Guilty Plea: Plea Bargaining

Plea bargaining polega na wymianie wszelkich rzeczywistych lub pozornych ustępstw na przyznanie się do winy. Niemniej jednak, termin ten jest czasami używany nieformalnie, aby objąć dyskusje o innych rzeczach. Na przykład, kiedy prokurator oferuje oskarżonemu korzystne traktowanie w zamian za zeznania oskarżonego przeciwko innym podejrzanym o popełnienie przestępstwa, prokurator może określać tę ofertę jako plea bargaining. Podobnie, obrońca, który zwraca się do prokuratora z prośbą o oddalenie toczącego się postępowania karnego, może określać swoją rozmowę jako plea bargaining. Takie użycie tego terminu wydaje się jednak nieprecyzyjne. Bezwarunkowe oddalenie zarzutów nie wiąże się ani z przyznaniem się do winy, ani z wymianą, a wymiana ustępstw przez prokuratora w zamian za zeznania podejrzanego lub oskarżonego może mieć miejsce bez przyznania się do winy.

Podług powyższej definicji, plea bargaining nie obejmuje pretrial diversion. Mimo, że dywersja jest często wynikiem negocjacji i może być przyznana w zamian za ustępstwa (na przykład, zgoda pozwanego na udział w określonym programie leczenia), nie prowadzi ona do skazania na podstawie przyznania się do winy. Zamiast tego, jeśli pozwany spełni wymagane warunki, zarzuty zostają oddalone, a sprawa zostaje w ten sposób „przekierowana” z systemu sądownictwa karnego.

Powszechnie rozróżnia się pomiędzy wyraźnym i ukrytym przyznaniem się do winy (express i implicite plea bargaining). Negocjacje wyraźne mają miejsce, gdy oskarżony lub jego przedstawiciel negocjuje bezpośrednio z prokuratorem, sędzią lub (bardzo rzadko) innym urzędnikiem w sprawie korzyści, jakie mogą wyniknąć z przyznania się do winy. Natomiast negocjacje ukryte (implicit bargaining) odbywają się bez negocjacji twarzą w twarz. Urzędnicy – zwłaszcza sędziowie wydający wyroki – utrwalają wzorzec łagodniejszego traktowania oskarżonych, którzy przyznają się do winy, niż tych, którzy korzystają z prawa do procesu, a zatem oskarżeni zaczynają oczekiwać, że przyznanie się do winy zostanie nagrodzone.

Ustępstwa, jakie urzędnicy mogą zaoferować w zamian za przyznanie się do winy, są niemal nieograniczone. Zazwyczaj prokurator zgadza się zredukować pojedynczy zarzut przeciwko oskarżonemu do mniej poważnego przestępstwa (na przykład, zastępując zarzut nieumyślnego spowodowania śmierci zarzutem morderstwa pierwszego stopnia), zredukować liczbę zarzutów przeciwko oskarżonemu (na przykład, oddalając cztery zarzuty o wydanie fałszywego czeku, gdy oskarżony przyznaje się do winy tylko w jednym przypadku) lub zalecić sądowi konkretny wyrok (taki, który oskarżony prawdopodobnie uzna za łagodniejszy niż przewidywany wyrok po skazaniu w procesie). Targowanie się o zmniejszenie liczby lub surowości zarzutów karnych nazywane jest targowaniem się o zarzuty (charge bargaining). Targowanie się o korzystny wyrok rekomendowany przez prokuratora (lub targowanie się bezpośrednio z sędzią procesowym o korzystny wyrok) jest określane jako targowanie się o wyrok.

W przypadkach targowania się o wyrok, sędziowie procesowi w znacznej liczbie systemów prawnych muszą albo wymierzyć wyrok nie bardziej surowy niż ten rekomendowany przez prokuratorów, albo dać oskarżonym możliwość wycofania ich przyznania się do winy. Nawet jeśli sędziowie procesowi mają prawną możliwość odstąpienia od wynegocjowanych przez prokuraturę zaleceń co do wymiaru kary, robią to rzadko.

Ale negocjacje w sprawie oskarżenia i negocjacje w sprawie wymiaru kary są najbardziej powszechnymi formami negocjacji w sprawie przyznania się do winy, nie są one jedynymi. W przypadku fact bargaining, prokurator zgadza się nie podważać wersji faktów przedstawionej przez oskarżonego lub zgadza się nie ujawniać sądowi obciążających okoliczności faktycznych. Ta forma negocjacji może mieć miejsce, gdy udowodnienie okoliczności obciążających doprowadziłoby do obowiązkowego wyroku minimalnego lub do surowszego wyroku zgodnie z wytycznymi skazującymi. Prokurator może również zgodzić się na złagodzenie kary dla wspólników oskarżonego, zataić przed sądem szkodliwe informacje, wpłynąć na datę skazania oskarżonego, zorganizować wysłanie oskarżonego do określonego zakładu karnego, zażądać zaliczenia na poczet kary czasu spędzonego w więzieniu w oczekiwaniu na proces, zgodzić się na poparcie wniosku oskarżonego o zwolnienie warunkowe, starać się o oddalenie zarzutów w innych jurysdykcjach, zorganizować skazanie w konkretnym sądzie przez konkretnego sędziego, zapewnić immunitet za przestępstwa, o które jeszcze nie oskarżono, lub po prostu milczeć, gdy rekomendacja w innym przypadku mogłaby być niekorzystna.