Król Dawid

Dowody biblijne

Żydowskie dowody biblijne dotyczące Dawida zależą prawie wyłącznie od materiału zawartego w księgach Samuela i Królów.

Interesujące studia nad Dawidem to te autorstwa:

• Barucha Halperna, który przedstawił Dawida jako dożywotniego wasala Achisza, filistyńskiego króla Gat.

• Izrael Finkelstein i Neil Asher Silberman opisują Dawida jako charyzmatycznego przywódcę bandy banitów, którzy zdobywają Jerozolimę i czynią ją swoją stolicą.

• Steven McKenzie, profesor nadzwyczajny Biblii Hebrajskiej w Rhodes College i autor książki Król Dawid, potwierdza przekonania, że Dawid rzeczywiście pochodził z bogatej rodziny, że był ambitny i bezwzględny oraz tyranem, który mordował swoich przeciwników, w tym własnych synów.

• Życie Dawida jest szczególnie ważne dla judaizmu, chrześcijaństwa i islamu. Jego biografia opiera się prawie wyłącznie na Księgach Samuela.

Genealogia

Zgodnie z Księgą Rut, Dawid jest potomkiem Judy w dziesiątym pokoleniu, czwartym synem patriarchy Jakuba lub Izraela. Dawid był synem Efraimity z Betlejem judzkiego, który nazywał się Isai i miał siedmiu synów, czterech synów Isai: Eliab, Abinadab, Shammah, a Dawid poszedł z Saulem na wojnę. Dawid był najmłodszy.

Biografia

Żył w latach (1040 – 970 p.n.e.). Pasterz, chłopiec na posyłki, żołnierz i najemnik. Królewiątko Judah od (1007 – 1000 BC), i królewiątko Izrael od (1000 – 970 BC). Dawid jest hebrajskim imieniem oznaczającym, umiłowany lub wybrany przez Jahwe. Urodził się w Betlejem, na terytorium plemienia Judy.

Został mianowany przez Saula harfiarzem i giermkiem, nie porzucając swoich pasterskich obowiązków.

Dawid widząc, że jego życie jest w niebezpieczeństwie, uciekł od Saula i kilkakrotnie schronił się wśród Filistynów z Gat. Dopiero za drugim razem mu się udało. Król Gath, imieniem Akisz lub Awimelech, przyjął go jako uchodźcę, zatrudnił jako najemnika i dał mu wioskę Siklag, aby mieszkał ze swoimi żołnierzami.

Rodzina. Jego ojciec nazywał się Isai. Jego matka Nitzevet. Był najmłodszym z siedmiu braci, miał osiem żon, w tym Michała, Batszebę i Abigail, oraz kilka konkubin.

Wśród jego synów wyróżniali się Amnon, Absalom, Adoniasz i Salomon oraz jego córka Tamar.

Początkowo zajmował się obowiązkami pasterskimi, natomiast trzej jego bracia byli żołnierzami Saula.

Król. Dawid był drugim królem hebrajskim, następcą Saula, potomkiem Jessego, z plemienia Judy. Uważany jest za zasadniczo prawego, odważnego i namiętnego króla, uznanego wojownika, muzyka i poetę, blondyna o pięknych oczach, roztropnego i bardzo pięknego, tradycyjnie przypisuje mu się autorstwo wielu psalmów z Księgi Psalmów.

W bitwie z Filistynami pod Gilboah król Saul i jego syn Jonatan zostali zabici. Filistyńscy przeciwnicy stali się panami wielkich regionów. W odpowiedzi Dawid przeniósł się do Hebronu, gdzie został namaszczony przez proroka Samuela na króla Judy.

Aby przywrócić władzę osłabionemu domowi Saula, północne plemiona wybrały na króla Iszbosza, potomka zmarłego króla Saula.

Iszbosz został zabity przez dwóch watażków z tłumu w swojej własnej rezydencji. Później mordercy Izbosza przyszli do Dawida w nadziei na nagrodę, ale Dawid wykonał na nich wyrok śmierci za popełnione przestępstwo.

