Rozwój psychospołeczny w okresie późnej dorosłości

Sekcja 3 Wprowadzenie – Dla większości osób w okresie późnej dorosłości, rozwój psychospołeczny obejmuje czynności, które były również częścią okresu średniej dorosłości, w tym pracę, kontakty towarzyskie oraz opiekę nad sobą i innymi. Wraz z wiekiem jednostki doświadczają zmian fizycznych, jak również zmian w ich teoriach Ja-TeorieDefinicje Ja-Teorie: Modele dotyczące późniejszej dorosłości, które koncentrują się na głównym „ja” lub dążeniu do zachowania integralności osobistej i charakteru. Ze względu na wiele zmian, które zachodzą wraz z wiekiem, ważne jest, aby późni dorośli zachowali swoje wyobrażenie o sobie, co jest głównym tematem teorii siebie. Samoakceptacja jednostki zaczyna się rozwijać przed ukończeniem drugiego roku życia i zmienia się przez całe życie, chociaż różne etapy życia koncentrują się na różnych aspektach samoakceptacji. Ósmy etap rozwoju Eriksona demonstruje jego podejście do ostatniego etapu teorii siebie – to znaczy integralność kontra rozpacz: W tym końcowym etapie teorii rozwoju Eriksona starsi dorośli dokonują przeglądu i oceny swojego życia, starając się połączyć swoje indywidualne doświadczenia z ideą wspólnoty. (Erikson, Erikson, & Kivnick, 1986Źródło: Erickson, E. H., Erikson, J. M, & Kivnick, H. Q. (1986). Vital involvement in old age. New York, NY: Norton. ). W rozumieniu Eriksona, osiągnięcie integralności ma miejsce wtedy, gdy jednostki niewiele żałują swojego życia i dobrze czują się z tym, kim są. Z drugiej strony, rozpacz pojawia się, gdy jednostki czują, że przegapiły lub źle wykorzystały życiowe możliwości i są niezadowolone ze swojego życia.

Wspólnym wątkiem w dochodzeniu do integralności lub rozpaczy jest przegląd własnego życia, który zwykle prowadzi do pełniejszego zrozumienia własnej przeszłości. W odpowiedzi jednostki mogą starać się naprawić zerwane relacje i utrzymujące się konflikty, a także podzielić się swoimi doświadczeniami z otoczeniem. W ten sposób powstaje teoria selektywności społeczno-emocjonalnejDefinicjeTeoria selektywności społeczno-emocjonalnej: Teoria ta zakłada, że starsze osoby cenią sobie osobistą regulację emocji i dążą do znajomości społecznych, które wspierają generatywność, dumę i radość. (Carstensen, 1993Źródło: Carstensen, L. L. (1993). Motywacja do kontaktów społecznych w ciągu całego życia. In J. E. Jacobs (Ed.), Developmental perspectives on motivation: Nebraska Symposium on Motivation (pp. 209-254). Lincoln, NE: University of Nebraska.), w którym starsi dorośli wybierają priorytety i inwestują swój czas w znaczące relacje. W miarę jak osoby starsze selektywnie udoskonalają swoje relacje i wybierają pamiętanie o tym, co dobre, a nie o tym, co złe, może na nie oddziaływać efekt pozytywnościDefinicja efektu pozytywności: Tendencja starszych osób do postrzegania, faworyzowania i przywoływania pozytywnych obrazów i doświadczeń w stosunku do tych niepożądanych. (Penningroth & Scott, 2012Źródło: Penningroth, S. L. & Scott, W. D. (2012). Różnice w celach związane z wiekiem: Testowanie przewidywań z teorii wyboru, optymalizacji i kompensacji oraz teorii selektywności społeczno-emocjonalnej. International Journal of Aging & Human Development, 74(2), 87-111. doi: 10.2190/AG.74.2.a). Każdy z tych wyborów umożliwia jednostkom spokojne stawianie czoła aktualnym sytuacjom życiowym (Westerhof, Bohlmeijer, van Beljouw, & Pot, 2010Źródło: Westerhof, G. J., Bohlmeijer, E. T., van Beljouw, I. M., & Pot, A. M. (2010). Improvement in personal meaning mediates the effects of a life review intervention on depressive symptoms in a randomized controlled trial. The Gerontologist, 50(4), 541-549.).

Innym celem tego procesu jest pogodzenie się z własną skończonością. Pismo Święte przypomina wierzącym, że chociaż to życie jest skończone, istnieje życie wieczne, które dopiero nadejdzie. Dla wierzących decyzje podjęte w czasie ziemskiego życia będą miały wpływ na życie wieczne (1 Kor 3,10-15; 2 Kor 4,18; 5,10).

.