Top 10 Endangered Horse Breeds

Każda z tych ras ma zaledwie kilka tysięcy członków lub mniej globalnie.

Amerykańskie Towarzystwo Ochrony Ras Zwierząt Gospodarskich ma listę 18 ras koni i kucyków zagrożonych wyginięciem – niektóre z nich mają mniej niż 10 000 przedstawicieli na całym świecie, podczas gdy niektóre mają mniej niż 100. Dla porównania, rasa o „statusie krytycznym”, taka jak koń kaspijski (poniżej 2000 przedstawicieli na świecie), stanowi zaledwie 0,001% z 58,3 mln koni na świecie.

Niskie liczby można częściowo wytłumaczyć brakiem popytu. To w sumie dobrze, bo odpowiedzialni hodowcy nie kontynuowali hodowli w czasie recesji gospodarczej, kiedy nie było popytu na nowe źrebięta. Jednak rasy, które były już rzadkie przed recesją gospodarczą, stoją teraz przed wyzwaniem znalezienia wystarczającej ilości genetycznie zróżnicowanych zwierząt, aby utrzymać rasę przy życiu – w przeciwnym razie, pewnego dnia mogą dołączyć do ponad 22 ras koni, które już wymarły, od hiszpańskiego jeneta do Narragansett Pacer.

American Cream: <100

Krem amerykański wywodzi się od klaczy zwanej „Old Granny” w stanie Iowa i jest pierwszą (i ostatnią) rasą koni pociągowych rodzimą dla Stanów Zjednoczonych. Jego unikalne umaszczenie i bursztynowe oczy są wynikiem połączenia genu „szampana” z kasztanowym umaszczeniem podstawowym.

Suffolk: <850

Ponieważ Suffolk i Norfolk w Anglii znajdują się na półwyspie, który kiedyś był trudno dostępny z powodu bagien na zachodzie, koń Suffolk pozostał niezwykle wierny pierwotnemu typowi – to znaczy, koń pociągowy wyhodowany specjalnie do pracy na farmie, a nie do jazdy lub jazdy konnej. Mają one zazwyczaj prostą łopatkę, która jest dobrze przystosowana do ciągnięcia. Wszystkie Suffolki mają różne odcienie kasztana.

Cleveland Bay: <1100

Zatoka Cleveland wywodzi się w czasach średniowiecznych z koni jucznych, które przewoziły towary między opactwami i klasztorami, a w czasach współczesnych tę przystosowującą się rasę można zobaczyć robiącą wszystko, od prowadzenia brytyjskich powozów królewskich po skoki pokazowe czy polowania na lisy. I chociaż Cleveland Bay może nie mieć krzykliwe ubarwienie, mogę powiedzieć z doświadczenia – co za jazda. Są gładkie, gładkie, gładkie i wrażliwe, ale rozsądne. Czy możesz powiedzieć, że mam poważną miłość do Cleveland Bay?

Caspian: <2000

Ta starożytna irańska rasa prawie wyginęła w latach 60-tych, ale dzięki wysiłkom ekspatriantki Louise Firouz nastąpił jej powrót. Chociaż Caspian ma od 9 do 10 rąk, lepiej nie nazywać go kucykiem w kręgach entuzjastów Caspiana. Sposób chodzenia i budowa tego konia są bardziej zbliżone do pełnowymiarowego konia niż do kucyka, a rasa ta była powszechnie nazywana „koniem miniaturowym”, zanim zaczęto hodować konie miniaturowe, jakie znamy dzisiaj. Co ciekawe, większość koni kaspijskich osiąga swój pełny wzrost już w wieku 6 miesięcy.

Kony Exmoor: <2000

Przeważnie krępy kucyk Exmoor miał trudną historię – od bycia wykorzystywanym jako „pit kucyki” w kopalniach, do bycia wykorzystywanym do ćwiczeń celnościowych, a nawet żywności podczas pierwszej wojny światowej, po której przetrwało tylko 50 przedstawicieli rasy. Dziś kucyki Exmoor są używane do jazdy konnej i powożenia, choć około 150 z nich wędruje teraz w zdziczałym stadzie w Exmoor.

Koń Hackney i kucyk Hackney: EDITED

Koń i kucyk hackney to odrębne typy, o odmiennych proporcjach. Kuce hackney są jedną z niewielu ras, które powstały całkowicie w kontrolowanym środowisku. Christopher Wilson chciał „roadstera” wyhodowanego dla stylu i wytrzymałości, i opracował kuca Hackney z ogierów koni Hackney i kucyków Fell w 1800 roku. Hackney pony miały silny wpływ na „nowoczesny typ” kuca szetlandzkiego.

EDIT: Według American Hackney Horse Society, w ciągu ostatnich 20 lat 8928 kucyków i 728 koni zostało zarejestrowanych w USA.

Shire: <2000

Konie Shire pochodzą od stada używanego do noszenia rycerzy do bitwy, ale rasa ta została później przystosowana do pracy na roli i przewożenia ciężkich ładunków w trudnym terenie – do dziś niektóre Shire są używane w przemyśle leśnym, gdzie pojazdy zmechanizowane nie mogą wjechać. Rasa prawie wyginęła w latach 50-tych i 60-tych, ale dziś są one bardziej popularne niż były od dziesięcioleci, pomimo ich niewielkiej liczby.

Kanadyjczyk: <2200

Koń kanadyjski, znany również jako le cheval canadien, francuski koń kanadyjski lub „mały żelazny koń”, wywodzi się z francuskich stada wysłanego do Kanady przez Ludwika XIV w 1665, 1667 i 1670 roku. Były one niezwykle popularne i robiły wszystko i wszędzie, od jazdy konnej po ciągnięcie wagonów towarowych. Ich wszechstronność i wytrzymałość mogły jednak przyczynić się do ich upadku – ponieważ były tak niezawodne, wiele koni kanadyjskich było eksportowanych do innych krajów lub wykorzystywanych jako wierzchowce wojenne (w tym w amerykańskiej wojnie secesyjnej). Do 1880 r. były bliskie wyginięcia, choć wysiłki w latach 70. przyczyniły się do zwiększenia ich liczby.

Kolonialne konie hiszpańskie: <2200

„Colonial Spanish” nie jest rasą samą w sobie, ale grupą około 15 ras lub szczepów, które wywodzą się z hiszpańskich stada przywiezionych do Stanów Zjednoczonych, i które miały silny wpływ na amerykańskie konie chody. Niektóre z tych ras obejmują Spanish Barb, Carolina Marsh Tacky, i Florida Cracker.

Dales Pony: <3000

Kuc Dales, odporna rasa pochodząca z Anglii, została ostatnio przekwalifikowana z „Zagrożonej” na poważniejszy status „Krytycznej” przez Rare Breeds Survival Trust, organizację, która pomaga zachować i chronić rodzime brytyjskie rasy zwierząt gospodarskich. Podobnie jak kucyk Exmoor, wiele kucyków Dales było wykorzystywanych w górnictwie, a ich liczba poważnie zmalała podczas i po Wojnach Światowych.

Dowiedz się więcej o zagrożonych rasach koni:

The Livestock Conservancy

The Equus Survival Trust

Rare Breeds Survival Trust