Podczas urzędowania w Hebronie Dawid był królem, ale nie udało mu się zdobyć uznania potężnych północnych plemion Izraela.

Aby uzyskać pełną autonomię, postanowił ulokować stolicę w neutralnym miejscu, Jebus, które było wówczas zajęte przez Jebusytów. Uczynił się uznanym przez przywódców wszystkich plemion, zdobył twierdzę Jebusytów, Jebus, uczynił ją swoją stolicą i nazwał Miastem Dawida, potem Jerozolimą.

Podbił Soba i Aram z Syrii, Edom i Moab z Jordanii, ziemie Filistynów i inne terytoria, w wielu przypadkach eksterminując znaczną część ich mieszkańców.

Dawid mianował wielu urzędników i był uważany za prawdziwego twórcę monarchii izraelskiej.

Uważał się za przywódcę teokracji, która dążyła do zainstalowania królestwa Jahwe na ziemi.

Poprzez proroka Natana zawarł przymierze z Jahwe, w którym Dawid miał zbudować świątynię, a Jahwe miał wiecznie utrzymywać dom Dawida.

Król Hiram z Tyru zaczął dostarczać mu drewno cedrowe, cieśli i murarzy do budowy domu Dawida.

Dawid, po czterdziestu latach panowania nad Izraelem, siedmiu z Hebronu i trzydziestu trzech z Jerozolimy, zmarł i został pochowany w Jerozolimie.

Pojął żonę Batszebę z Uriasza

Dawid obserwował w sąsiednim domu pięknie wyglądającą kobietę, jak się kąpała i pożądał jej. Nazywała się Batszeba, córka Eliama, żona Uriasza, żołnierza hetyckiego.

Obrazy Batszeby

Dawid kazał jej przyjść i kopulował z nią, popełnił cudzołóstwo z Batszebą, podczas gdy jej mąż Uriasz walczył pod Rabbą. Cudzołóstwo u kobiet, było karane w Izraelu śmiercią przez ukamienowanie. Ponieważ Batszeba zaszła w ciążę, Dawid posłał po Uriasza, aby ten mógł być ze swoją żoną i ukryć prawdziwą tożsamość ojca dziecka. Kiedy Uriasz przybył, Dawid odesłał go do domu. Ale Uriasz spał u drzwi domu królewskiego ze wszystkimi sługami swego pana i nie poszedł do domu. A gdy Dawid o tym usłyszał, napisał Dawid list do Joaba, który wysłał przez samego Uryjasza, mówiąc: Postawcie Uryjasza na przedzie, w najgrubszej części bitwy, a odsuńcie się od niego, aby był pobity i umarł.

Gdy Joab oblegał miasto, osadził Uriasza na wyznaczonym miejscu.

Wtedy wyszli z miasta, a Ammonici walczyli, i tam polegli niektórzy z wojska Joaba, wśród nich Uriasz Hetyta.

Posłaniec od Joaba poszedł i powiedział Dawidowi, co się stało. Kiedy Batszeba dowiedziała się, że jej mąż Uriasz nie żyje, opłakiwała go. Gdy minęła żałoba, Dawid posłał po nią i przyprowadził ją do swego domu; żona urodziła mu syna.

Gwałt na Tamar dokonany przez jej brata Amnona

Dawid miał piękną córkę, której na imię było Tamar. Amnon, syn Dawida zakochał się w niej, gdy była jeszcze dziewicą.

