Religia Jamajki

Wolność wyznania jest gwarantowana przez konstytucję Jamajki. Większość Jamajczyków jest protestantami. Największymi wyznaniami są Kościół Adwentystów Dnia Siódmego i Kościół Zielonoświątkowy; mniejsza, ale wciąż znacząca liczba wyznawców religii należy do różnych denominacji używających nazwy Kościół Boży. Tylko niewielka część Jamajczyków uczęszcza do kościoła anglikańskiego, który jako Kościół Anglii był do 1870 roku jedynym ustanowionym kościołem na wyspie. Mniejsze wyznania protestanckie to Kościół Morawski, Kościół Zjednoczony na Jamajce i Kajmanach, Towarzystwo Przyjaciół (kwakrzy) i Zjednoczony Kościół Chrystusowy. Istnieje również oddział etiopskiego ortodoksyjnego Kościoła Tewahedo.

Społeczność żydowska jest jedną z najstarszych na półkuli zachodniej. Jamajka ma również niewielką populację hinduistów oraz niewielką liczbę muzułmanów i buddystów. Istnieją pewne ruchy religijne, które łączą w sobie elementy zarówno chrześcijaństwa, jak i tradycji zachodnioafrykańskich. Centralną cechą sekty Pukumina, na przykład, jest opętanie przez ducha; sekta Kumina ma rytuały charakteryzujące się bębnowaniem, tańcem i opętaniem przez ducha. Obeah (Obia) i Etu podobnie przywołują kosmologię Afryki, podczas gdy Revival Zion ma elementy zarówno chrześcijańskich i afrykańskich religii.

Rastafarianizm był ważnym ruchem religijnym i kulturowym na Jamajce od lat 30. i przyciągnął wyznawców z najbiedniejszych społeczności wyspy, choć reprezentuje tylko niewielką część całkowitej populacji. Rastafarianie wierzą w boskość cesarza Etiopii Haile Selassie I i w ostateczny powrót jego wygnanych zwolenników do Afryki. Rastafarianizm stał się znany na całym świecie dzięki swoim związkom z muzyką reggae i niektórymi z najbardziej utytułowanych gwiazd muzycznych Jamajki.