Les Paul

Ewolucja gitary

Lester William Polsfuss znany jako Les Paul, wynalazca gitary elektrycznej z litym korpusem, urodził się w 1915 roku w Waukesha, Wisconsin, małym mieście położonym 20 mil na zachód od Milwaukee.

Radio było nowością i młody Les nie spał przez całą noc słuchając gitarzystów w swoim radiu kryształkowym. Po zaoszczędzeniu wystarczającej sumy pieniędzy z trasy do gazety, kupił swoją pierwszą gitarę, aby móc replikować dźwięki, które słyszał w radiu.

Jako nastolatek, znany jako Red Hot Red, Les regularnie występował ze swoją gitarą i harmonijką w lokalnej restauracji drive-in. Był przekonany, że jego napiwki wzrosną, jeśli ludzie z tyłu restauracji, w której grał, będą mogli go usłyszeć, więc wzmocnił swój głos, montując ustnik z telefonu matki na drewnianym trzonku od miotły i podłączając go do jej radia. To działało dobrze, dopóki nie otrzymał notatki od kogoś z tyłu: „Red, twój głos i harmonijka są w porządku, ale twoja gitara nie jest wystarczająco głośna.”

Po tym Les zdecydował się wzmocnić swoją gitarę, zdejmując ramię tonowe z gramofonu ojca, wbijając igłę w mostek gitary, zaklejając ramię taśmą i podłączając je do radia ojca. Les miał swoją pierwszą gitarę elektryczną. Ale gitara nie brzmiała tak, jak Les chciał. Chciał słyszeć tylko wibracje strun, a nie gitary, więc wypełnił ją szmatami i skarpetami oraz obrusem, ale to nie zadziałało. Następnie spróbował wypełnić ją tynkiem paryskim, substancją podobną do gliny, która „zakończyła żywot gitary”.”

The Rail

Les znalazł swoją kolejną inspirację po drugiej stronie ulicy od swojego domu, przy torach kolejowych. Wraz z przyjaciółmi zebrali dwumetrowy kawałek wyrzuconej szyny i dzięki mikrofonowi z telefonu matki oraz strunie gitarowej rozciągniętej na długości szyny, Les mógł usłyszeć wibracje samej struny, a sustain trwał bez końca. Chociaż zwykle bardzo zachęcająca dla Lesa, jego matka wskazała, że szyna nie była praktyczną gitarą.

Gitara szynowa

Aby przeczytać więcej o Lesie Artyście, kliknij tutaj.

Dziennik

Les był w Nowym Jorku w 1941 roku i jego kariera gitarowa nabrała rozpędu, ale prześladowało go piękne brzmienie jego gitary szynowej. Miał przyjaciół w fabryce Epiphone’a, którzy udostępniali mu swój sprzęt do produkcji gitar w niedziele, kiedy fabryka była zamknięta. Les pracował bez wytchnienia nad stworzeniem elektrycznie wzmacnianej gitary, która nie miałaby sprzężenia zwrotnego i zapewniałaby głośność, brzmienie i sustain, które mógłby kontrolować.

Les wziął kawałek sosny o wymiarach 4 x 4 i naciągnął go jak gitarę, dodał domowej roboty przetworniki, mostek, strunnik Virola, struny i szyjkę gitary Epiphone Broadway. Uzyskał brzmienie, jakiego chciał i nazwał ją „the Log”.

Kiedy zabrał „Log” do nocnego klubu, aby zagrać, publiczność nie była pod wrażeniem. Les był zdeterminowany, więc wziął starą gitarę Epiphone, przepiłował ją na pół i dał Logowi Epiphone „skrzydła”, aby wyglądał bardziej jak gitara. Następnie zabrał Loga ze skrzydłami do tego samego klubu nocnego, zagrał kilka utworów, a publiczność nie mogła przestać mówić o „nowym brzmieniu”. Les doszedł do wniosku, że „ludzie słyszą oczami.”

The Log

Les był tak pewny siebie po tym ze swoją gitarą „Log”, że wziął ją, aby pokazać niektórym z kierownictwa Epiphone, ale nie byli zainteresowani. Później zabrał swój wynalazek do Gibsona, gdzie roześmiali się i nazwali Log „kijem od miotły z przetwornikami”. Minęło kolejne dziesięć lat, zanim Gibson zaakceptował ideę gitary elektrycznej z litym korpusem. W 1951 roku Gibson zadzwonił do Lesa i ściśle współpracował z nim, aby zaprojektować i zbudować to, co stało się gitarą elektryczną Gibson Les Paul z litym korpusem. Pierwsze modele zostały sprzedane w 1952 roku i pozostają jednymi z najlepiej sprzedających się gitar na świecie.

Les Paul i jego gitara name sake

The Klunkers

W tym samym czasie, gdy Les próbował przekonać Gibsona do zbudowania gitary elektrycznej typu solid body, występował w całym kraju. Grał na swojej ulubionej gitarze, Cheapie, Gibsonie L5. Była to pierwsza gitara, w której Les zainstalował drugi przetwornik i zawsze wolał na niej grać, dopóki nie pojawiła się jego rodzina „klunkersów”.

Les miał trzy klunkersy. Pierwszego klunkera dostał w 1941 roku, w tym samym roku, w którym wynalazł Loga. Kiedy Les uzyskał pożądane brzmienie z klunkera #1, pozostawił go jako swój wzorzec, ale nadal eksperymentował z klunkerem #2 i #3. Klunkery były dla Les’a niezwykle cenne, ponieważ miały z tyłu klapki, które ułatwiały mu modyfikowanie gitar. Les nagrał wiele swoich wczesnych złotych płyt używając swoich klunkerów. On i jego żona Mary Ford grali na klunkersach do czasu podpisania przez Lesa kontraktu z Gibsonem.

Les Paul i żona Mary Ford grający na klunkersach, ok. 1951