Gwałt na Tamar dokonany przez Amnona

Amnon miał przyjaciela, który nazywał się Jonadab, któremu opowiedział o tym, że jest zakochany w jego siostrze. Jonadab powiedział do niego: Połóż się na swoim łożu i udawaj chorego. Gdy ojciec twój przyjdzie do ciebie, powiedz mu: Proszę cię, pozwól mojej siostrze Tamar przyjść i nakarmić mnie. Wtedy Dawid posłał do Tamar, mówiąc do niej: „Proszę cię, idź do domu twego brata Amnona i przygotuj mu posiłek. Tamar zrobiła dwa placki i podała je. Amnon wyrzucił wszystkich ze swojej sypialni. Gdy stanęła przed nim, wziął ją na ręce i rzekł do niej: „Chodź, połóż się ze mną, siostro moja. Powiedziała: „Nie, mój bracie, nie zmuszaj mnie, nie czyń tej niegodziwości! Bo gdzież ja bym poszedł z moją hańbą, a ty byłbyś zaliczony do występnych ludzi w Izraelu? Ale on nie chciał jej słuchać, lecz będąc silniejszym od niej, zmusił ją i położył się z nią. Wtedy rzekł do niej: „Wstań i idź”, a ona odpowiedziała: „Nie! Wtedy Amnon zawołał swego sługę i rzekł do niego: „Wyrzuć ją stąd i zarygluj za nią drzwi. Tamar poszła z krzykiem do domu swojego brata Absaloma, który nienawidził Amnona za zgwałcenie jego siostry Tamar. Gdy król Dawid usłyszał to wszystko, bardzo się rozgniewał.

Śmierć Amnona

Po dwóch latach Absalom miał strzyżaków w Baal-hazor, zaprosił wszystkich swoich braci, synów królewskich, na ucztę.

Absalom wydał rozkazy swoim sługom mówiąc: Gdy serce Amnona będzie podniecone winem zabij go. A gdy to się stało, wszyscy synowie królewscy powstali, wsiedli każdy na swego muła i uciekli.

Absalom uciekł do domu Talmaja, syna Ammihuda, króla Geszur, i przebywał tam trzy lata. A Dawid codziennie płakał po swoim synu.

Bunt i śmierć Absaloma

Absalom syn Dawida i Abigail, urodzony w Hebronie, zbuntował się przeciwko ojcu i walczył o odebranie tronu ojcu. W bitwie Absalom zaplątał się za włosy w gałęzie dębu i zginął przebity trzema włóczniami.

Adonijasz ogłosił się królem

Adonijasz, kolejny z synów urodzonych w Hebronie, korzystając ze starości i słabości ojca ogłosił się królem. Batszeba, ulubiona żona Dawida, Dawid i Jahwe, obawiając się wrogiej postawy Adoniasza, zgodzili się osadzić na tronie Salomona, drugiego syna Batszeby.

Abigail żona Nabala i Dawida

Po śmierci Samuela Dawid udał się na pustkowie Paran. Był pewien człowiek w Maon, który miał swój dobytek w Karmelu. Człowiek ten był bardzo bogaty, bo miał owce i 1000 kóz. Człowiek ten nazywał się Nabal, a jego żona Abigail. Nabal był szorstki i miał złe uczynki. Był Hebrajczykiem z plemienia Kaleba, przedstawicielem Judy. Abigail była bardzo mądrą i piękną kobietą.

Dawid usłyszał na pustyni, że Nabal strzyże swoje owce i wysłał dziesięciu młodzieńców, prosząc go, aby dał im to, co ma pod ręką.

Pasterze Nabala od dawna byli w Karmelu i niczego im nie brakowało, ani też ludzie Samuela nie wyrządzili mu żadnej krzywdy. Dawid ufał więc, że jego młodzieńcy znajdą pomoc u Nabala, lecz Nabal odpowiedział wysłannikom Dawida: Kto to jest Dawid, który jest synem Jessego? Dziś wielu niewolników ucieka od swoich panów.

Czy mam teraz wziąć chleb, wodę i mięso, które przygotowałem dla moich strzygaczy, i dać je ludziom, o których nie wiem, kim są.

Młodzi mężczyźni wrócili, a gdy przyszli, opowiedzieli Dawidowi słowa Nabala.

Wtedy Dawid powiedział: Przepaszmy każdy z nas nasze miecze, I wyruszyło za Dawidem około 400 ludzi, pozostawiając w obozie 200 ludzi.

