Pożyteczne pająki w krajobrazie: #24 Pająk ogrodowy (Argiope aurantia)

Czarno-żółty pająk argiope (Argiope aurantia) jest dość atrakcyjnym i jednym z naszych bardziej rzucających się w oczy gatunków pająków. Orb web oznacza, że przędzie on sieć jak koło. Nazwa gatunkowa „aurantia” pochodzi od średniowiecznego łacińskiego „aurantium” oznaczającego „pomarańczę (owoc)”. Inne powszechnie używane nazwy dla tego pająka to złoty orb-weaver, żółty orb-weaver ogrodowy i pająk piszący.

Czarno-żółty argiope rozmnaża się raz w roku. Dorosłe samce wędrują w poszukiwaniu potencjalnych partnerek. Gdy znajdą samicę, budują małą pajęczynę z białym zygzakowatym paskiem przez środek, albo w pobliżu, albo w odstającej części pajęczyny samicy. Potencjalne samce zaloty odbywają się poprzez skubanie i wibracje jej sieci.

Po kryciu, każda samica produkuje jeden lub więcej (zwykle nie więcej niż trzy) brązowych, papierowych woreczków z jajami. Są one okrągłe w kształcie i do cala szerokości – każdy zawiera od 300 do 1400 jaj. Samica przyczepia woreczki z jajami do jednej strony pajęczyny, blisko miejsca spoczynku w centrum, ponieważ zawieszenie kokonu jest szczególnie skuteczne przeciwko drapieżnikom mrówek.

Wielowarstwowa ściana kokonu zapewnia bariery przed zakopującymi się larwami drapieżników owadzich, choć niektóre osy i muchy składają jaja w woreczkach jajowych A. aurantia. Jedno z badań wykazało, że oprócz A. aurantia, 19 gatunków owadów i 11 gatunków pająków wyłoniło się z osłonek jajowych A. aurantia. Zdecydowana większość z nich jest jednak ostatecznie uszkadzana przez ptaki.

Na obszarach, gdzie zima jest mroźna, jaja wylęgają się późnym latem lub jesienią, ale wylęgające się pająki przechodzą w stan uśpienia i nie opuszczają woreczka jajowego aż do następnej wiosny. Pająki z reguły przypominają małe osobniki dorosłe. Gdy dojrzeją, samce opuszczają swoje sieci i wędrują w poszukiwaniu samic.

Kobiety pająków są znacznie większe od samców, rosną prawie od 3/4″ do 1 1/8″. Samce dorastają od 1/4″ do 3/8″. Oba pająki mają głowotułów (mała przednia część ciała) pokryty krótkimi, srebrzystymi włoskami. Błyszczący, jajowaty odwłok ma żółte lub pomarańczowe zabarwienie na czarnym tle. Odnóża argiope są czarne, z czerwonymi lub żółtymi paskami.

Podobnie jak u innych orbweaverów, każda noga ma 3 pazury na stopę, jeden więcej niż u większości pająków. Orbweavers używają tego trzeciego pazura, aby pomóc w obsłudze nici podczas przędzenia. W zależności od klimatu, pająki te mogą żyć nieco ponad rok od wyklucia jesienią do pierwszych silnych mrozów w następnym roku. W cieplejszych temperaturach samice mogą żyć przez kilka lat, ale samce zwykle umierają po kryciu w pierwszym roku życia.

Pająki te preferują słoneczne miejsca z niewielkim lub żadnym wiatrem do budowy swoich pajęczyn. Gdy znajdą odpowiednie miejsca, pozostaną tam, chyba że pajęczyna będzie często naruszana lub nie będą mogły złapać wystarczającej ilości pożywienia. Czarno-żółte pająki argiope często budują i naprawiają swoje pajęczyny po zmroku. Ich pajęcze sieci mogą mieć do 2 stóp średnicy i są bardzo skomplikowane.

Aby rozpocząć tworzenie pajęczyny, argiop czarno-żółty mocno chwyta się źdźbła trawy lub ramy okiennej. Następnie samica podnosi odwłok i wydziela kilka pasm jedwabiu z błonkówek, które łączą się w jedną nić. Wolny koniec nici dryfuje aż do zetknięcia z podłożem.

Następnie tworzy linie mostowe i inne rusztowania, które pomagają jej zbudować szkielet sieci. Tworzy piastę z nici podobnych do szprych w kole. Przechodzi na lepki jedwab dla nici wijących się wokół tej piasty, który faktycznie łapie jej zdobycz. Ten proces może trwać kilka godzin, aby zakończyć.

Po zakończeniu, czarno-żółta samica argiope zjada tymczasowe rusztowanie i środkową piastę. Pająki często dodają do swoich pajęczyn stabilimenta, czyli ciężkie zygzakowate obszary. Stabilimenta przypomina pismo, stąd jedna z ich potocznych nazw. Cel stabilimenta nie jest znany, choć niektórzy uważają, że może ona przyciągać ofiary, zapewniać stabilność konstrukcji lub uniemożliwiać ptakom przelatywanie przez pajęczynę. Wiadomo, że stabilimenty używają tylko pająki aktywne w ciągu dnia.

A. aurantia jest najbardziej aktywny w ciągu dnia. Są drapieżnikami mięsożernymi, atakują owady latające, które zostają uwięzione w jej sieci. Ich sieć orbów chwyta mszyce, muchy, pasikoniki, komary, osy i pszczoły.

Samica pająka wisi, głową w dół, w centrum swojej sieci, czekając. Często trzyma nogi razem w parach, tak że wygląda to tak, jakby było ich tylko cztery. Kiedy owad uderza w sieć, pająk czuje wibracje i przybiega.

Od czasu do czasu możesz zobaczyć ją ukrywającą się z boku z cienką jedwabną nicią przymocowaną do jej sieci, która drży, gdy ofiara ląduje w niej. (Samica czarno-żółtej argiope zje smaczny przedmiot nawet dwukrotnie większy od niej). Jak wszystkie pająki, A. aurantia ma jadowite ukąszenie, które paraliżuje ofiarę. Jad trawi również zawartość ciała ofiary, aby pająk mógł ją połknąć.

Pająki te mają stosunkowo słaby wzrok, ale są dość wrażliwe na wibracje i prądy powietrza. Kiedy pająk jest niepokojony, może najpierw wprawić sieć w drgania, próbując sprawić, by wydawała się większa. Jeśli to się nie uda, czarno-żółty argiope opada na ziemię i chowa się. Na liście ofiar tego pożytecznego pająka znajdują się komary, ćmy i inne owady latające, w tym niektóre gatunki os (zwłaszcza błotne).

Choć ludzie są zaniepokojeni ugryzieniem przez A. aurantia, nie są one niebezpieczne. Mogą ugryźć, gdy są nękane, ale nie jest to gorsze lub szkodliwe niż użądlenie pszczoły dla zdrowej osoby dorosłej. (Osoby bardzo młode i w podeszłym wieku oraz osoby z osłabionym układem odpornościowym powinny zachować ostrożność lub być nadzorowane w miejscach, gdzie pająki stanowią problem).

Czarne i żółte pająki ogrodowe oraz inne rodzaje pająków są na ogół nieszkodliwe, ale mogą być uciążliwe, gdy budują duże pajęczyny w miejscach niewygodnych dla ludzi. Są one bardzo korzystne dla naszego środowiska i całkiem atrakcyjne – chyba, że sam widok pająka wywołuje u nas arachnofobię!

Beneficjanty w ogrodzie & Krajobraz to program Earth-KindTM koordynowany przez Extension Horticulture na Texas A&M University. Earth-Kind wykorzystuje sprawdzone w badaniach techniki, aby zapewnić maksymalną radość z ogrodnictwa i krajobrazu przy jednoczesnym zachowaniu i ochronie naszego środowiska.