Leki na ból przewlekły

Acetaminofen, NLPZ, opioidy i inne leki

Gdy chodzi o leczenie bólu przewlekłego, leki odgrywają kluczową rolę. Istnieje wiele dostępnych leków, które pomagają w radzeniu sobie z bólem. Jednak każdy pacjent z bólem jest inny i inaczej reaguje na leki. Niektórzy ludzie mogą potrzebować codziennego przyjmowania silnych, dostępnych na receptę niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), podczas gdy inni mogą potrzebować czegoś silniejszego, np. opioidu.

Leki dostępne bez recepty, takie jak aspiryna, acetaminofen lub ibuprofen, mogą nie być wystarczająco silne. Większość pacjentów z bólem przewlekłym potrzebuje leków na receptę, aby poradzić sobie z bólem. Pamiętaj, że wiele leków na receptę może zawierać acetaminofen lub ibuprofen, więc poinformuj swojego lekarza, jeśli bierzesz dostępne bez recepty wersje tych leków.

Mimo, że istnieje wiele rodzajów i marek leków, to jakie leki przepisze twój lekarz zależy od ciebie – twojego poziomu bólu, celów leczenia i ogólnego stanu zdrowia.

Ten drukowany przewodnik Inteligentnego Pacjenta zawiera szczegółowe spojrzenie na niektóre z nieopioidowych leków dostępnych w celu zarządzania różnymi stanami bólu przewlekłego, w tym NLPZ, leki przeciwdepresyjne i inne:

Przed zażyciem jakiegokolwiek leku, nawet jeśli jest to lek dostępny bez recepty, omów go ze swoim lekarzem. Niektóre leki mają poważne skutki uboczne, jeśli nie są przyjmowane zgodnie z zaleceniami. Upewnij się również, że mówisz lekarzowi o wszystkim, co przyjmujesz, w tym o lekach ziołowych i suplementach, ze względu na możliwe interakcje leków lub skutki uboczne.

Non-steroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)
NSAID są rodzajem leku przeciwbólowego, ale pomagają również zwalczać stany zapalne.

Są podobne do sterydów, ponieważ działają na odpowiedź zapalną organizmu. Jednak NLPZ robią to bez użycia sterydów. W przypadku długotrwałego stosowania sterydów występują skutki uboczne, takie jak przyrost masy ciała i osteoporoza. Organizm przyzwyczaja się również do sterydów, więc należy stopniowo zaprzestać ich przyjmowania.

Osteoarthritis, reumatoidalne zapalenie stawów i bóle głowy to powszechne schorzenia, które leczą leki z grupy NLPZ.

Inhibitory COX-2 to nowsza klasa silnych leków NLPZ wydawanych na receptę. Przykładami inhibitorów COX-2 są celekoksyb (Celebrex) i meloksykam (Mobic).

W lipcu 2015 r. FDA wzmocniła istniejące ostrzeżenia na etykietach leków na receptę i bez recepty (OTC) Drug Facts, aby wskazać, że NLPZ mogą zwiększyć szansę na zawał serca lub udar mózgu, z których każdy może prowadzić do śmierci. Te poważne skutki uboczne mogą wystąpić już w ciągu pierwszych kilku tygodni stosowania NLPZ, a ryzyko może wzrastać im dłużej ludzie przyjmują NLPZ. (Mimo, że aspiryna jest również NLPZ, to zmienione ostrzeżenie nie dotyczy aspiryny.)

Opioidy
W najbardziej ekstremalnych przypadkach bólu, lekarz może przepisać Ci opioid, ale musisz być pod jego starannym nadzorem podczas przyjmowania tego leku.

Opioidy – zwane również narkotykami – są silnymi środkami przeciwbólowymi. Zapewniają one natychmiastową ulgę w silnym bólu poprzez zmianę postrzegania przez mózg komunikatu o bólu. Jednak opioidy są zazwyczaj przepisywane tylko wtedy, gdy inne opcje leczenia nie przynoszą rezultatów. Mogą one być przepisywane na przykład na ból pleców, ból neuropatyczny lub ból stawów. Przykładami opioidów są oksykodon (Endocet), tramadol (Ultram), i morfina.

Inne leki na ból przewlekły

Istnieje wiele innych leków, które mogą pomóc kontrolować ból przewlekły i inne objawy. Poniżej znajduje się lista niektórych z tych leków.

Antydepresanty
Jeśli twój lekarz przepisze ci antydepresant, nie oznacza to, że masz depresję. Leki antydepresyjne są stosowane również z innych powodów. W rzeczywistości pomagają one kontrolować ból poprzez zmianę substancji chemicznych w organizmie. Leki przeciwdepresyjne mogą leczyć przewlekły ból związany z neuropatią cukrzycową, fibromialgią, bólem szyi i bólem dolnej części pleców. Istnieją 3 kategorie leków przeciwdepresyjnych: trójcykliczne leki przeciwdepresyjne (TCA), inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) oraz selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). TCA, SNRI i SSRI działają w inny sposób.

