PRAWDZIWY HACHIKO: OPOWIEŚĆ O WIARYGODNOŚCI

Film „Hachiko Historia psa” oparty jest na prawdziwej historii, która wydarzyła się w pierwszej połowie XX wieku w Japonii.
W 1924 roku Hachiko został przywieziony do Tokio przez swojego właściciela, Hidesaburo Ueno, profesora wydziału rolnictwa na Uniwersytecie Tokijskim. Za życia swojego właściciela Hachiko odprowadzał go od drzwi wejściowych i witał pod koniec dnia na pobliskim dworcu Shibuya. Para kontynuowała swoją codzienną rutynę aż do maja 1925 r., kiedy to profesor Ueno nie wrócił pewnego wieczoru zwykłym pociągiem. Tego dnia profesor doznał udaru mózgu na uniwersytecie. Zmarł i nigdy nie wrócił na stację kolejową, gdzie czekał jego przyjaciel.

Hachiko został oddany po śmierci swojego pana, ale rutynowo uciekał, pojawiając się raz po raz w swoim dawnym domu. Po pewnym czasie Hachiko najwyraźniej zorientował się, że profesor Ueno już nie mieszka w tym domu. Poszedł więc szukać swojego pana na dworcu kolejowym, gdzie wcześniej wielokrotnie mu towarzyszył. Każdego dnia Hachiko czekał na powrót profesora Ueno. I każdego dnia nie widział swojego przyjaciela wśród dojeżdżających na dworzec.

Stała obecność na dworcu, jaką był Hachikō, przyciągała uwagę innych dojeżdżających. Wiele osób, które odwiedzały stację kolejową Shibuya, widziało Hachiko i profesora Ueno razem każdego dnia. Wzruszyło to serca dojeżdżających, którzy przynosili Hachiko smakołyki i jedzenie.
Trwało to przez 10 lat, przy czym Hachiko pojawiał się tylko w porze wieczornej, dokładnie wtedy, gdy pociąg miał przyjechać na stację.

W tym samym roku jeden ze studentów Ueno zobaczył psa na stacji i poznał historię życia Hachikō. Często wracał, aby odwiedzić psa i przez lata opublikował kilka artykułów o niezwykłej lojalności Hachikō. W 1932 roku jeden z tych artykułów, opublikowany w tokijskiej gazecie, sprawił, że pies znalazł się w centrum uwagi całego kraju. Hachikō stał się narodową sensacją. Jego wierność pamięci swojego pana zaimponowała Japończykom jako duch rodzinnej lojalności, który wszyscy powinni starać się osiągnąć. Nauczyciele i rodzice wykorzystywali czuwanie Hachikō jako przykład do naśladowania dla dzieci. Ostatecznie legendarna wierność Hachikō stała się narodowym symbolem lojalności.

W kwietniu 1934 roku na stacji Shibuya postawiono posąg z brązu, a sam Hachikō był obecny przy jego odsłonięciu. Posąg stoi i jest niezwykle popularnym miejscem spotkań. Dokładne miejsce, w którym Hachikō czekał na stacji kolejowej, jest na stałe oznaczone odciskami łap z brązu i tekstem w języku japońskim wyjaśniającym jego lojalność.
Co roku 8 kwietnia poświęcenie Hachikō jest honorowane uroczystą ceremonią pamięci na tokijskiej stacji kolejowej Shibuya. Setki miłośników psów często przychodzą, aby uczcić jego pamięć i lojalność.