The Precambrian

Wprowadzenie

The Precambrian był „Age of Early Life.” Podczas prekambru formowały się kontynenty i rozwijała się nasza współczesna atmosfera, a wczesne życie ewoluowało i rozkwitało. Stworzenia o miękkich ciałach, takie jak robaki i meduzy, żyły w oceanach, ale ziemia pozostawała jałowa. Wspólne skamieniałości prekambryjskie obejmują stromatolity i podobne struktury, które są śladami mat mikroorganizmów podobnych do glonów, oraz mikroskamieniałości innych mikroorganizmów.
Parki narodowe, które zawierają skały prekambryjskie, są miejscami szczególnymi, ponieważ odsłaniają starożytny świat, w którym tworzyły się kontynenty i rozwijało się wczesne życie. Najstarsze skały odsłonięte w NPS znajdują się w parkach Greater Yellowstone, Bighorn Canyon, Grand Teton i Yellowstone, i zawierają dowody na wydarzenia sprzed 3,6 miliarda lat. Starożytne skały prekambryjskie Tarczy Kanadyjskiej są odsłonięte w Parku Narodowym Voyageurs. 1.400-milionowe stromatolity z Parku Narodowego Glacier są jednymi z najstarszych skamieniałości w NPS. Liczące 1100 milionów lat skały w Parku Narodowym Shenandoah reprezentują stopione materiały wyrzucone w trakcie wznoszenia się i opadania prekambryjskiego pasma górskiego.

Zasoby prekambryjskie

Prekambryj jest podzielony na trzy eony zaznaczone poniżej, od najmłodszego do najstarszego: Hadean, Archean i Proterozoik. Kilka przykładów zasobów NPS w każdym z tych okresów jest zaznaczonych poniżej.

Eon Hadeański

Eon Hadeański rozpoczął się wraz z powstaniem pierwszych skał na Ziemi i zakończył się 4 miliardy lat temu. Eon ten był czasem ogromnej aktywności wulkanicznej i częstych zderzeń z asteroidami, co prowadziło do gwałtownych zmian powierzchni planety. Ze względu na ekstremalne zmiany i duży wiek skał, bardzo niewiele dowodów na wydarzenia Eonu Hadean przetrwało do dnia dzisiejszego. Najstarsze skały i minerały znajdują się w Tarczy Kanadyjskiej i zachodniej Australii. Żadna z ziem włączonych do Parku Narodowego nie jest znana z zachowania skał i minerałów z Eonu Hadean.

Eon Archeański

Eon Archeański rozpoczął się 4 miliardy lat temu, a zakończył 2,5 miliarda lat temu. W tym czasie pojawiły się pierwsze obszary skorupy kontynentalnej i zaczęły łączyć się w większe obszary lądowe. Te kontynentalne rdzenie znane są jako kratery lub tarcze. Zmniejszyła się kolizja z obiektami z kosmosu i aktywność wulkaniczna. Życie po raz pierwszy pojawiło się na Ziemi w Eonie Archeańskim. Najwcześniejsze rodzaje skamieniałości, jakie można znaleźć w jakiejkolwiek ilości, to ślady mat mikrobiologicznych. Mata mikrobów wodnych zatrzymywała osady, a mikroby rosły nad osadami, tworząc strukturę warstwową. Stromatolity są jednym z dobrze znanych typów skamieniałości maty mikrobiologicznej. Żadna z ziem należących do Służby Parków Narodowych nie posiada skamieniałości z okresu archeańskiego, ale kilka z nich posiada tak stare skały. Są one skoncentrowane w dwóch ogólnych obszarach: od południowego Idaho do północno-zachodniego Wyoming (Bighorn Canyon National Recreation Area, City of Rocks National Reserve, Grand Teton National Park i Yellowstone National Park) oraz od północno-wschodniej Minnesoty do Wisconsin (Ice Age National Scenic Trail, Saint Croix National Scenic River i Voyageurs National Park). Skały Archean w tych parkach wszystkie wydają się być utworzone późno w eonie, między około 3 i 2,5 miliarda lat temu.