Szczepienie przeciw różyczce (niemieckiej odrze)

Różyczka jest chorobą zakaźną wywoływaną przez wirus. Nazywana jest również odrą niemiecką, ale wywołuje ją inny wirus niż odrę. Większość osób, które zachorowały na różyczkę, zazwyczaj choruje łagodnie, z objawami, które mogą obejmować niską gorączkę, ból gardła i wysypkę, która zaczyna się na twarzy i rozprzestrzenia się na resztę ciała. U niektórych osób przed pojawieniem się wysypki może wystąpić również ból głowy, różowe oko i ogólne złe samopoczucie. Różyczka może spowodować poronienie lub poważne wady wrodzone u nienarodzonego dziecka, jeśli kobieta zostanie zarażona podczas ciąży.

Różyczce można zapobiec stosując szczepionkę MMR. Chroni ona przed trzema chorobami: odrą, świnką i różyczką. CDC zaleca, aby dzieci otrzymały dwie dawki szczepionki MMR, zaczynając od pierwszej dawki w wieku od 12 do 15 miesięcy, a drugą dawkę w wieku od 4 do 6 lat. Nastolatki i dorośli również powinni być na bieżąco z ich szczepieniami MMR.

Szczepionka MMR jest bardzo bezpieczna i skuteczna. Jedna dawka szczepionki MMR jest w około 97% skuteczna w zapobieganiu różyczce.

Dzieci mogą również otrzymać szczepionkę MMRV, która chroni przed odrą, świnką, różyczką i ospą wietrzną. Szczepionka ta jest dopuszczona do stosowania u dzieci w wieku od 12 miesięcy do 12 lat.

Przed wprowadzeniem szczepionek przeciwko różyczce w Stanach Zjednoczonych, różyczka była powszechną chorobą występującą głównie wśród małych dzieci. Ostatnia duża epidemia w Stanach Zjednoczonych miała miejsce w latach 1964-1965, kiedy to w Stanach Zjednoczonych odnotowano około 12,5 miliona zachorowań na różyczkę. Dzięki skutecznym programom szczepień, od 2004 r. różyczka została wyeliminowana ze Stanów Zjednoczonych. Jednak różyczka jest nadal powszechna w innych krajach. Nieszczepione osoby mogą zarazić się różyczką podczas pobytu za granicą, a następnie przywieźć chorobę do Stanów Zjednoczonych i rozprzestrzenić ją na innych.