Hoover Dam
Pozostawiony w swoim naturalnym stanie, amerykański Zachód bardzo różniłby się od tego, czym jest teraz. Zamiast żyznych ziem uprawnych, krajobraz zdominowałaby jałowa pustynia; nie istniałyby dobrze prosperujące miasta, takie jak Los Angeles, Phoenix czy Las Vegas. Długie okresy suszy przerywałyby sporadyczne i często katastrofalne powodzie, powodowane przez dziko wahający się poziom wody w rzece Kolorado w Wielkim Kanionie. W samym środku Wielkiego Kryzysu opracowano plany ogromnego projektu inżynieryjnego, który miał zmienić krajobraz, gospodarkę i przeznaczenie południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych: Tama Hoovera.
Oryginalnie nazwana „Boulder Dam”, budowa tamy otrzymała zielone światło od prezydenta Calvina Coolidge’a w 1928 roku. Jej głównym celem było okiełznanie wód rtęciowej rzeki Kolorado i stworzenie sztucznego jeziora, zapewniającego niezawodne źródła wody dla rolników oraz energię hydroelektryczną dla rosnących skupisk ludności na amerykańskim Zachodzie. Jej drugorzędnym celem było zapewnienie bardzo potrzebnych miejsc pracy w okresie narodowego ubóstwa.
Do czasu przyznania Bureau of Reclamation funduszy na budowę w 1930 roku, miejsce budowy tamy zostało przeniesione w górę rzeki z pierwotnej lokalizacji w pobliżu Czarnego Kanionu, w poszukiwaniu bardziej stabilnej skały macierzystej. Herbert Hoover został również wybrany na prezydenta i zmienił nazwę tamy na swoje imię, co było uważane za „oczywiste posunięcie polityczne.”
Pierwszy beton został wylany w 1933 roku; po ukończeniu budowy, zapora Hoovera miała pomieścić ilość betonu równą dwupasmowej autostradzie biegnącej z San Francisco do Nowego Jorku. Obliczono, że taka ilość betonu, pozostawiona do naturalnego utwardzenia, potrzebowałaby ponad stu lat, aby zastygnąć – stanowiło to poważny problem, gdy Biuro Rekultywacji miało nadzieję na uruchomienie tamy w ciągu 7 lat! W rezultacie zastosowano nowe i innowacyjne techniki nie tylko do wylania betonu, ale także do przyspieszenia tempa jego twardnienia: każda sekcja została osadzona w cienkich stalowych kręgach, przez które przepływała zimna woda z rzeki Kolorado, a następnie chłodzona wodą pompowaną z pobliskiej instalacji chłodniczej.
Rewolucyjne były także walory estetyczne tamy i przyległych obiektów. Łącząc elegancję popularnego wówczas stylu art-deco z ziemistością motywów inspirowanych rdzennymi Amerykanami, Zapora Hoovera stała się dowodem na to, że artyzm i funkcjonalność mogą istnieć harmonijnie.
Dzisiaj Zapora Hoovera jest popularnym przystankiem dla wielu odwiedzających Wielki Kanion w Las Vegas, czy to odwiedzając Południową Krawędź Wielkiego Kanionu (Park Narodowy), czy też Zachodnią Krawędź Wielkiego Kanionu na terenie Narodu Indian Hualapai i miejsce Wielkiego Kanionu Skywalk. Zapora Hoovera jest również atrakcją większości wycieczek helikopterem po Wielkim Kanionie. Most na rzece Colorado, zaawansowany technologicznie (i wysoko położony!) most omijający zaporę, którego budowa ma się zakończyć pod koniec 2010 roku, ma złagodzić problemy komunikacyjne związane z zaporą Hoovera, ale spowoduje, że kierowcy nie będą mogli zobaczyć zapory. Ci, którzy będą chcieli zobaczyć Zaporę Hoovera będą mieli dostęp do specjalnie wyznaczonego przejścia dla pieszych i punktu widokowego. Goście, którzy nadal wolą zobaczyć tamę z bliska, będą musieli cofnąć się o krótki dystans od mostu na rzece Kolorado lub rozważyć wycieczkę po tamie z Las Vegas.