Mięśnie wolicjonalne

Co to są mięśnie wolicjonalne?

Mięśnie wolicjonalne, zwane również „mięśniami czerwonymi” lub „mięśniami prążkowanymi”, to mięśnie ciała ludzkiego, których skurcz jest regulowany przez dobrowolną aktywność mózgu (tj. sterowanie przez wolę podmiotu).

Mięśnie wolicjonalne dzielą się na dwie kategorie: powierzchowne i głębokie. Mięśnie powierzchowne to mięśnie mimiczne, obecne tylko na szyi i głowie. Mięśnie głębokie, z drugiej strony, dzielą się na mięśnie szkieletowe (poruszające kośćmi pod świadomą kontrolą) oraz mięśnie przyczepione do innych narządów (lub do narządów takich jak oczy i uszy/język i gardło). Każde włókno mięśniowe, które tworzy dobrowolny mięsień, jest połączone z zakończeniem nerwowym, które otrzymuje polecenia z mózgu; te ostatnie poprzez uwalnianie neuroprzekaźnika, który z kolei wywołuje serię reakcji chemicznych. To jest następnie w stanie spowodować bodźce nerwowe, które, przekazywane przez włókna nerwów ruchowych, wywołać skurcz mięśnia.

Mięśnie dobrowolne mogą być klasyfikowane zgodnie z ich węzłów działania. Mięśnie agonistyczne są znane jako mięśnie, które wykonują ruch poprzez tworzenie wspólnego skurczu, podczas gdy mięśnie antagonistyczne są mięśniami, które przeciwstawiają się działaniu innego mięśnia. Należą do nich:

• Zginacze: mięśnie, które kurczą się i powodują zamykanie stawu
• Rozciągacze: mięśnie, które kurczą się i powodują otwieranie stawu

Mięśnie przywodziciele to mięśnie, których skurcz oddala kończynę od linii środkowej ciała lub od innej części; natomiast mięśnie przywodziciele to mięśnie, których skurcz przesuwa kończynę w kierunku linii środkowej ciała lub w kierunku innej części. Mięśnie synergistyczne to dwa mięśnie, które wykonują tę samą czynność. Dobrowolne mięśnie można również sklasyfikować według ich kształtu, jak również obszarów ciała, w których się znajdują (biceps, triceps i quadriceps).

W czasie spoczynku mięśnie nigdy nie są w pełni rozluźnione. W warunkach fizjologicznych charakteryzują się one umiarkowanym i stałym napięciem, określanym jako tonus mięśniowy lub tonus posturalny. Stan znany jako hipotonia (napięcie mięśni poniżej normy) jest zwykle spowodowany obniżeniem poziomu potasu we krwi, podczas gdy hipertonia (nadmierne napięcie mięśni w spoczynku) jest stanem, który jest zwykle spowodowany obniżeniem poziomu wapnia w organizmie.

Choroby, które wpływają na mięśnie i/lub ich kontrolę nerwową obejmują choroby nerwowo-mięśniowe. Problemy mogą prowadzić do spastyczności lub paraliżu, w zależności od lokalizacji i nasilenia dolegliwości u danej osoby. Ponadto, wiele zaburzeń neurologicznych może prowadzić do problemów związanych z ruchem lub koordynacją ruchową. Poszukiwanie najbardziej odpowiedniej formy leczenia jest niezbędne w celu zapobieżenia dalszym komplikacjom.

Jaką funkcję pełnią mięśnie dobrowolne?

Główną funkcją układu mięśniowego jest ruch. Mięśnie są jedynymi tkankami w organizmie, które mają zdolność do kurczenia się i tym samym poruszania innymi częściami ciała. Pełnią one również inne funkcje, takie jak: umożliwiają ciału utrzymanie postawy i pozycji ciała (siedzącej lub stojącej), stabilizują i wzmacniają stawy, a także wytwarzają ciepło w celu utrzymania normalnej temperatury ciała. Niezależnie od tego, czy jest to wyraz twarzy, czy ruch ręki, języka lub palca, główna funkcja mięśni dobrowolnych jest zawsze taka sama: umożliwienie osobie badanej wykonywania ruchów mięśni kontrolowanych przez jej własną wolę.