Jeden ze sług powiedział Abigail, żonie Nabala: „Dawid wysłał posłańców z pustyni, aby pozdrowili naszego pana, a on ich skrzywdził, chociaż ci ludzie byli dla nas bardzo dobrzy. Nie skrzywdzili nas, ani niczego nam nie brakowało, gdy chodziliśmy z nimi po polu. Służyli nam jako muły we dnie i w nocy, podczas gdy my karmiliśmy wśród nich owce.

Zobacz, co możesz zrobić, aby powstrzymać gniew Dawida przeciwko naszemu panu i przeciwko całemu jego domowi. Wtedy Abigail, nie mówiąc Nabalowi, pospieszyła i wzięła 200 bochenków chleba, 2 dzbany wina, 5 owiec już przygotowanych, 5 miar prażonego zboża, 100 placków rodzynek i 200 bochenków suszonych fig, i załadowała je na osły, i rzekła do swoich sług: Idźcie przede mną.

Jechała na ośle i zeszła ze wzgórza, i spotkała Dawida i jego ludzi idących w przeciwnym kierunku.

Gdy Abigail ujrzała Dawida, pośpieszyła się, zsiadła z osła, upadła na ziemię przed nim i rzekła do niego: „Proszę, niech mój pan nie słucha Nabala, człowieka o złym usposobieniu, głupota jest w nim. Ja, twoja służebnica, nie widziałam młodzieńców mojego pana, których wysłałeś.

Długo żyje Pan i długo żyje twoja dusza; Pan powstrzymał cię od rozlewu krwi i od zemsty własną ręką. Daj młodzieńcom, którzy idą za moim panem, ten dar, który przyniosła twoja służebnica! Dawid rzekł do Abigail: „Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, który cię posłał, abyś mnie dziś spotkała! Błogosławiony niech będzie twój dobry sąd i błogosławiony ty, któryś mnie dziś zachował od pójścia do przelania krwi i od pomszczenia się własną ręką. Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, który zachował mnie od wyrządzenia ci krzywdy; bo gdybyś nie pospieszył mi na spotkanie, nie pozostałby przy życiu żaden człowiek dla Nabala przed świtem. Wracaj do domu w pokoju. Abigail wróciła do Nabala. Urządzał w swoim domu ucztę, jak na uczcie królewskiej, był podniecony, pijany, więc nie wyjawiła mu nic o tej sprawie aż do następnego dnia.

Ale rano, kiedy Nabal odczuł zmęczenie od wina, powiedział jej, co się stało, jego serce było sparaliżowane, był jak kamień i umarł. Gdy Dawid usłyszał, że Nabal nie żyje, błogosławił Pana i wysłał posłańców do Karmelu, aby powiedzieli Abigail, że pojął ją za żonę. Wtedy Abigail pospieszyła się, wstała, wsiadła na osła i wraz z pięcioma pannami, które jej usługiwały, podążyła za posłańcami Dawida. I została jego żoną.

Wojna między plemieniem Dawida a plemieniem Saula

Abner, kapitan wojsk Saula, przeniósł Izbosza, syna Saula, do Makkanaim i uczynił go królem nad plemionami Gilead, Geszur, Jezreel, Efraim, Beniamin i nad całym ludem izraelskim.

Isboseth miał 40 lat, gdy zaczął panować nad Izraelem, i panował dwa lata. Dawid był królem w Hebronie z plemienia Judy siedem lat i sześć miesięcy.

Mężczyźni Abnera i Izboszeta przenieśli się z Makkanaim do Gibeonu. Mężowie Joaba i Dawida szli z Hebronu do Gibeonu i spotkali się przy basenie w Gibeonie.

