarcia migawki reprezentuje również „stop” światła. Czas otwarcia migawki jest mierzony w ułamkach sekundy.

Kiedy te trzy elementy są połączone, reprezentują daną wartość ekspozycji (EV) dla danego ustawienia.

Każda zmiana w którymkolwiek z trzech elementów będzie miała wymierny i konkretny wpływ na to, jak pozostałe dwa elementy reagują na ekspozycję klatki filmu lub czujnika obrazu i jak obraz ostatecznie wygląda.

Na przykład, jeśli zwiększysz wartość f-stop, zmniejszysz rozmiar przysłony obiektywu, zmniejszając tym samym ilość światła docierającego do czujnika obrazu, ale także zwiększając DOF (głębię ostrości) w ostatecznym obrazie.

Zmniejszenie czasu otwarcia migawki wpływa na sposób rejestrowania ruchu, ponieważ może spowodować, że tło lub obiekt staną się rozmyte. Jednak skrócenie czasu otwarcia migawki (dłuższe trzymanie otwartej migawki) zwiększa również ilość światła docierającego do czujnika obrazu, więc wszystko jest jaśniejsze.

Zwiększenie czułości ISO pozwala na fotografowanie w słabszych warunkach oświetleniowych, ale zwiększa ilość szumu cyfrowego zawartego w zdjęciu. Niemożliwe jest dokonanie niezależnej zmiany w jednym z elementów i nie uzyskanie przeciwnego efektu w sposobie, w jaki pozostałe elementy wpływają na obraz, a ostatecznie na zmianę EV.

Szybkość ISO

ISO jest w rzeczywistości akronimem, który oznacza International Standards Organization, która jest organizacją standaryzującą oceny czułości dla czujników aparatu.

Ocena ISO, której wartość waha się od 25 do 3200 (lub więcej), wskazuje konkretną czułość na światło.

Im niższa wartość ISO, tym mniejsza czułość czujnika obrazu i tym samym gładszy obraz, ponieważ mniej jest szumu cyfrowego w obrazie.

Im wyższe ISO (bardziej czułe), tym czujnik obrazu musi pracować mocniej, aby stworzyć efektywny obraz, który tym samym produkuje więcej szumu cyfrowego (te wielokolorowe plamki w cieniach i tonach średnich).

Co to jest szum cyfrowy?

Jest to każdy sygnał świetlny, który nie pochodzi od obiektu i dlatego tworzy przypadkowe kolory na obrazie. Inżynierowie aparatów cyfrowych zaprojektowali czujnik obrazu, aby działał najlepiej przy najniższym ISO (tak jak w przypadku filmu).

W większości aparatów cyfrowych jest to ISO 100, chociaż niektóre lustrzanki cyfrowe z wyższej półki posiadają tryb, który obniża ISO do 50 lub nawet 25.

Przysłona

Przysłona obiektywu to otwór w przysłony, który określa ilość skupionego światła przechodzącego przez obiektyw.

Przy małym otworze przysłony, powiedzmy f/2, przez obiektyw przechodzi ogromna ilość światła, nawet w ułamku sekundy; natomiast przy f/22, gdy przysłona jest prawdopodobnie najmniejsza, przepuszczana jest tylko niewielka ilość światła (nawet przy dłuższych czasach otwarcia migawki).

Ciekawa rzecz dotycząca przysłony i liczby f polega na tym, że nie ma znaczenia ogniskowa obiektywu, o ile liczba f jest stała. Dzieje się tak dlatego, że równanie arytmetyczne, które określa liczbę f, wskazuje, że taka sama ilość światła przechodzi przez obiektyw w przypadku obiektywu 35 mm, jak w przypadku obiektywu 100 mm, przy czasie otwarcia migawki 1/125 s.

Rozmiar przysłony jest bezsprzecznie inny, ale ilość światła przechodzącego przez obiektyw jest taka sama.

Szybkość migawki

Szybkość migawki jest mierzona w ułamkach sekundy i wskazuje, jak szybko otwierają się i zamykają kurtyny na płaszczyźnie filmu.

Szybkość migawki kontroluje, jak długo światło wchodzi do obiektywu i trafia na czujnik obrazu lub płaszczyznę filmu. Szybkość migawki umożliwia uchwycenie świata w ułamku sekundy, ale może również wchłonąć świat z prędkością do trzech i czterech sekund (lub pozostać stale otwarta, aż fotograf będzie chciał zamknąć kurtynę).

