Powtórzenie

Definicja powtórzenia

Powtórzenie polega na powtarzaniu słowa, frazy lub zdania, i jest powszechne zarówno w poezji, jak i prozie. Jest to technika retoryczna, aby dodać nacisk, jedność, i / lub moc. Ze względu na tę definicję powtórzenia, jest to wspólna technika dla oratorów do wykorzystania. Istniały przykłady powtórzeń w całej historii ludzkości, ponieważ jest to dobry sposób, aby pomóc zapamiętać historię, poszczególne linie historii lub historię w formie piosenki. Tak więc, powtórzenie było istotną częścią ustnego opowiadania i można je znaleźć w legendach, opowieściach ludowych i tekstach religijnych.

Różne rodzaje powtórzeń

Istnieją unikalne terminy dla wielu różnych rodzajów powtórzeń, większość z nich jest pochodzenia greckiego.

• Anafora: Powtórzenie słowa lub frazy na początku kilku kolejnych linii. Słynnym przykładem jest przemówienie Martina Luthera Kinga Juniora „I Have a Dream”, w którym powtarza on „I have a dream” na początku kilku linijek.
• Mezodiploza: Powtórzenie słowa w środku każdej linii klauzuli. Na przykład: „jesteśmy zakłopotani, ale nie zrozpaczeni; prześladowani, ale nie opuszczeni; odrzuceni, ale nie zniszczeni.”
• Epistrofa: Powtórzenie słowa na końcu każdej linii lub klauzuli. Na przykład: „To, co leży za nami i to, co leży przed nami, jest maleńkie w porównaniu z tym, co leży w nas”. (Ralph Waldo Emerson)
• Symploce: Połączenie anafory i epistrofa, symploce jest powtórzenie słowa lub frazy na początku linii i powtórzenie innej frazy na końcu linii. Na przykład, symploce występuje w następującej wypowiedzi Billa Clintona: „Kiedy mówi się o nienawiści, wstańmy i mówmy przeciwko niej. Kiedy mówi się o przemocy, wstańmy i mówmy przeciwko niej.”
• Antanaclasis: Z greckiego dla „gięcia z powrotem,” to jest powtórzenie tego samego słowa, ale z różnych denotacji lub konotacji, często jako rodzaj pun. Na przykład, „Małżeństwo jest wspaniałą instytucją, ale kto chce żyć w instytucji?” (Groucho Marx)
• Antystasis: Bardziej ekstremalne niż antanaclasis, jest to powtórzenie słów w przeciwnych sensach. Na przykład: „Musimy, rzeczywiście, wszyscy wisieć razem lub, najpewniej, wszyscy będziemy wisieć osobno.” (Benjamin Franklin)
• Negative-Positive Restatement: Powtórzenie idei w negatywny sposób najpierw, a następnie w pozytywny sposób. Przykładem jest słynna linia JFK „Nie pytaj, co twój kraj może zrobić dla ciebie, zapytaj, co ty możesz zrobić dla swojego kraju.”
• Epizeuxis lub palilogia: Powtórzenie tego samego słowa lub frazy bez żadnych słów pomiędzy nimi. Na przykład, pierwsze trzy słowa piosenki ludowej „Row, row, row your boat.”
• Diacope: Podobne do epizeuxis, jest to powtórzenie słowa lub frazy z tylko jednym lub dwoma słowami między powtarzanymi słowami. „Diacope” pochodzi z greckiego dla „przeciąć na dwie części”. Przykładem może być słynna linia z Szekspirowskiego wykonania przemówienia z okazji Dnia Świętego Kryspina w Henryku V: „We few, we happy few, we band of brothers.”
• Conduplicatio: Powtórzenie jednego słowa w różnych miejscach w całej linii lub akapitu. Elie Weisel użył tej techniki w swoim The Perils of Indifference: „Jestem przepełniony głęboką i trwałą wdzięcznością dla narodu amerykańskiego. Wdzięczność to słowo, które cenię. Wdzięczność jest tym, co definiuje człowieczeństwo istoty ludzkiej.”
• Anadiplosis lub gradatio: Powtórzenie ostatniego słowa jednej linii jako pierwszego słowa następnej. Na przykład, przysłowie „Kiedy robi się ciężko, trudni idą dalej.”
• Epanalepsis: Powtórzenie pierwszego słowa lub słów linii również na końcu tej linii. Na przykład: „Nic nie może być stworzone z niczego.” (Lucretius)
• Diaphora: Powtórzenie nazwy, aby odnieść się do osoby, a następnie do znaczenia nazwy. Kolokwializm „Chłopcy będą chłopcami” jest przykładem diafory.
• Epimone: Powtórzenie frazy pytanie dla podkreślenia lub zatrzymać się na punkcie. Z greckiego dla „opóźnienia”. Przykładem epimone jest przemówienie Sojourner Truth z Konwencji Kobiet w 1851 roku, gdzie powtórzyła retoryczne pytanie „A czyż nie jestem kobietą?” kilka razy.
• Polyptoton: Powtórzenie słów z tym samym korzeniem, ale różnymi formami. Na przykład: „Z gorliwym karmienie, jedzenie doth zadławić karmnika.” (William Shakespeare, Richard II)