Tego dnia bitwa była bardzo ciężka. Abner i ludzie Izraela zostali pokonani przez ludzi Dawida. Ludzie Joaba i Dawida kontynuowali pościg za ludźmi Abnera i Ishboshetha. The słońce ustawiać gdy przychodzić the wzgórze Amah, naprzeciwko Guidiah, na the droga the pustkowie Gibeon. Ścigani i ścigający stali w miejscu, a Abner zawołał do Joaba: „Jak długo będziesz czekał, zanim powiesz swoim ludziom, aby zawrócili i przestali ścigać swoich braci? Joab odpowiedział: „Chwała Panu, ponieważ Ty przemówiłeś, moi ludzie natychmiast przestaną ścigać swoich braci! Wtedy Joab zatrąbił w trąbę, a wszyscy jego ludzie stanęli w miejscu i przestali ścigać ludzi Abnera. Abner i jego ludzie przeszli więc całą noc przez Arabię, przeprawili się przez Jordan, przeszli przez cały Bitron i przyszli do Makkanaim. A Joab i jego ludzie wędrowali przez całą tę noc, i stało się, i ukazało im się w Hebronie. I zabili mężowie Joaba i Dawida mężów Abnera i Iszbeta trzystu sześćdziesięciu i sześćdziesięciu mężów. Wojna między plemionami Saula i Dawida była długa. Plemię Dawida rosło w siłę, podczas gdy plemię Saula stawało się coraz słabsze.

Odwrócenie Szeby

Niegodziwiec, który nazywał się Szeba, syn Bichri, człowiek z Beniamina, zbuntował się przeciwko Dawidowi. Wszyscy mężowie izraelscy opuścili Dawida i poszli za Szebą. Ale the mężczyzna Judah podążać ich królewiątko od Jordania Jerozolima.

Dawid rzekł do Abiszaja, brata Joaba: Szeba wyrządzi nam teraz więcej szkody niż Absalom; weź więc ludzi pana twego i idź za nim, aby nie wziął sobie miast ogrodzonych i nie sprawił nam kłopotu.

Więc ludzie Joaba, Cheretyci i Peletyci, i wszyscy mocarze z Jerozolimy wyruszyli za nim, by ścigać Szebę. A jeden z mężów Joaba stał przy nim, mówiąc: Kto kocha Joaba i Dawida, niech idzie za Joabem.

Joab przeszedł przez wszystkie plemiona Izraela aż do Abel-beth-maachah i całego Barim. Jego ludzie zebrali się razem i poszli za nim. Oni przyszli i oblegli go w Abel-beth-Maachah. I wszyscy mężowie, którzy byli z Joabem, pracowali, aby zburzyć mur; i zawołała pewna mądra kobieta i rzekła: Słuchaj, słuchaj, proszę cię, każ Joabowi przyjść tutaj, abym mogła z nim pomówić. A gdy się do niej zbliżył, rzekła kobieta: Czy ty jesteś Joab? A on odpowiedział: Jestem. I rzekła do niego: Jestem z pokojowo usposobionych i wiernych w Izraelu; lecz ty chcesz zniszczyć miasto, które jest matką w Izraelu; dlaczego niszczysz dziedzictwo Pańskie? Joab odpowiedział i rzekł: To nie tak: pewien człowiek z góry Efraima, imieniem Szeba, syn Bichri, podniósł rękę przeciwko królowi Dawidowi; uwolnij go tylko, a ja wyjdę z miasta. Kobieta rzekła do Joaba: Jego głowa zostanie ci zrzucona z muru. Kobieta poszła do ludu ze swoją mądrością, a oni odcięli głowę Szeby i rzucili ją Joabowi. On zatrąbił w trąbę, a jego ludzie wyszli z miasta, każdy wrócił do swego namiotu.

Powstanie Gibeonitów

Za dni Dawida przez trzy lata z rzędu panował głód. Saul starał się zabić Gibeonitów z powodu ich gorliwości wobec dzieci Izraela i Judy. Król Dawid wezwał Gibeonitów i poprosił o ich pomoc, i powiedział: „Cokolwiek powiesz, zrobię to. I rzekli do króla: Z człowieka, który nas zniszczył, i który knuł przeciwko nam, aby nas zniszczyć, i nie zostawił nikogo z nas na wszystkich wybrzeżach Izraela, niech będzie nam dane siedmiu mężów z jego synów, abyśmy ich powiesili przed Panem w Gibeah Saula. I rzekł król: Dam ci je. A król Dawid wziął dwóch synów z Rizpy i Saula, Armoniego i Mefibosheta. I pięciu synów Michal, córki Saula, których urodziła Adrielowi, synowi Barzillaja, Meholatczyka, i wydała ich w ręce Gibeonitów. Powiesili ich na początku zbiorów jęczmienia.

