Jak Interferon działa w Twoim organizmie

Przegląd właściwości farmakodynamicznych
Wyciąg z pełnego raportu Adis Intl., napisanego przez Caroline Perry i Blair Javis; www.adis.com; raport wsparty grantem firmy Roche, producenta Pegasysu
Interferony to rodzina naturalnie występujących białek pierścieniowych o niespecyficznej aktywności regulacyjnej. Cytokiny te są wydzielane przez wiele komórek ssaków i wpływają na wzrost i różnicowanie komórek, modulują odpowiedź immunologiczną i hamują replikację wielu wirusów, w tym wirusów zapalenia wątroby typu B i C. Chociaż uważa się, że przeciwwirusowe, immunomodulacyjne i przeciwzapalne właściwości interferonu-a przyczyniają się do jego korzystnego działania u pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C, dokładny mechanizm działania tej cytokiny w zapaleniu wątroby typu C nie został jeszcze ustalony. Mechanizmy działania interferonu-a zostały szczegółowo omówione w innym miejscu; dlatego w tej części przedstawiono krótki przegląd jego przypuszczalnego działania przeciwwirusowego u pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C. W przeciwieństwie do wielu leków anty-HIV, które są ukierunkowane na funkcje białek HIV, aktywność przeciwwirusowa interferonu-a jest osiągana dzięki jego zdolności do zmiany interakcji między gospodarzem a wirusem w sposób złożony.
Po podaniu interferon-a wiąże się z receptorami o wysokim powinowactwie na powierzchni komórek docelowych, co aktywuje kaskadę reakcji w komórce i wyzwala aktywację wielu genów. Liczne działania komórkowe interferonu-a są wywoływane przez produkty tych genów indukowanych przez interferon-a. Aktywność przeciwwirusowa interferonu-a jest osiągana poprzez dwa różne, ale uzupełniające się mechanizmy. Po pierwsze, interferon-a indukuje nieswoisty stan przeciwwirusowy w komórce zakażonej wirusem, co prowadzi do zahamowania replikacji HCV. Po drugie, lek ten wywołuje efekty immunomodulacyjne, które nasilają swoistą odpowiedź immunologiczną gospodarza przeciwko wirusowi. Działanie immunomodulacyjne interferonu-a jest wywoływane przez jego wiązanie się z receptorami powierzchniowymi komórek odpornościowych. Aktywacja makrofagów, naturalnych komórek zabójczych i cytotoksycznych limfocytów T oraz stymulacja produkcji komórek T-helper typu 1 to jedne z wielu efektów imunomodulacyjnych wywoływanych przez lek. Interferon-a ma również właściwości przeciwzapalne, które są osiągane poprzez hamowanie produkcji czynnika martwicy nowotworów-a, interleukiny (IL)-1 i IL-8 oraz stymulację produkcji IL-10, cytokiny, która powoduje zmniejszenie odpowiedzi prozapalnej i modulację fibrogenezy wątrobowej.
Dane dotyczące właściwości farmakodynamicznych peginterferonu-a -2a (40kD) (Pegasys) u ludzi są obecnie ograniczone. Jednakże, wstępne wyniki jednego z badań wykazały, że aktywność farmakologiczna interferonu -2a jest zwiększona przez pegylację. Aktywność OAS, kluczowego białka efektorowego syntetyzowanego w odpowiedzi na stymulację interferonem-a i zaangażowanego w hamowanie funkcji wirusowych przez interferon, wzrastała wraz z dawką u ochotników (liczba nie podana) po pojedynczych 45, 135 lub 270ug podskórnych dawkach peginterferonu-a -2a (40kD), lub pojedynczych 3 lub 18MU podskórnych dawkach interferonu-a -2a. W szczególności, maksymalna aktywność OAS w surowicy wystąpiła około 48 godzin po podaniu dawki i pozostała na tym poziomie do 168 godzin (1 tydzień) przed spadkiem w grupach leczonych peginterferonem -2a (40kD), osiągając poziom podstawowy po drugim tygodniu od podania. Interferon-a -2a 3MU wytworzył mniejszą aktywność OAS niż dawka 18MU i, podobnie jak w przypadku wyższej dawki, aktywność OAS spadła 24 godziny po podaniu.
Uwaga redaktora: w końcu liczy się działanie Pegasysu u ludzi. Innymi słowy, liczy się jego zdolność do zmniejszenia wiremii do niewykrywalnego poziomu i utrzymania tego poziomu. Pegasys jest w trakcie procesu zatwierdzania przez FDA. Nie jest on jeszcze dostępny w aptece, a jedynie w badaniach. Zatwierdzenie przez FDA i dostępność komercyjna jest spodziewana latem 2002 roku.