Formy poetyckie, które używają powtórzeń

Następujące formy poetyckie zawierają powtórzenia jako niezbędne do ich struktury:

• Villanelle: Dziewiętnastowiersz, w którym dwie linie cztery razy każda w określonym wzorze. Zobacz ten przykład powtórzenia poniżej (Przykład #3).
• Sestina: Złożone trzydzieści dziewięć wierszy złamane w sześciu strofach po sześć linii każdy i jeden końcowy zwrotka z trzech linii. Każda linia kończy się jednym z sześciu słów, a te sześć słów obracają się w kolejności. Ostatnia strofa zawiera wszystkie sześć słów (przy czym tylko trzy z nich pełnią rolę końcowych słów wersów). Dlatego każde słowo jest powtarzane minimum siedem razy w całym wierszu.
• Triolet: Ośmiowiersz, w którym pierwszy, czwarty i siódmy wiersz są identyczne, podobnie jak drugi i ósmy. Dlatego pierwsze dwie linie i ostatnie dwie linie są identyczne couplets.
• Ghazal: Pochodzący z 6 wieku arabskiego wersetu, ghazal składa się z pięciu lub więcej kupletów, gdzie ostatnie słowo każdego kupletu jest takie samo.

Przykłady powtórzeń z literatury

Przykład #1

Ale na razie Anders może jeszcze zdążyć. Czas, by cienie wydłużały się na trawie, czas, by pies na uwięzi szczekał na lecącą piłkę, czas, by chłopiec na prawym boisku smagał swoją poczerniałą od potu rękawicę i cicho skandował, Oni są, Oni są, Oni są.

(„Bullet to the Brain” Tobiasa Wolffa)

Ten fragment „Bullet to the Brain” Wolffa zawiera dwie ostatnie linijki opowiadania. Typy powtórzeń reprezentowane tutaj to anadiploza, anafora i epizeuxis. Bohater opowiadania zastanawiał się nad błędem gramatycznym, który usłyszał jako młody chłopak, a teraz w ostatnich chwilach życia zdanie to powtarza się w jego głowie. Efektem w opowiadaniu jest naśladowanie schematu myślowego bohatera, gdy jego mózg zaczyna się wyłączać.

Przykład #2

Znałem rzeki:
Znałem rzeki starożytne jak świat i starsze niż przepływ ludzkiej krwi w ludzkich żyłach.

Moja dusza urosła głęboko jak rzeki.

(„The Negro Speaks of Rivers” by Langston Hughes)

Hughes używa tutaj różnych typów powtórzeń, w tym anafory i conduplicatio. Efektem powtórzenia w tym wierszu jest nadanie mu brzmienia, jakby pochodził od opowiadacza.

Przykład #3

Nie wchodź łagodnie w tę dobrą noc,
Stary wiek powinien płonąć i szaleć u schyłku dnia;
Rage, rage against the dying of the light.

Chociaż mędrcy na ich koniec wiedzą, że ciemność jest w porządku,
Bo ich słowa miały rozwidlone nie błyskawica oni
Nie idź łagodnie w tej dobrej nocy.

Dobrzy ludzie, ostatnia fala przez, płacząc jak jasne
The ich kruche czyny może mieć tańczył w zielonej zatoce,
Rage, rage przeciwko umieraniu światła.

Dzikie ludzie, którzy złapali i śpiewali słońce w locie,
I dowiedzieć się, zbyt późno, oni zasmucony go na jego drodze,
Nie idź łagodnie w tej dobrej nocy.

Grobowcy, blisko śmierci, którzy widzą z oślepiającym wzrokiem
Ślepy wzrok mógłby rozbłysnąć jak meteory i być gejem,
Wściekłość, wściekłość przeciwko umieraniu światła.

I ty, mój ojcze, tam na smutnej wysokości,
Przeklinaj, błogosław, mnie teraz z twoimi zaciekłymi łzami, modlę się.
Nie wchodź łagodnie w tę dobrą noc.
Rage, rage against the dying of the light.

(„Do Not Go Gentle Into That Good Night” by Dylan Thomas)

Wiersz Dylana Thomasa „Do Not Go Gentle Into That Good Night” jest jedną z najsłynniejszych villaneli, jakie kiedykolwiek napisano. Powtarzające się wersy „Nie idź łagodnie w tę dobrą noc” i „Wściekłość, wściekłość przeciwko umieraniu światła” nadal budują intensywność w całym wierszu, aż do potęgi ostatniego wersu.

Przykład #4

Jak niebezpieczeństwo tonie i pęcznieje,
Przez tonięcie lub pęcznienie w gniewie dzwonów,
Dzwony,
Dzwony, dzwony, dzwony, dzwony,
Dzwony, dzwony, dzwony-
W zgiełku i brzęku dzwonów!

(„The Bells” Edgar Allen Poe)

Ten słynny wiersz Edgara Allena Poe zawiera wiele różnych przykładów powtórzeń, w tym epizeuxis, conduplicatio i polyptoton. Słowo „dzwony” jest powtarzane 62 razy w całym wierszu, często bez słów między nimi (epizeuxis). Ten szczególny rodzaj powtórzeń sprawia, że wiersz brzmi jak bicie dzwonów.