Jak działa Safecracking
Manipulacja zamkiem wymaga pewnego poziomu wyczucia, którego nie wymagają inne metody safecrackingu. Być może znasz koncepcję wybierania drogi wyższej lub niższej. Wśród wielu safecrackerów, manipulacja zamkami jest uważana za „pójście górą”. Dzieje się tak dlatego, że manipulacja zamkami reprezentuje safecracking w jego najczystszej formie. Technicznie rzecz biorąc, manipulacja zamkiem to proces otwierania zamkniętego sejfu bez wiercenia lub uszkadzania go w jakikolwiek sposób. Jak sama nazwa wskazuje, używasz zamka przeciwko niemu samemu, aby odkryć kombinację.
Ta metoda jest idealna, ponieważ wymaga niewielu, jeśli w ogóle, narzędzi i jest zdecydowanie najbardziej dyskretnym sposobem na złamanie sejfu. Wymaga ona jednak ogromnej cierpliwości. Safecracker musi również posiadać jasne zrozumienie mechanicznych działań zamków w różnych formach, jakie przybierają i/lub pewną wiedzę na temat cech właściciela sejfu.
Reklama
Sztuka manipulacji zamkami opiera się w dużej mierze na naukowym podejściu stworzonym w 1940 roku przez Harry’ego C. Millera. Podobnie jak w filmach, sejfołamacz używa dźwięku, aby odkryć kombinację. Ale to, czego nie widać w filmach, to fakt, że safecracker potrzebuje więcej niż kilku sekund i dobrego ucha, aby to zrobić.
Miller przedstawił trzystopniową procedurę manipulowania zamkiem w celu ujawnienia jego kombinacji:
- Określ punkty styku
- Odkryj liczbę kół
- Zrób wykres swoich wyników
Najpierw musisz określić punkty styku na zamku. Krzywka napędowa ma również wycięcie w nim, jak koła w pakiecie kół. Ale to nacięcie jest nachylone, aby umożliwić dźwigni i ogrodzenia, aby przejść przez, gdy przychodzi wokół. Kiedy nosek dźwigni styka się z tym wycięciem, następuje małe kliknięcie. Jest to pierwsza rzecz, którą safecracker chce znaleźć. Wsłuchując się w to kliknięcie, można ustalić, które cyfry na tarczy zegara odpowiadają lewej i prawej stronie tego pochyłego nacięcia. Ta przestrzeń nazywana jest obszarem styku i jest pierwszym krokiem do odkrycia kombinacji.
Parkowanie kół
Kombinacja może składać się z jednego do ośmiu numerów. Każda z tych liczb ma odpowiadające jej koło. Następną rzeczą, którą safecracker chce zrobić, jest ustalenie, ile kół znajduje się w pakiecie kół. Znając obszar styku, safecracker wybiera numer na zamku, który znajduje się w pozycji przeciwnej do numerów obszaru styku. W tym miejscu safecracker pozostawia tarczę. Nazywa się to parkowaniem kół.
Na przykład, na sto-liczbowej tarczy, jeśli powierzchnia styku wynosi od 10 do 20, sejf-kraker zaparkuje koła w okolicy 60. Gdy safecracker obraca tarczę powoli w prawo, krzywka napędowa jest ponownie włączana, aby rozpocząć obracanie kół z tej pozycji. Teraz za każdym razem, gdy tarcza przejdzie przez 60, trzpień napędowy będzie klikał, gdy każde koło w pakiecie kół będzie podnoszone jedno po drugim. Safecracker liczy każde kliknięcie, aż do momentu, gdy nie będzie ich więcej, a to wskazuje ile kół jest w pakiecie: trzy kliknięcia = trzy koła.
Określanie wyników
Znając obszar styku i liczbę kół, safecracker resetuje zamek obracając go kilka razy w prawo. Po zaparkowaniu kół w pozycji zerowej, safecracker powoli obraca pokrętło w lewo. Safecracker nasłuchuje charakterystycznych kliknięć, które wskazują położenie lewej i prawej strony obszaru styku. Zanotowawszy to na wykresie, safecracker powtarza ten krok, tylko tym razem parkuje koła o trzy cyfry na lewo od zera. Za każdym razem, gdy proces jest rozpoczynany z innej pozycji, obszar styku będzie się nieznacznie różnił. Safecracker powtarza ten proces w odstępach co trzy, aż wszystkie pozycje na tarczy zostaną naniesione na wykres. Nie widzisz tego w filmach!
Ostateczny wykres przedstawiający lewe i prawe punkty styku dla wszystkich pozycji będzie się zbiegał na siebie w kilku punktach. Te punkty zbieżności powinny odpowiadać liczbie kół, które zostały określone przez parkowanie kół. Będą one również reprezentować zakres liczb, które utrzymują kombinację.
Chociaż wykres ujawni, gdzie koła są we właściwej pozycji, nie ujawni, w jakiej kolejności koła mają być ustawione. Safecracker musi teraz wybierać numery, we wszystkich możliwych wariantach, aż sejf się otworzy. Kombinacja trzech liczb może mieć sześć możliwych wariantów. Załóżmy, że trzy liczby, których musi użyć to 4, 37 i 61. Zatem sześć możliwych kombinacji to: