Moskwa, Idaho
Górnicy i rolnicy zaczęli przybywać do północnego Idaho po wojnie secesyjnej.
CommunityEdit
Górnicy i rolnicy zaczęli przybywać do północnego obszaru Idaho po wojnie secesyjnej. Pierwsi stali osadnicy przybyli w okolice Moskwy 150 lat temu, w 1871 roku. Obfitość cebulek camas, ulubionej paszy świń przywiezionych przez farmerów, doprowadziła do nazwania okolicy „Wieprzowym Niebem”. Kiedy w 1872 roku otwarto pierwszy amerykański urząd pocztowy, miasto nazywało się „Paradise Valley”, ale w 1875 roku nazwa została zmieniona na „Moscow”. Nazwa Paradise przetrwała w głównej drodze wodnej przez miasto, Paradise Creek, która pochodzi z zachodniego krańca Palouse Range, płynie na południe do Troy Highway i na zachód do Pullman, gdzie wpływa do South Fork of the Palouse River.
NameEdit
Historycy spierają się o dokładne pochodzenie nazwy Moscow. Nie ma jednoznacznych dowodów na to, że jest ona związana z rosyjską stolicą, choć różne źródła sugerują, że celowo przywołuje ona rosyjskie miasto lub została nazwana przez rosyjskich imigrantów. Inna informacja głosi, że nazwa wywodzi się od plemienia rdzennych Amerykanów o nazwie „Masco”. Pierwsi osadnicy donoszą, że pięciu miejscowych mężczyzn spotkało się, aby wybrać odpowiednią nazwę dla miasta, ale nie mogli dojść do porozumienia. Poczmistrz, Samuel Neff, wypełnił oficjalne dokumenty dla miasta i wybrał nazwę Moscow. Neff urodził się w Moskwie, w Pensylwanii, a później przeniósł się do Moskwy, w stanie Iowa.
Do 1875 roku miasto miało dzielnicę biznesową, która była centrum handlu dla regionu. Do 1890 roku linia kolejowa Oregon Railroad and Navigation Company (później Union Pacific) oraz linia kolejowa Northern Pacific pomogły zwiększyć populację miasta do 2000 osób.
Alternatywna notatka na temat nazwy i wczesnej historiiEdit
Kopia listu od agenta Northern Pacific Railway w Moskwie, prawdopodobnie R.W. Morrisa, do C.E. Arneya, agenta Northern Pacific ds. imigracji i Indian w Spokane, Washington. Arney napisał do wszystkich agentów stacji w Idaho 12 maja 1922 r., prosząc o podanie pochodzenia nazw ich stacji do publikacji podróżniczej NP „Wonderland”, redagowanej przez Olina D. Wheelera. Agent z Moskwy odpowiedział 15 maja 1922 r. w następujący sposób:
Zadzwoniłem do byłego gubernatora Williama J. McConnella, który był na miejscu, kiedy nazwa została wybrana.
Poradza, że jest bardzo mało historii związanej z tą nazwą. Rosjanin z Moskwy, Rosja, założył tu, gdzie teraz stoi Moskwa, punkt handlowy i postanowili nazwać go Moskwa po jego rodzinnym mieście w Rosji.
Przed lokalizacją Moskwy, istniał tu punkt handlowy około jednej mili na południowy wschód stąd. Wspomnianemu Rosjaninowi udało się założyć tu urząd pocztowy, a sam posterunek, który był znany jako Paradise Valley, został zlikwidowany.
Okoliczny kraj był znany jako Horse Heaven Country, na koncie trawa rosła dobrze, a Indianie wypasali duże stada koni.
Oryginalny dokument w University of Montana, Mike and Maureen Mansfield Library, K. Ross Toole Archives, Collection 178, Box 210, Folder 10.
Stolica Terytorium Idaho została przeniesiona z Lewiston do Boise w grudniu 1864 roku. W późnych latach osiemdziesiątych XIX wieku Terytorium Waszyngtonu zbliżało się do stanu. Ponieważ interesy handlowe i transportowe tego stanu spoglądały raczej na zachód niż na południe, mieszkańcy Idaho Panhandle z pasją lobbowali za przyłączeniem ich regionu do Waszyngtonu lub za utworzeniem całkowicie odrębnego stanu, zamiast pozostawania w połączeniu z mniej dostępnym południowym Idaho. Aby uspokoić mieszkańców północy, legislatura terytorialna Idaho w Boise umieściła nowy uniwersytet land grantowy w Moskwie, która w owym czasie była największym miastem stanu poza Boise. Uniwersytet Idaho został zarejestrowany w styczniu 1889 roku, a pierwsze drzwi dla studentów otworzył w październiku 1892 roku.