Zatrzaśnięcie migawki w ułamku sekundy, daje również kontrolę nad tym, jak ruch jest rejestrowany. Jeśli czas otwarcia migawki jest szybszy niż obiekt lub tło, to obraz będzie ostry. Jeśli czas otwarcia migawki jest wolniejszy, wtedy otrzymasz rozmazane obiekty.

Pomyśl o deszczu podczas ulewy, jak szybko spada woda? Cóż, przy 1/30 sekundy krople deszczu są smugami nierozróżnialnej bieli. Ale przy 1/250, krople deszczu unoszą się w powietrzu i można zobaczyć pełne rozdęcie każdej kropli wody.

Auto Bracketing jest techniką ekspozycji, dzięki której możesz zapewnić, że masz optymalną ekspozycję poprzez wykonanie co najmniej trzech (3) ekspozycji dokładnie tej samej kompozycji z jedną przy zmierzonym EV, jedną przy 1/3 stopnia poniżej zmierzonego EV i jedną przy 1/3 stopnia powyżej zmierzonego EV.

A więc, „automatyczny bracketing” jest funkcją, w której ustawiamy wartość EV, następnie wyzwalamy migawkę, a aparat automatycznie dokonuje niezbędnych korekt w górę i w dół EV, aby uzyskać bracketing ekspozycji. Następnie możesz przejrzeć trzy (lub więcej) ekspozycje, zobaczyć subtelne, ale krytyczne różnice w obrazach i zdecydować, który z nich jest najlepszym obrazem do Twoich celów.

W trzech obrazach w powyższym przykładzie, możesz preferować prześwietlony (o 2 stopnie) obraz, ponieważ zachodzące słońce jest najbardziej błyskotliwe.

Bracketing był techniką, która została spopularyzowana z fotografowania filmu slajdowego, ze względu na ograniczone możliwości korekty obrazu w ciemni. Wielu fotografów nadal używa tej techniki dzisiaj, więc mają ekspozycję, którą chcą.

Mając trzy bracketingowane obrazy obniża ilość czasu post-processingu, który może trzeba spędzić.

Jak zdefiniować prześwietlenie i niedoświetlenie, skoro powiedzieliśmy, że „prawidłowa” ekspozycja jest subiektywna?

Najprościej rzecz ujmując, prześwietlenie jest wtedy, gdy informacje w obszarach podświetlonych są praktycznie nieczytelne. W przypadku tego typu nadmiernej utraty informacji o obrazie nie ma możliwości „odzyskania” brakujących informacji w cyfrowej ciemni.

Niedoświetlenie jest całkiem podobną koncepcją, z tą różnicą, że w tym przypadku nie ma żadnych informacji o obrazie zawartych w cieniach. Ta nieistniejąca informacja nie może być również odzyskana poprzez post processing.

W fotografii cyfrowej, gdy informacja o obrazie zniknie, nie ma sposobu, aby ją odzyskać.

Nie zawsze tak jest w fotochemicznym świecie fotografii filmowej. W przypadku obróbki filmu (w przeciwieństwie do obróbki cyfrowej), możliwe jest „znalezienie” informacji o obrazie w nadmiernie niedoświetlonej klatce i być może „znalezienie” informacji o obrazie podczas procesu drukowania dla poważnie prześwietlonych obrazów, jak również.

Blokada ekspozycji (AEL)

Automatyczna blokada ekspozycji to ustawienie aparatu, w którym wartość ekspozycji jest zablokowana (podczas fotografowania w jednym z trybów półautomatycznych lub w pełni automatycznych, tj. z priorytetem migawki).

W tym trybie, bez względu na zmiany w oświetleniu sceny, aparat blokuje ustawienia ISO, migawki i przysłony, dzięki czemu można stale osiągać tę samą wartość EV bez konieczności ponownego pomiaru sceny.

Podsumowanie

Jedną z bardzo praktycznych zalet fotografii cyfrowej jest to, że eksperymentowanie z kontrolkami aparatu nic nie kosztuje, więc wyjdź na zewnątrz i strzelaj.

Chcesz stać się coraz bardziej biegły we wszystkich trzech elementach trójkąta ekspozycji, tak abyś mógł dokonywać korekt w locie i dokładnie wiedzieć, jaki będzie efekt końcowy.