Student Learning Center – Historia Illinois

Zobacz Symbole Illinois

Wczesna historia Illinois

Zanim Illinois stało się stanem, było znane jako Terytorium Illinois. Na początku 1818 roku, Zgromadzenie Ogólne Terytorium Illinois wysłało petycję do Kongresu Stanów Zjednoczonych z prośbą o przyjęcie do Unii. Częścią procesu przyjęcia w poczet stanów było przyjęcie przez Illinois własnej konstytucji.

Słowo Illinois pochodzi od francuskiego słowa oznaczającego Illini lub Land of Illini. Jest to słowo z języka Algonquin oznaczające mężczyzn lub wojowników. Illinois zostało odkryte w 1673 roku, zasiedlone w 1720 roku i weszło do Unii 3 grudnia 1818 roku. Illinois jest otoczone przez zbiorniki wodne na prawie każdej granicy: rzeka Missisipi na zachodzie, rzeki Ohio i Wabash na południu oraz jezioro Michigan na północy. Stany, które graniczą z Illinois to: Kentucky, Iowa, Wisconsin, Missouri i Indiana. Pierwszy pociąg kolejowy przejechał przez rzekę Missisipi na pierwszym moście w Rock Island, Illinois 21 kwietnia 1856 roku. Najwyższy punkt w Illinois to Charles Mound w hrabstwie JoDaviess, wysokość 1,235 stóp, a najniższy punkt znajduje się w Cairo, w hrabstwie Alexander nad rzeką Mississippi, wysokość 279 stóp.

Tysiące lat przed dotarciem Francuzów do Illinois, Paleo-Indianie, koczowniczy lud, i ich potomkowie, archaiczni Indianie, badali Illinois. Kultura tych łowców, datowana na 5000 lat p.n.e., może być badana w Modoc Rock Shelter w Randolph County. Indianie Woodland byli ich potomkami. Do roku 900 n.e. Indianie Środkowego Missisipi, którzy zastąpili Indian Woodland, zbudowali wielkie kopce ziemne i rozwinęli złożone obszary miejskie. Miasta te zniknęły prawdopodobnie z powodu przeludnienia, chorób i wyczerpania zasobów. Potomkami Mississippian były plemiona Illiniwek w XVII, XVIII i XIX wieku. Po latach utraty ziemi i wojen z innymi grupami Indian i europejskimi kolonistami, Illiniwekowie zostali przeniesieni do rezerwatu w Kansas.

Francuzi kontrolowali obszary wzdłuż doliny rzeki Missisipi w American Bottoms między Cahokia i Kaskaskaskia. Ich okupacja, od około 1675 do 1763 roku, pozostawiła niewiele trwałych śladów, podobnie jak nieefektywne rządy Brytyjczyków. Kontrola europejska została zakończona przez amerykańską milicję George’a Rogersa Clarka w 1778 roku, po czym Wirginia uznała Illinois za swoje terytorium.

Zarządzenie Północno-Zachodnie z 1787 roku wyznaczyło ten region i zorganizowało hrabstwa, a w 1809 roku utworzono Terytorium Illinois. W pierwszych latach osadnictwa traperów futrzarskich, południowe Illinois było centrum migracji na te tereny, szczególnie wzdłuż doliny rzeki Missisipi oraz rzek Wabash i Ohio. Przyznanie państwowości w 1818 roku było kontrowersyjne. Liczba ludności wynosiła mniej niż wymagane 60 000. Ponadto, aby objąć obszar portu Chicago, przedstawiciele terytorialni nakłonili Kongres Stanów Zjednoczonych do wytyczenia granicy stanu Illinois 51 mil na północ od pierwotnej granicy wyznaczonej przez Northwest Ordinance. Pierwszą stolicą była Kaskaskaskia, a następnie Vandalia, położona wzdłuż rzeki Kaskaskia, która pełniła tę funkcję przez 20 lat. Po silnych naciskach Abrahama Lincolna stolica została przeniesiona do Springfield w głosowaniu legislacyjnym w 1837 roku.

Następny – Wczesna państwowość Illinois

Wstęp