Refleksy

Znany jako 'klucz do uczenia się' Asymetryczny Toniczny Odruch Szyjny (ATNR) jest złożonym odruchem, który ma wiele części w sobie. Obejmują one gałęzie wzrokowe, ruchowe i słuchowe. Te gałęzie muszą być zrównoważone i zharmonizowane, aby nauka dziecka była zintegrowana i ostatecznie łatwiejsza do osiągnięcia.

TNR jest aktywny wcześnie po urodzeniu, a jego obecność można łatwo rozpoznać po charakterystycznym wzorcu ruchowym. Kiedy głowa dziecka jest obrócona w lewo, lewa ręka i noga prostują się, podczas gdy prawa ręka i noga zginają się. Jeśli główka zostanie obrócona w prawo, ciało wykona ruch odwrotny. Ten wzorzec ruchu tworzy komunikację między oczami i ręką dziecka; tworzy również wzorce ruchu w dwóch stronach ciała oddzielnie.

Ruchy rąk i nóg do i od ciała uczą mózg, gdzie znajduje się centrum ciała, znane jako pionowa linia środkowa. Linia środkowa jest ważna w kontroli ciała dla koordynacji i równowagi, ale bardziej znacząco reprezentuje dojrzałość w komunikacji mózgu.

Pionowa linia środkowa, która oddziela lewą i prawą stronę ciała jest kluczowym „postrzegania przestrzennego”. Działa jako intuicyjny przewodnik podczas ustawiania ciała do zadań, do kontroli ruchu w umiejętnościach równowagi i służy jako punkt odniesienia do planowania przestrzennego.

Ustalenie ATNR pomaga ustalić potencjał tworzenia połączeń neurologicznych między jedną a drugą stroną mózgu – tak, aby lewa i prawa półkula mózgu rozmawiały ze sobą i pomagały sobie nawzajem, wykorzystując swoje różne, ale uzupełniające się umiejętności i zdolności.

Dojrzałość neurologiczną na tym poziomie można również zaobserwować w ciele, kiedy dziecko jest w stanie przekroczyć pionową linię środkową rękami i nogami, co jest niezbędną umiejętnością w sporcie, koordynacji, równowadze i wielu codziennych zadaniach (np. posługiwanie się sztućcami).

Komunikacja z jednej strony mózgu do drugiej jest niezbędna do przetwarzania i interpretacji dźwięków, które dziecko słyszy i obrazów, które widzi.

Zakłócenia w funkcjonowaniu ATNR mogą powodować problemy z poruszaniem się, widzeniem i słyszeniem. Nauka dziecka zależy w dużej mierze od tych umiejętności, dlatego też ATNR jest często nazywany „kluczem do nauki”.

Wyobraź sobie dziecko dotknięte chorobą w szkole, które czuje się zdezorientowane i potencjalnie „głupie”, ponieważ nie może korzystać z informacji wzrokowych i słuchowych razem, i stara się jak może, ale nie może zapisać swoich pomysłów na papierze lub naprawdę pokazać, że jest całkiem bystre. Zdają sobie sprawę, że ich koledzy radzą sobie lepiej niż oni, mimo że bardzo ciężko pracują, by dotrzymać im kroku, a nauczyciel nie uważa, że ich praca jest na najwyższym poziomie. Wkrótce takie dziecko może zacząć tracić głowę.