Historia, język i kultura Republiki Konga

Historia Republiki Konga

Mały kraj znany obecnie jako Republika Konga był pierwotnie częścią Królestwa Kongo, a Bakongo, Bateke i Dsanga były głównymi ludami na tym obszarze, kiedy Portugalczycy przybyli w XV wieku.

Region ten stał się później głównym ośrodkiem europejskiego handlu niewolnikami. W 1882 r. terytorium zostało zajęte przez Francję, a następnie w 1910 r. włączone do Francuskiej Afryki Równikowej.

W 1958 r. terytorium stało się autonomiczną republiką w ramach wspólnoty francuskiej, a następnie w sierpniu 1960 r. uzyskało pełną niepodległość jako republika.

Abbé Fulbert Youlou, ksiądz katolicki, został wybrany na prezydenta i przekształcił Kongo w państwo jednopartyjne. Potem nastąpiła seria lewicowych rządów wojskowych, aż w 1979 r. odbyły się wybory prezydenckie, w których do władzy doszedł pułkownik Denis Sassou-Nguesso.

W listopadzie 1989 r. rząd wprowadził politykę wolnorynkową, promując prywatną przedsiębiorczość i przeprowadzając kilka prywatyzacji. Proces reform politycznych rozpoczął się w 1991 r. od konferencji krajowej w celu omówienia przyszłości kraju. Zgodzono się na utworzenie Wyższej Rady Republiki, zlikwidowanie głównych organów państwowych i przygotowanie wyborów legislacyjnych i prezydenckich na następny rok.

Odbyły się one latem 1992 r., wynosząc do władzy Unię Panafrykańską na rzecz Demokracji Socjalnej (UPADS) jako główną partię zarówno w Zgromadzeniu Narodowym, jak i w Senacie, a jej lider, Pascal Lissouba, wygrał wybory prezydenckie.

Po kontrowersyjnych wyborach kraj pogrążył się w krwawej wojnie domowej, której kulminacja nastąpiła w 1997 r., kiedy to oddziały rebeliantów Sassou-Nguesso zajęły stolicę i przywróciły swojego przywódcę na urząd prezydenta.

Pod sztandarem Zjednoczonych Sił Demokratycznych Sassou-Ngessou wystartował w wyborach prezydenckich w 2002 r., uzyskując 90% głosów, mimo powszechnych zarzutów o fałszowanie wyborów. Kignomba Mbougou, startujący z ramienia UPADS (partii Lissouby), uzyskał zaledwie 3%.

Do 2003 r. w kraju panował pokój, choć w regionie Puli nadal dochodziło do sporadycznych aktów przemocy między wojskami rządowymi a grupą rebeliantów Ninjas, aż do jej rozwiązania w 2008 r..

Sassou-Nguesso został ponownie wybrany w wyborach prezydenckich w 2009 r., uzyskując 78,61% głosów, pośród bojkotu opozycji. Ostatnio dał jasno do zrozumienia, że zamierza zmienić konstytucję kraju, aby umożliwić mu ubieganie się o trzecią kadencję z rzędu w 2016 r., co spotkało się z gniewnymi protestami partii opozycyjnych i opinii publicznej.

Czy wiesz, że:
– Cała populacja Republiki Konga, około czterech milionów, to mniej niż połowa stolicy DRK Kinszasy.
– Podczas II wojny światowej Brazzaville było stolicą francuskiego ruchu oporu w Afryce.
– Kongo jest jednym z największych producentów ropy naftowej w Afryce, ale braki benzyny są regularnym zjawiskiem w tym kraju.

2 xmlns:fn=”http://www.w3.org/2005/xpath-functionsKultura Republiki Konga

Religia w Republice Konga

Większość wyznaje wiarę chrześcijańską (głównie rzymskokatolicką: 50%), a większość pozostałych podąża za systemami wierzeń animistycznych (48%). Istnieją niewielkie mniejszości protestanckie i muzułmańskie.

Konwencje społeczne w Republice Konga

Normalne uprzejmości powinny być przestrzegane podczas odwiedzania domów ludzi. Prezenty są akceptowane jako podziękowanie, szczególnie jeśli są zaproszeni na posiłek. Strój powinien być swobodny, a strój nieformalny jest akceptowany w większości miejsc. Spódniczki mini i szorty nie powinny być noszone w większości miejsc publicznych. Rzeźba artystyczna, taniec tradycyjny i nowoczesny, a także pieśni ludowe odgrywają ważną rolę w kulturze kongijskiej, która jest silnie oparta na tradycji. W czasie ramadanu nie należy palić papierosów ani pić alkoholu w miejscach publicznych.
Fotografia: Zabronione jest fotografowanie budynków publicznych.

Język w Republice Konga

Językiem urzędowym jest francuski. Inne główne języki to Lingala, Munukutuba i Kikongo. Język angielski jest używany w bardzo niewielkim stopniu.