Martha Washington

Urodzona 2 czerwca, 1731 roku, Martha Dandridge została wychowana przez prominentną rodzinę w New Kent County w Wirginii. W młodym wieku nauczono ją czytać i pisać, co przerodziło się w trwającą całe życie pasję do wszelkiego rodzaju literatury, takiej jak powieści, czasopisma i pisma święte. Jako członkini klasy plantatorów, Martha nauczyła się również zwyczajów i etykiety wymaganych do bezproblemowego poruszania się w społeczeństwie Wirginii.

Współcześni opisywali ją jako szczerą i atrakcyjną, wyjątkowe połączenie cichej urody i osobowości, które skusiło wielu potencjalnych zalotników. Ale to jej zamożny sąsiad, Daniel Parke Custis, zdobył jej serce i pobrali się 15 maja 1750 roku. Siedem lat i czworo dzieci później Daniel odszedł w wieku 45 lat, czyniąc Marthę nie tylko wdową, ale i najbogatszą kobietą w kolonii Wirginia.

Niemal dwa lata później Martha Dandridge Custis poślubiła Jerzego Waszyngtona 6 stycznia 1759 roku. Ich związek przynosił obopólne korzyści; Martha była nie tylko wyjątkowo zamożna, ale także wybitnie uzdolniona w zarządzaniu plantacją, utrzymywaniu ogromnej posiadłości Custisów i nadzorowaniu zniewolonych rodzin. Wyczyny George’a w wojnie francusko-indyjskiej uczyniły go bohaterem w koloniach, a jego decyzja o wycofaniu się z wojska, by zasiąść w Izbie Burgessów, jeszcze bardziej wzmocniła jego reputację. Między nimi narastało również uczucie, które pogłębiało się z czasem, gdy Washingtonowie wspólnie przeżywali wojnę i pokój.

W czasach, gdy podróżowanie na duże odległości było trudne i niebezpieczne, Martha podróżowała do Cambridge, Valley Forge, Filadelfii i Morristown, by wspierać męża i żołnierzy w ich zimowych obozowiskach pełnych chorób. Po jego wstąpieniu na urząd prezydenta dołączyła do niego w Nowym Jorku, a później w Filadelfii. Jako pierwsza „pierwsza dama” naszego narodu, Martha ustanowiła ważne społeczne i polityczne precedensy, budując scenę prezydenckiej gościnności swoim ciepłem i towarzyskością. Organizowała cotygodniowe przyjęcia dla gości płci męskiej i żeńskiej w piątkowe wieczory, które były bardziej nieformalne i serdeczne w porównaniu z wtorkowymi spotkaniami prezydenta, które były przeznaczone wyłącznie dla mężczyzn.

Po opuszczeniu Filadelfii George i Martha przeszli na emeryturę w Mount Vernon, gdzie spędzili resztę swoich dni przyjmując gości, zarządzając posiadłością i wychowując wnuki Marthy. Po śmierci George’a w 1799 roku Martha spaliła ich prywatną korespondencję, co w tamtych czasach nie było niczym niezwykłym. Niespełna trzy lata później zmarła w Mount Vernon 22 maja 1802 roku. Choć przetrwały tylko trzy z ich listów, stała obecność Marthy u boku George’a – podczas Rewolucji Amerykańskiej, jego prezydentury i w Mount Vernon – naświetla wzajemną cześć, jaką dzielili dla siebie jako pierwsza para Ameryki.

Kliknij tutaj, by dowiedzieć się więcej o zniewolonym gospodarstwie domowym rodziny Waszyngtonów.