Medyczna definicja ślepoty nocnej

Ślepota nocna: Upośledzenie widzenia w słabym świetle i w ciemności, spowodowane upośledzeniem funkcji określonych komórek wzrokowych (mianowicie pręcików) w siatkówce.

Zdolność naszych oczu do szybkiego postrzegania obiektów w miarę przechodzenia z obszarów jasnych do ciemnych oraz zdolność widzenia w przyćmionym świetle lub w nocy jest ważnym elementem naszego zdrowia wzrokowego. Kiedy nie jesteśmy w stanie tego zrobić, stan ten jest określany powszechnie jako ślepota nocna lub medycznie jako nyktalopia. Dochodzi do niej w wyniku różnych chorób, które powodują degenerację pręcików siatkówki (komórek czuciowych odpowiedzialnych za widzenie w słabym świetle). Problem może również pojawić się jako wrodzony niedobór purpury wzrokowej, czyli rodopsyny, która jest pigmentem pręcików siatkówki. Nieprawidłowość może również wynikać z niedoboru witaminy A. Rodopsina, utrzymuje swoją światłoczułość tylko w obecności witaminy A.

Ślepota nocna jest klasycznym odkryciem z niedoboru witaminy A. Została opisana przez angielskiego lekarza Williama Heberdena (1710-1801), który odkrył również inne zaburzenia medyczne o znaczeniu, w tym dusznicę bolesną (ból w klatce piersiowej, który jest często ciężki i miażdżący, z powodu niewystarczającej podaży tlenu do mięśnia sercowego) i zapalenie kości i stawów z guzkami (węzły Heberdena) w i o ostatnim stawie palca.

Źródłami witaminy A są wątroby zwierząt, mleko oraz żółte i zielone warzywa liściaste, które zawierają karoteny, substancje chemicznie związane z witaminą A, które są przekształcane w organizmie w witaminę A.

Ślepota nocna nazywana jest również widzeniem dziennym, amblyopią nocną, nyktalopią i nyktanopią.

SLIDESHOW

Różowe oko (Conjunctivitis) Objawy, przyczyny, leczenie Zobacz pokaz slajdów