Strajkujące kobiety
- Kobiety i praca w XIX wieku
- Płace kobiet
Kobiety i praca w XIX wieku
Większość kobiet z klasy robotniczej w wiktoriańskiej Anglii nie miała wyboru i musiała pracować, aby pomóc w utrzymaniu rodziny. Pracowały albo w fabrykach, albo w służbie domowej dla bogatszych gospodarstw domowych, albo w rodzinnych firmach. Wiele kobiet wykonywało również prace domowe, takie jak wykańczanie odzieży i butów dla fabryk, pranie, czy przygotowywanie przekąsek do sprzedaży na rynku lub na ulicy. Była to dodatkowa, niepłatna praca w domu, która obejmowała gotowanie, sprzątanie, opiekę nad dziećmi i często hodowlę małych zwierząt oraz uprawę warzyw i owoców, aby pomóc w wyżywieniu rodziny.
Jednakże praca kobiet nie zawsze była dokładnie odnotowywana w źródłach, na których opierają się historycy, ponieważ wiele z nich pracowało nieregularnie, w domu lub w rodzinnych firmach. Praca kobiet często nie była uwzględniana w statystykach dotyczących wynagrodzeń w oficjalnych rejestrach, co zmienia nasze spojrzenie na pracę wykonywaną przez kobiety. Często zarobki kobiet były uważane za zarobki drugorzędne i mniej ważne niż zarobki mężczyzn, mimo że były one kluczowe dla przetrwania rodziny. To dlatego deklaracje spisowe z wczesnych lat XIX wieku często pokazują puste miejsce w kolumnie „zawód” przy nazwiskach kobiet – mimo że mamy obecnie dowody z różnych źródeł od lat 50-tych XIX wieku, że kobiety angażowały się w różnorodne prace zarobkowe w Wielkiej Brytanii.
Credit:
Zajęcia kobiet w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku obejmowały pracę w fabrykach i warsztatach tekstylnych i odzieżowych, a także w kopalniach węgla i cyny, pracę w handlu i na farmach. Według spisu powszechnego z 1911 roku, służba domowa była największym pracodawcą kobiet i dziewcząt, z 28% wszystkich zatrudnionych kobiet (1,35 miliona kobiet) w Anglii i Walii zaangażowanych w służbę domową. Wiele kobiet było zatrudnionych w małych zakładach przemysłowych, takich jak szycie koszul, robienie gwoździ, robienie łańcuszków i zszywanie butów. Były one znane jako „pocące się przemysły”, ponieważ godziny pracy były długie, a wynagrodzenie bardzo niskie. Fabryki organizowały pracę zgodnie z podziałem na płeć – mężczyźni pełnili funkcje nadzorcze i wykonywali prace, które były zakwalifikowane jako „wykwalifikowane”.
Płace kobiet
Przez większość tego okresu kobiety otrzymywały niższe wynagrodzenie niż ich męscy odpowiednicy pracujący obok nich, co stwarzało ogromne trudności finansowe dla pracujących kobiet. Od lat 50-tych XIX wieku zaczęły powstawać związki zawodowe, najpierw wśród lepiej opłacanych pracowników, a następnie rozszerzyły się, by reprezentować szersze grono pracowników. Jednak kobiety pozostawały w większości wykluczone ze związków zawodowych, a nierówne płace były normą. W wielu przypadkach kobiety próbowały domagać się lepszych praw, a niektóre z nich były wspierane przez reformatorów społecznych.
Credit:
Te dwie tabele przedstawiają „Płace wypłacane pracownikom w zakładzie włókienniczym Courtauld w Halstead, Essex w 1860 r.”
Przy wykorzystaniu dowodów dotyczących płac dla różnych kategorii pracowników napisz dwa stwierdzenia omawiające:
- Różny rodzaj prac wykonywanych przez mężczyzn i kobiety w tej fabryce i przyczyny tych różnic
- Różny poziom zarobków między mężczyznami i kobietami i przyczyny tych różnic
Tabela: Płace wypłacane pracownikom w fabryce włókienniczej Courtauld w Halstead, Essex w 1860 roku*
| Mężczyźni | Płaca tygodniowa | Liczba pracowników | Kobiety | Weekly Wages | Liczba pracowników |
| Mill Manager (również dostał 3% zysków z młyna). | 1000 funtów rocznie | 1 | Gazeciarze | 10s-11s | 4 |
| Overseers and Clerks | 15s-32s | 26 | Pomocnicy nadzorców | 9s-10s | 4 |
| Mechanicy i maszyniści | 17s-25s | 6 | Warpiniarze | 7s-10s | 16 |
| Skarbnicy i kowale | 14s-21s | 3 | Wykrętarze | 7s-10s | 9 |
| Lodgekeeper | 15s | 1 | Wasterzy | 6s-9s | 4 |
| Maszyny krosnowe, obsługa i parownicy | 14s-15s | 16 | Tkacze | 5s-8s | 589 |
| Obsługa maszyn młynarskich i czyściciele krosien | 10s-15s | 18 | Plugwinders | 6s-9s | 2 |
| Czyściciele wrzecion, stemplarki i pakowaczki szpulek, posłańcy, zamiatacze | 5s-12s | 5 | Szufladkarze i dublerzy | 4s-6s | 83 |
| Strażnicy | 7s-10s | – | Strażnicy | 2s-4s | 188 |
| Woźnice, stajenni i kierowca furgonu | 5s-10s | – | |||
| Winders | 2s-4s | 38 | |||
| Liczba pracowników płci męskiej | 114 | Liczba pracowników płci żeńskiej | 899 | ||
| Suma całkowita pracowników | 1013 |
Źródło: Dla płac w fabryce jedwabiu w Courtland: Carol Adams, Paula Bartley, Judy Lown, Cathy Loxton, Under Control: Life in a nineteenth-century Silk Factory, Cambridge University Press.
*Do czasu decymalizacji waluty w 1971 r. funt dzielił się na 20 szylingów
W 1888 r. Clementina Black, jedna z zaledwie 2 kobiet delegatów w Women’s Trades Union Council, zaproponowała pierwszą rezolucję TUC dotyczącą równych płac. Żądanie to zostało wysunięte nie na podstawie prawa kobiet do równej płacy, ale na podstawie tego, że ich niższe płace były niekorzystne dla mężczyzn na rynku pracy. Rezolucja stwierdzała, że tam, gdzie kobiety były „zatrudniane tylko dlatego, że były tańsze, cała praca stopniowo wpadała w ich ręce, … i że skutkowało to niższymi (płacami) z ogólną szkodą zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet”. Większość kobiet z klasy wyższej i średniej nie podejmowała pracy zarobkowej, z wyjątkiem „godnych szacunku” zajęć, takich jak bycie guwernantką, nauczycielką muzyki czy nawet pielęgniarką. Od większości kobiet z tej klasy oczekiwano, że po prostu wyjdą za mąż, zaopiekują się dziećmi i domem. Profesjonalne zawody, takie jak prawnicy, weterynarze, urzędnicy państwowi pozostały zamknięte dla kobiet przez większą część XIX wieku.