Szema

Szema, (hebr. „Słuchaj”) – żydowskie wyznanie wiary złożone z trzech tekstów biblijnych (Pwt 6,4-9; 11,13-21; Liczb 15,37-41), które wraz z odpowiednimi modlitwami stanowi integralną część wieczornego i porannego nabożeństwa. Nazwa pochodzi od początkowego słowa wersetu biblijnego „Słuchaj, Izraelu: Pan, Bóg nasz, jest jednym Panem” (Pwt 6,4). Pora odmawiania została określona przez dwa pierwsze teksty: „kiedy się położysz i kiedy wstaniesz”. Teksty Szema są intonowane także w innych momentach podczas liturgii żydowskiej. Wersety biblijne wpajają obowiązek uczenia się, studiowania i przestrzegania Tory. Teksty te i odpowiednie modlitwy są w konsekwencji święte dla Żydów, ponieważ zawierają wyznanie wiary, deklarację wierności królewskości i królestwu Bożemu oraz symboliczne przedstawienie całkowitego oddania się studiowaniu Tory. Ponieważ jednak medytacja nad Torą „nocą i dniem” była praktycznie niemożliwa, Szema stała się substytutem studiowania Tory, a dokładniej minimalnym wymogiem przestrzegania tego przykazania.

Podążając za przykładem uczonego-męczennika rabina Akiby (II w. n.e.), Szema była wypowiadana przez żydowskich męczenników na przestrzeni wieków jako ich ostateczne wyznanie wiary w jedynego Boga ludzkości i miłości do Niego. Pobożni Żydzi mają nadzieję umrzeć ze słowami Szema na ustach.