Lewis W. Hine

Wykształcony jako socjolog na Universtiy of Chicago, Hine zaangażował się w sprawy opieki społecznej podczas studiów w Columbia University School of Social Philosophy. Jako nauczyciel w Ethical Culture School w Nowym Jorku, organizował fotograficzne wycieczki po nowojorskich dzielnicach handlowych i kamienicach, aby zwiększyć świadomość swoich uczniów na temat otaczającego ich świata. Do 1904 roku Hine zaczął fotografować imigrantów, biednych i wyzyskiwanych jako środek do studiowania i opisywania warunków społecznych, z jakimi borykają się ci ludzie.

Jest jednak najbardziej znany ze swojej systematycznej i wszechstronnej dokumentacji dzieci pracujących dla National Child Labor Committee. Hine opowiadał o swojej pracy podczas obszernych wykładów, a jego fotografie były szeroko rozpowszechniane w gazetach, publikacjach o tematyce społecznej i na plakatach.

Wiele fotografii dzieci autorstwa Hine’a, jak na przykład to zdjęcie dziewczynki stojącej przed drzwiami sierocińca, opisuje relację pomiędzy jednostką a instytucją. Tutaj Hine zwraca naszą uwagę na surową przestrzeń poza dzieckiem, podkreślając stopień, w jakim jego dom wydaje się już fabryką. Tytuł nadany zdjęciu – być może wtedy, gdy znalazło się ono w portfolio prac Hine’a zorganizowanym przez New York Photo League pod koniec lat 40. – nawiązuje do dickensowskiej postaci z komiksu „Little Orphan Annie”, stworzonej w 1924 roku, która była zmuszona pracować na swoje utrzymanie w sierocińcu.

Wraz ze swoimi zdjęciami Hine często przesyłał Child Labor Committee szczegółowe raporty z rozmów z dziećmi i ich rodzicami. Jego komentarze, dostarczające odkrywczych szczegółów z ich życia, uzupełniały emocjonalną zawartość fotografii. To zdjęcie było częścią serii dokumentującej pracę zbieraczy krewetek i ostryg z południowej delty. Hine napisał: Olga Schubert. Mała pięciolatka po dniu pracy, w którym pomagała matce w fabryce konserw w Biloxi, rozpoczętym około 5:00 rano, była zmęczona i nie chciała dać się sfotografować. Matka powiedziała: „Och, ona jest brzydka”. Zarówno ona, jak i inne osoby powiedziały, że zbieranie krewetek było bardzo ciężkie dla palców.

Gdy były wykorzystywane do publikacji, zdjęcia Hine’a były zazwyczaj drukowane bezpośrednio z negatywu 5 x 7 cali. Sporadycznie robił powiększenia na wystawy lub kopiował fotografie, które pociął, zestawił z innymi obrazami i ponownie sfotografował. Ledwie widoczny w prawym górnym rogu tej kopii jest klej, który został użyty do przytrzymania oryginału w miejscu.

Hine interesował się fotografowaniem robotników miejskich wszelkiego rodzaju. Podobnie jak malarze George Luks, William Glackens i Robert Henri, odnajdywał nowoczesną szlachetność w tematach związanych z klasą robotniczą. Odważna, prosta kompozycja tego portretu waszyngtońskiego złota rączka nadaje zdjęciu siłę i godność. Zdjęcie zostało prawdopodobnie wykonane zaraz po tym, jak Hine ukończył pracę nad studium waszyngtońskich slumsów Charlesa F. Wellera z 1908 roku.

Przez całą swoją karierę Hine używał Graflexa, aparatu wprowadzonego w pierwszej dekadzie XX wieku, który ułatwiał fotografowi oglądanie obrazu w momencie, gdy aparat go rejestrował. W przeciwieństwie do wcześniejszych aparatów, które wymagały od fotografa komponowania i ustawiania ostrości przed włożeniem czułej płyty, Graflex pozwalał Hine’owi kadrować obiekt aż do samych krawędzi płyty i odkładać decyzje o ostrości i kącie widzenia do momentu naciśnięcia migawki.

Merry A. Foresta American Photographs: The First Century (Washington, D.C.: National Museum of American Art with the Smithsonian Institution Press, 1996)