TCA podnoszą poziom pewnych neuroprzekaźników – chemicznych posłańców – podczas gdy SNRI zmieniają ponowne wchłanianie neuroprzekaźników w organizmie. Jednak, mimo że SSRI są czasami przepisywane, nie działają dobrze na przewlekły ból. W rzeczywistości, w badaniu z lutego 2019 r. stwierdzono, że wykazano, że leki przeciwdepresyjne SSRI tłumią działanie proleków opioidowych, takich jak hydrokodon, co skutkuje mniej skutecznym zarządzaniem bólem.

Przykładami TCA są chlorowodorek amitryptyliny (Elavil) i nortryptylina (Pamelor). Przykładami SNRI są duloksetyna (np. Cymbalta) i wenlafaksyna (Effexor). Przykładami SSRI są chlorowodorek (Prozac) i paroksetyna sertraliny (Zoloft).

Leki przeciwdrgawkowe
Znane również jako leki przeciwdrgawkowe lub przeciwpadaczkowe, leki przeciwdrgawkowe działają w celu stłumienia sygnałów nerwowych idących do mózgu, więc wiadomości o bólu nie są przekazywane tak dobrze. Podobnie jak w przypadku antydepresantów, jeśli lekarz przepisze ci lek przeciwdrgawkowy, nie oznacza to, że leczy cię z powodu napadów. Leki przeciwpadaczkowe mogą leczyć przewlekły ból spowodowany neuropatią cukrzycową i fibromialgią. Przykładami leków przeciwnapadowych są pregabalina (Lyrica) i gabapentyna (np. Gabarone).

Kortykosteroidy
Steroidy są silnymi lekami przeciwzapalnymi, które mogą być przyjmowane doustnie lub wstrzykiwane. Jeśli leki NLPZ wydawane na receptę nie zmniejszyły twojego bólu, lekarz może zalecić, abyś spróbował kortykosteroidów. Są one odpowiedzialne za powstrzymanie organizmu przed wytwarzaniem substancji chemicznych powodujących stan zapalny.

Jednakże, jak wspomniano powyżej, sterydy mają pewne skutki uboczne (np. przyrost masy ciała) i nie można po prostu przestać ich przyjmować – dawkę należy powoli zmniejszać. Kortykosteroidy są stosowane w leczeniu migren, choroby zwyrodnieniowej stawów, reumatoidalnego zapalenia stawów i bólu w dolnej części pleców. Prednizon (Deltasone) i Decadron (Dexamethasone) są przykładami kortykosteroidów.

Leki rozluźniające mięśnie
Leki te są stosowane w celu zmniejszenia bólu związanego z naciągnięciem mięśni, zwichnięciem lub skurczami. Leki rozluźniające mięśnie mogą zapewnić ulgę w bólu, której potrzebujesz, aby poradzić sobie z codziennymi czynnościami, pomagając rozluźnić napięte mięśnie i poprawić jakość snu. Leki zwiotczające mięśnie nie są zazwyczaj zalecane w leczeniu bólu przewlekłego, ale mogą pomóc w fibromialgii i objawach bólu w dolnej części pleców. Przykładami leków zwiotczających mięśnie są karisoprodol (Soma) i baklofen (Lioresal).

Leki miejscowe
Niektóre leki są bardzo skuteczne, gdy są stosowane miejscowo. Znane również jako miejscowe środki przeciwbólowe, leki stosowane miejscowo, takie jak plaster z lidokainą (Lidoderm) mogą pomóc w zarządzaniu bólem spowodowanym przez neuropatię cukrzycową, chorobę zwyrodnieniową stawów i ból w dolnej części pleców. Innym przykładem jest krem z kapsaicyną. Kapsaicyna, która pochodzi z papryczek chili, może tymczasowo zmniejszyć ból, ale dla uzyskania maksymalnych korzyści, należy ją stosować kilka razy dziennie przez około 6 tygodni.

Twój plan leczenia
Najważniejszą rzeczą do zapamiętania podczas przyjmowania leków w leczeniu przewlekłego bólu jest to, że musisz być aktywnym uczestnikiem własnego planu leczenia. Nie bój się zadawać pytań – musisz być swoim własnym adwokatem. Z czasem może zajść potrzeba zwiększenia lub zmniejszenia dawki leku, a może nawet zmiany leku, dlatego tak ważne jest, abyś dokładnie przestrzegał zaleceń lekarza. Zwracaj również uwagę na efekty uboczne. Jeśli zauważysz jakiekolwiek nowe objawy, natychmiast powiedz o tym lekarzowi. Ale nie przestawaj przyjmować leków, chyba że lekarz ci to zaleci.

Źródła

• Galer BS, Argoff CE. Defeat Chronic Pain Now! Beverly, MA: Fair Winds Press; 2010.
• Farmakoterapia (Opcje leków). In: Treatment Options: A Guide for People Living with Pain. Baltimore, MD: American Pain Foundation; 2006. Dostępne na stronie: http://www.painfoundation.org/learn/publications/files/TreatmentOptions2006.pdf. Dostęp 1 lutego 2011:7-17.