Migotanie komór i migotanie przedsionków to dwie różne bestie

Chociaż mechanizmy migotania są bez wątpienia wieloaspektowe, geometria serca może odgrywać istotną rolę w dynamice propagacji fali podczas migotania. Komory serca są grubymi komorami zbudowanymi z arkuszy równoległych włókien mięśniowych o kierunku rotacji włókien w poprzek ścian komory (anizotropia rotacyjna). Grube ściany komór umożliwiają transmuralny rozwój reentry, pod warunkiem, że długość fali jest odpowiednio mała. W zależności od kinetyki komórek serca, dynamika fal rotujących w trzech wymiarach może być zasadniczo różna od dynamiki w dwóch wymiarach, co prowadzi do destabilizacji reentry i migotania komór (VF) w grubych komorach. Przedsionki mają skomplikowaną geometrię składającą się z cienkiej warstwy tkanki sercowej połączonej z bardzo złożoną siecią mięśni gruszkowatych. Rozgałęziona geometria mięśni gruszkowatych może prowadzić do destabilizacji dwuwymiarowej reentry poprzez „długodystansowe” połączenia elektryczne, co prowadzi do powstania migotania przedsionków (AF). Dlatego, chociaż migotanie zachodzi poprzez złożoną, trójwymiarową propagację fal w komorach i przedsionkach, podstawowe mechanizmy i czynniki podtrzymujące VF i AF są prawdopodobnie różne.(c) 1998 American Institute of Physics.