Goliat i Dawid

Goliat był żołnierzem-gigantem z miasta Gat i paladynem armii filistyńskiej, którego Dawid zabił przez ścięcie głowy, jak wspomina Stary Testament Biblii, w Pierwszej Księdze Samuela.

Goliat był wyjątkowo wysoki jak na dzisiejsze standardy, miał sześć łokci i rozpiętość (2,9 m). Należy zauważyć, że opisany w Biblii wzrost Goliata wynosi około 2,90 metra (6’2″); podczas gdy Robert Wadlow, który posiada Światowy Rekord Guinnessa dla najwyższego człowieka w historii współczesnej, miał 2,72 metra (6’2″) w wieku 22 lat. Miedziany płaszcz Goliata ważył 5 000 sykli (57 kg), a żelazne ostrze jego włóczni 600 sykli (6,8 kg). On mógł być najemnym żołnierzem w armii filistyńskiej. Niedługo po tym, jak Samuel namaścił Dawida na króla, Filistyni zebrali się na wojnę przeciwko Izraelowi w Soczi i rozbili obóz w Efez-Damim. Kiedy linie bojowe Filistynów i armii Saula spotkały się po obu stronach doliny, z obozu filistyńskiego wyszedł gigantyczny wojownik Goliat i głośno wezwał Izrael do wystawienia człowieka, który stoczyłby z nim walkę wręcz, której wynik zadecydowałby o tym, która armia stanie się sługą drugiej.

Wyzwaniu temu sprostał chłopiec pasterski imieniem Dawid z plemienia Judy, który był rozrzutny w talentach i dobrym wyglądzie. Goliat, poprzedzony przez swego giermka, ruszył na Dawida z mieczem, włócznią i oszczepem. Dawid cisnął w niego kamieniem z procy odśrodkowej, ten zatopił się w jego czole i Goliat upadł na ziemię.

Wtedy Dawid stanął nad Goliatem i mieczem olbrzyma odciął mu głowę. Po tym wydarzeniu nastąpiła znacząca klęska i wielka rzeź Filistynów.

Joab pokonuje Ammonitów

Oferta przyjaźni Dawida dla Ammonitów została odrzucona, a jego ambasadorzy zostali źle potraktowani. Wybuchła wojna. Ammonitów wspierali Syryjczycy, a obaj zostali zaatakowani i pokonani przez Joaba, generała Dawida.

Joab i Dawid

W następnym roku Joab najechał na terytorium Ammona, ścigał swoich ludzi aż do Rabaath i obległ królewskie miasto. To właśnie podczas tego oblężenia Uriasz zginął w Rabbath. Gdy Joab podbił miasto, Dawid zachował chwałę zwycięstwa, włożył na głowę wielką koronę królewską, splądrował miasto, zmasakrował jego mieszkańców i to samo uczynił we wszystkich miastach ammonickich.

Wojna Dawida z Moabitami

Po wstąpieniu na tron Dawid zaatakował Moabitów, podporządkował ich sobie pod względem trybutu i wielu z nich uśmiercił.

I stało się na wiosnę, w czasie, gdy królowie wyruszają na wojnę, że Joab wyprowadził wojsko i spustoszył ziemię synów Amona, i poszedł oblegać Rabbę, lecz Dawid pozostał w Jerozolimie. A Joab napadł na Rabbah i zniszczył je. I Dawid wziął koronę z głowy swego króla, ważyła ona talent złota i miała w sobie kamień szlachetny, i kazał ją włożyć na swoją głowę.

