Rogue

„Rogue” to angielskie słowo słownikowe (rzeczownik) po raz pierwszy poświadczone w połowie XVI wieku (ok. 1540) i zostało pierwotnie ukute w celu określenia „a scoundrel, rascal, begging vagabond” – najprawdopodobniej skrócona wersja „roger”, który był slangowym terminem dla nieuczciwych żebraków na ulicach Londynu udających biednych uczonych z Oxfordu lub Cambridge w celu uzyskania sympatii, a tym samym pieniędzy. Wielu etymologów przypuszcza, że termin ten pochodzi od łacińskiego „rogare” oznaczającego „prosić, szukać, żebrać”, ale mógł on również powstać pod wpływem francuskiego słowa „rogue” oznaczającego „arogancki” (choć nie ma na to konkretnych dowodów). Uważa się również, że brytyjsko-celtyckie słowo „rog” (oznaczające „wyniosły”) mogło odegrać rolę w rozwoju tego słowa. Z czasem termin „rogue” zaczął nabierać bardziej żartobliwego znaczenia, oznaczającego osobę psotną lub małego łobuza. W XIX wieku definicja czegoś „niekontrolowanego” lub „niezdyscyplinowanego” zakorzeniła się w odniesieniu do dużego, dzikiego zwierzęcia, które odłącza się od stada i żyje poza nim.