W marcu 1890 roku sąsiednie miasto Moskwy, Pullman, stało się siedzibą waszyngtońskiej instytucji przyznającej stypendia. College, który stał się Uniwersytetem Stanowym Waszyngtonu, otworzył swoje podwoje w styczniu 1892 roku. Waszyngton wszedł do unii jako 42. stan w listopadzie 1889 roku, a Idaho weszło jako następne, osiem miesięcy później, w lipcu 1890 roku.
Ratusz w Moskwie i stara pocztaEdit
Moskiewska Biblioteka PublicznaEdit
Członkinie Klubu Plejady i Ladies' Historical Club utworzyły spółdzielnię o nazwie Women’s Reading Room Society i założyły małą bibliotekę w budynku Browne’a na rogu ulic Main i Second w 1902 roku.
W 1904 roku komitet planował zebrać fundusze na budowę nowego budynku biblioteki. Andrew Carnegie obiecał fundusze w wysokości $10,000, jeśli społeczność zgodzi się utrzymywać bezpłatną bibliotekę publiczną w wysokości co najmniej $1000 rocznie. Moskiewscy wyborcy zatwierdzili stały podatek w 1905 roku, a dzięki udanej zbiórce funduszy poprzez subskrypcję lokalnych mieszkańców i firm, w połączeniu z pieniędzmi z biblioteki Carnegie, budowa biblioteki została rozpoczęta w 1905 roku. W marcu 1906 roku, budynek w stylu misyjnym był gotowy do zamieszkania. Później w tym samym miesiącu pożar w budynku administracyjnym uniwersytetu całkowicie zniszczył tę konstrukcję, więc nowa biblioteka była używana do zajęć uniwersyteckich w ciągu dnia, a mieszkańcy korzystali z niej wieczorem. Począwszy od 1907 roku budynek został przywrócony do pełnego użytku jako biblioteka. Oryginalny budynek biblioteki (znajdujący się na liście National Register of Historic Places) został rozbudowany w 1931 i 1983 roku. Mieści się w nim pokój dziecięcy nazwany dla urodzonej w Moskwie Carol Ryrie Brink, autorki książki Caddie Woodlawn, zdobywczyni medalu Newbery z 1936 roku.
W 2006 roku Przyjaciele Biblioteki obchodzili stulecie istnienia organizacji. Obecna struktura organizacyjna biblioteki obejmuje wszystkie biblioteki publiczne w Latah County jako Latah County Library District. Biblioteka cieszy się szerokim poparciem mieszkańców Moskwy i hrabstwa, a także jest wspierana przez Idaho Commission for Libraries (dawniej Idaho State Library.)
Moskiewska Biblioteka Publiczna mieści obecnie około 60% z liczącej 100 000 woluminów kolekcji Latah County Library District. Biura administracyjne, techniczne, usługi dla młodzieży i usługi oddziałów dla Dystryktu Bibliotek mieszczą się również w tej lokalizacji. Biblioteka oferuje całoroczny program dla wszystkich grup wiekowych, w tym czytanie bajek i letni program czytelniczy dla dzieci, kluby książki dla nastolatków i dorosłych, oraz prezentacje zewnętrznych ekspertów i organizacji. Biblioteka oferuje również publiczne komputery z dostępem do Internetu, jak również darmowe Wi-fi.
Biblioteka służy jako źródło informacji dla wszystkich mieszkańców Moskwy, lub jak stwierdza jeden z eseistów (Ellis Clark) w konkursie z 2006 roku, „Kiedy czas, pieniądze lub okoliczności wiążą cię z jednym miejscem, Biblioteka jest twoim paszportem do podróży.”