Zabrał też z miasta wielki łup. A lud, który w nim był, zaprawił do pracy piłami, i młockarniami żelaznymi, i siekierami. I tak postąpił Dawid ze wszystkimi miastami synów Amona. Potem wrócił ze wszystkimi swoimi ludźmi do Jerozolimy.

Dawid pokonał Filistynów

Przybyli Filistyni i rozłożyli się w dolinie Rephaim.

Dawid przyszedł do Baal-perazim, i pokonał ich. A Filistyńczycy przyszli znowu, i rozłożyli się w dolinie Rephaim. I Dawid ponownie pokonał Filistynów od Geby do Gezer.

Dawid rozszerza swoje panowanie

Dawid pokonał Filistynów i podporządkował ich sobie, a także odebrał Filistynom Meteg-amę.

Pokonał też Moabitów, a Moabici byli sługami Dawida i płacili daninę.

Dawid pokonał też Hadada, króla z Zobah, gdy ten szedł odzyskać swoje terytorium nad rzeką Eufrat. I wziął Dawid z nich tysiąc siedemset jeźdźców, i dwadzieścia tysięcy pieszych, i porozbijał konie, a zostawił tylko tyle, aby starczyło na sto rydwanów. A z Syryjczyków Damasceńskich, którzy przyszli na pomoc Hadad-ezerowi, królowi Zobów, zabił Dawid dwadzieścia i dwa tysiące mężów.

Wtedy Dawid postawił w Syrii garnizon pod Damaszkiem i uczynił Syryjczyków sługami, i zmusił ich do płacenia daniny. I wziął tarcze ze złota, które przynieśli słudzy Hadad-ezera.

Z Bety i Berotai, miast Hadad-ezera, król Dawid wziął wielką ilość mosiądzu. Toi, król Hamatu, posłał Jorama, syna swego, do króla Dawida; a Joram przyniósł naczynia srebrne, i naczynia złote, i naczynia mosiężne. A gdy wrócił z pokonania Syryjczyków, zniszczył osiemnaście tysięcy Edomitów w Dolinie Soli. I postawił garnizon w Edomie, a wszyscy Edomici stali się sługami Dawida.

Pokonanie Ammonitów i Syryjczyków

Król synów Amona umarł, a Hanun, jego syn, panował w jego zastępstwie.

A gdy synowie Ammona wiedzieli, że narazili się Dawidowi, wzięli do wynajęcia: dwadzieścia tysięcy pieszych Syryjczyków z Bet-rehob, Syryjczyków z Zobah, tysiąc mężów króla z Maaka i dwanaście tysięcy mężów z Is-tob.

Dawid posłał do Joaba z całym zastępem. Joab, widząc, że przed nim i na jego tyłach toczy się bitwa, wybrał kilku swoich ludzi i ustawił się w szyku bojowym przeciwko Syryjczykom.

Dał resztę wojska Abiszajowi, swemu bratu, który ustawił się przed Ammonitami. Kiedy Joab zbliżył się ze swoimi ludźmi, by walczyć przeciwko Syryjczykom, ci uciekli. Gdy Ammonici zobaczyli, że Syryjczycy uciekają, również uciekli i schronili się w mieście.

Pokonani Syryjczycy zebrali się ponownie. I Hadad-ezer przyprowadził Syryjczyków, którzy byli po drugiej stronie Eufratu, do Helamu, biorąc Szobacha, generała wojsk Hadad-ezera, za ich wodza. I zebrał Dawid wszystkich swoich mężów, i poszedł nad Jordan, i przyszedł do Helam; a Syryjczycy walczyli przeciwko niemu. David zabijać the Syryjczyk: the ludzie siedemset rydwan, czterdzieści tysięcy konnica, i Shobach ogólny the gospodarz.

Widząc więc, wszyscy królowie, którzy pomagali Hadad-ezerowi, te klęski, zawarli pokój z Dawidem, służyli mu i odtąd Syryjczycy obawiali się dalej pomagać synom Ammona.