Epika
Epos można zdefiniować zarówno pod względem stylu, jak i treści. Jeśli chodzi o styl, jest on zazwyczaj długi i ma ton ważności: epos sugeruje, że w jego słowach jest przekazywane coś o decydującym znaczeniu. Podobnie treść polega na opowiadaniu o życiu i czynach bohatera, który jest ważny dla kultury i narodu jako całości. W pewnym sensie epos jest więc blisko spokrewniony z mitologią.
Objaśnienie eposu
Kiedy słyszymy słowo „epos”, myślimy o „legendarnym”, „niesamowitym” i „niewiarygodnym”. Ale w sensie literackim, co to jest epos?
Epos to długi poemat narracyjny, który zazwyczaj porusza ważne tematy, takie jak wydarzenia o znaczeniu kulturowym i czyny bohaterskie. Choć technicznie rzecz biorąc jest to poemat, zmienia on sceny i zawiera dialogi, co czyni go zupełnie niepodobnym do żadnej innej formy poezji w świecie literackim. Według uczonego Albina Lesky’ego, ze względu na rozbudowane przemówienia, monologi i inne dialogi, Platon nazwał poezję epicką skrzyżowaniem literatury narracyjnej i dramatycznej.
Dziesięć cech eposów
Tradycyjnie istnieje dziesięć głównych cech, które posiadają eposy.
1. Eposy zaczynają się in medias res, co oznacza „w środku rzeczy”. Eposy zaczynają się w samym środku akcji.
2. Eposy rozgrywają się w dużych, rozległych sceneriach. Często obejmują kilka narodów i często odnoszą się do całego świata lub wszechświata.
3. Na początku eposu, bohater będzie powoływał się na muzę, lub boginię inspiracji. Oznacza to, że bohater szuka natchnienia i odwagi, by zrobić to, co musi zrobić.
4. Oprócz przywołania muzy, eposy zaczynają się również od przedstawienia tematu.
5. Eposy zawierają długie, rozbudowane listy, zwane katalogami epickimi.
6. W eposach używane są ponadto epitety.
7. Eposy zawsze przedstawiają interwencję bogów w życie ludzi.
8. W eposach częste są długie, formalne przemówienia.
9. Bohaterowie w eposach mają być wartościami społeczeństwa uosabianymi.
10. Eposy często kończą się tragicznym zejściem bohatera do świata podziemnego.
Wielkie przykłady
Epiki mają tę cechę, że są tak długie z dużymi fragmentami dialogów, ponieważ odwołują się do starożytnej ustnej tradycji eposów. Eposy były tradycyjnie przekazywane z mistrza na ucznia, lub między pokoleniami członków rodziny. Rapsod”, czyli opowiadacz, śpiewał publicznie swój epos. Eposy zawierały elementy folkloru, mitów i prawdziwego życia.
Epiki skupiają się na bohaterze, głównej postaci opowieści. Pochodzi to z epoki heroicznej, która miała miejsce przed założeniem Rzymu i epoką archaiczną starożytnej Grecji. Zazwyczaj bohaterowie w centrum eposów są związani kodeksem honorowym.
Eposy są pisane w heksametrach daktylicznych, a język w eposach jest formułowany. Przedłużone przemówienia są powszechne w eposach, a materiał ma tendencję do bycia bardziej wzniosłym, co oznacza, że nie spędza dużo czasu na rozwodzeniu się nad banalnymi codziennymi szczegółami.
Istnieje kilka popularnych przykładów eposów, które większość ludzi zna i jest z nimi zaznajomiona. Być może najbardziej popularne eposy pochodzą od starożytnych Greków; Iliada i Odyseja, dwuczęściowy epos. Iliada jest ustawiony podczas wojny trojańskiej, rozliczania bitew i wydarzeń, które są powiedział, aby mieć miejsce w tym czasie. Obejmując tylko kilka tygodni ostatniego roku wojny, Iliada dotyka wielu greckich legend i bogów.
Inne słynne eposy obejmują: Raj utracony, poemat Johna Miltona, który jest kroniką biblijnego upadku człowieka, w którym sam Szatan spada z nieba i zaczyna próbować zabrać człowieka ze sobą; Beowulf, najstarszy zachowany poemat napisany w języku staroangielskim, o trwającej całe życie walce bohatera o pokonanie potwora; oraz Epos o Gilgameszu, znany jako pierwsze wielkie dzieło literatury, sięgające starożytnej Mezopotamii.
Innym rodzajem poezji epickiej jest epylion. Epyllia to krótkie poematy narracyjne, które zawsze zawierają wątki mitologiczne lub romantyczne. Słowo epyllion tłumaczy się dosłownie na „mały epos”, choć obecnie odnosi się do krótszych heksametrów wierszy, które były popularne w okresie hellenistycznym. Ponadto, słowo to może również odnosić się do wierszy pod wpływem Owidiusza w okresie angielskiego renesansu.
Historia literatury jest pełna eposów, które oferują bogate relacje z historii człowieka i legend, i będą nadal cenionymi dziełami literatury w przyszłości.