Old Ironsides zasłużył na swoją nazwę

Podczas wojny 1812 roku fregata US Navy Constitution pokonuje brytyjską fregatę Guerrière w zaciekłym starciu u wybrzeży Nowej Szkocji. Świadkowie twierdzili, że brytyjskie strzały jedynie odbijały się od burt Constitution, tak jakby okręt był wykonany z żelaza, a nie z drewna. Do końca wojny „Old Ironsides” zniszczył lub zdobył jeszcze siedem innych brytyjskich okrętów. Sukces USS Constitution w starciu z rzekomo niezwyciężoną Royal Navy stanowił ogromny zastrzyk morale dla młodej amerykańskiej republiki.

Statek Constitution był jedną z sześciu fregat, których budowy zażądał Kongres w 1794 roku, aby pomóc chronić amerykańskie floty handlowe przed atakami piratów barbarzyńskich i nękaniem przez siły brytyjskie i francuskie. Została zbudowana w Bostonie, a śruby mocujące jej belki i miedziane poszycie dostarczył przemysłowiec i patriota Paul Revere. Zwodowana 21 października 1797, Constitution miała 204 stopy długości, wyporność 2200 ton i była oceniana jako fregata 44-działowa (choć często nosiła nawet 50 dział).

W lipcu 1798 została wypuszczona w morze z załogą 450 osób i pływała po Indiach Zachodnich, chroniąc amerykańską żeglugę przed francuskimi prywatnymi armatorami. W 1803 roku prezydent Thomas Jefferson rozkazał amerykańskiemu okrętowi wojennemu udać się na Morze Śródziemne, by walczyć z barbarzyńskimi piratami u wybrzeży Trypolisu. Okręt spisał się znakomicie podczas tego konfliktu, a w 1805 roku na pokładzie Constitution podpisano traktat pokojowy z Trypolisem.

READ MORE: How USS Constitution Became 'Old Ironsides'

Gdy w czerwcu 1812 roku wybuchła wojna z Wielką Brytanią, Constitution był dowodzony przez Isaaca Hulla, który służył na okręcie jako porucznik podczas wojny trypolitańskiej. Zaledwie miesiąc później, 16 lipca, Constitution natknął się na eskadrę pięciu brytyjskich okrętów u wybrzeży Egg Harbor w New Jersey. Będąc otoczonym, Constitution przygotowywał się do ucieczki, gdy nagle zerwał się wiatr. Obie strony były martwe na wodzie i znajdowały się poza zasięgiem artylerii, co doprowadziło do legendarnego pościgu w wolnym tempie. Przez 36 godzin załoga Constitution utrzymywała swój okręt tuż przed Brytyjczykami, holując fregatę łodziami wiosłowymi i rzucając kotwicę przed okręt, a następnie zwijając ją. O świcie 18 lipca zerwała się bryza i Constitution był wystarczająco daleko przed swoimi prześladowcami, by uciec żaglami.

Miesiąc później, 19 sierpnia, Constitution złapał samotnie brytyjski okręt wojenny Guerrière około 600 mil na wschód od Bostonu. Po znacznych manewrach Constitution wygłosił pierwszą salwę i przez 20 minut amerykańskie i brytyjskie okręty bombardowały się nawzajem w bliskiej i gwałtownej akcji. Brytyjski okręt wojenny został pozbawiony masztu i stał się wrakiem, podczas gdy Constitution uciekł z minimalnym uszkodzeniem. Niespodziewane zwycięstwo „Old Ironsides” nad brytyjską fregatą pomogło zjednoczyć Amerykę w działaniach wojennych, a komandora Hulla uczyniło bohaterem narodowym. Constitution pokonał lub zdobył jeszcze siedem innych brytyjskich okrętów w wojnie 1812 roku i dwukrotnie przełamał brytyjską blokadę Bostonu.

Po wojnie Old Ironsides służył jako okręt flagowy eskadry śródziemnomorskiej marynarki wojennej, a w 1828 roku został odstawiony do Bostonu. Dwa lata później marynarka rozważała złomowanie Constitution, który stał się niezdatny do żeglugi, co doprowadziło do wybuchu społecznego poparcia dla zachowania słynnego okrętu wojennego. Marynarka wyremontowała Constitution, który służył jako okręt flagowy eskadr na Morzu Śródziemnym, Pacyfiku i na wodach wewnętrznych. W 1844 roku fregata opuściła Nowy Jork i wyruszyła w podróż dookoła świata, podczas której odwiedziła wiele międzynarodowych portów jako agent dobrej woli Stanów Zjednoczonych. Na początku lat pięćdziesiątych XIX wieku służyła jako okręt flagowy Eskadry Afrykańskiej i patrolowała wybrzeże Afryki Zachodniej w poszukiwaniu handlarzy niewolników.

W 1855 roku Constitution wycofała się z czynnej służby wojskowej, ale słynny statek nadal służył Stanom Zjednoczonym, najpierw jako okręt szkoleniowy, a później jako wycieczkowy zabytek narodowy.