ZmianyEdit
Otwarcie Moscow Mall (obecnie Eastside Marketplace) i Palouse Empire Mall (obecnie Palouse Mall) w późnych latach 70-tych spowodowało, że wiele firm detalicznych opuściło starzejące się centrum miasta, z budynkami z lat 90-tych XIX wieku. Miasto opracowało projekt rewitalizacji śródmieścia na początku lat 70-tych, który obejmował dużą korektę ruchu drogowego, która została wprowadzona w życie w 1981 roku. Ruch z US 95 na Main Street został przekierowany przecznicę dalej do jednokierunkowych korytarzy na ulicach Washington (w kierunku północnym) i Jackson (w kierunku południowym), aby zmniejszyć zatłoczenie i poprawić bezpieczeństwo pieszych oraz ogólne wrażenia w centrum miasta. Main Street została przekształcona z czterech ruchliwych pasów z płatnym parkowaniem równoległym w dwa pasy dla lokalnego ruchu detalicznego z bezpłatnym parkowaniem ukośnym; zmodyfikowano chodniki i dodano drzewa. Na północnym krańcu Moskwy, południowy ruch autostradowy podzielił się na zachód na ulicy 'D' do Jackson i powrócił na Main na 8th; trasa północna podzieliła się na wschód na 8th, ale powróciła na Main cztery przecznice wcześniej na północnym krańcu, na 1st Street.
przy głównych & 5 ulicach
Oryginalne 90-stopniowe parety z 1981 roku wykorzystywały istniejące ulice siatki. W zamyśle planistów miały one być tymczasowe, ale pozostały na lata. Podstawowym zagrożeniem dla bezpieczeństwa byli niedoświadczeni kierowcy ciężarówek – nadmierna prędkość na ciasnych zakrętach prowadziła do przewracania się ładunków i powstawania zatorów drogowych, a czasami do uszkodzenia przyległych konstrukcji. Nowe, prostsze pasy na północnym końcu mają długość ponad jednego bloku i eliminują istniejące konstrukcje. Parasol powrotny z Washington Street biegnie od 1st Street do końca A Street; wyeliminował on oryginalną część frontową (białą stiukową kaplicę) tawerny Corner Club na północno-wschodnim rogu A i Main, która została wyburzona na początku 1991 roku po tym, jak przez ponad dekadę nie chciała zostać zlikwidowana. Budynek na południowo-wschodnim rogu, Idaho Hotel, zbudowany w 1890 roku, został zburzony w 1977 roku i przez ponad dekadę stał pusty.
Pierwszy z nowych pasów został ukończony latem 1991 roku. Nowy południowy łącznik do Jackson Street został ukończony w następnym roku w 1992 i zaczyna się na północ od 'C' Street. Wyeliminował on byłą stację benzynową na północno-zachodnim rogu 'C' i Main, która przez ponad dekadę była przekształcona w inny obiekt handlowy. Budowa krytycznego odcinka na południowym krańcu miasta była z różnych powodów kilkakrotnie opóźniana. Ukończony w 2000 roku, znajduje się dwie przecznice na południe i jedną przecznicę na wschód od łącznika z 1981 roku przy 8 ulicy. Po Sweet Avenue, Northbound Main Street zakręca blok na wschód, aby wyrównać się z northbound one-way Washington Street, przecinając dwukierunkową Troy Highway z południowego wschodu. Southbound US 95 dołącza do skrzyżowania od północnego zachodu, wjeżdżając na jednokierunkową przekątną z Jackson Street. Budynki rolnicze w bloku pomiędzy Jackson i Main (College St. do Lewis St.) zostały zburzone w późnych latach 90-tych, aby uzupełnić ten nowy korytarz. Ukończenie południowego coupletu pozwoliło Gritman Medical Center na ekspansję w kierunku południowym, nad Eighth Street.
Kolejną znaczącą zmianą w lokalnym handlu było podniesienie w kwietniu 1987 roku wieku legalnego picia alkoholu do 21 lat, po prawie piętnastu latach w wieku 19 lat. Wiele lokali, które opierały się na dochodach z 19- i 20-latków z dwóch społeczności uniwersyteckich, musiało się dostosować lub zaprzestać działalności. Przed obniżeniem wieku do 19 lat w lipcu 1972 roku, wiek picia w Idaho wynosił 20 lat dla piwa i 21 lat dla likieru i wina.
Betonowe elewatory zbożowe na południowej Main Street zostały zburzone w marcu 2007 roku. Znajdujące się na południowo-zachodnim rogu 8. ulicy Main, elewatory były ostatnio obsługiwane przez Latah County Grain Growers. Innym ważnym kompleksem betonowych elewatorów, na Jackson Street na południe od 6, był również przeznaczony do wraku piłkę. Nieczynny od 2005 roku, grupa konserwatorów uratowała go w 2007 roku. Jego nowszy metalowy silos o dużej średnicy gościł letnie przedstawienia teatralne w 2011 roku.