Triceratops

Czaszka i inne cechy szkieletu

Triceratops posiadał gigantyczną czaszkę, a niektóre osobniki miały czaszki o długości prawie 3 metrów (około 10 stóp), co stawiało je wśród największych zwierząt lądowych. Oprócz trzech rzucających się w oczy rogów, które znajdowały się nad każdym okiem i na pysku, posiadał liczne małe kolce (epoccipitale), które otaczały brzegi rozszerzonej falbanki kostnej z tyłu czaszki. Na płacie znajdowało się aż 19-26 epoccipitali. Triceratops posiadał także mniejsze rogowe występy na kościach szyjnych (policzkowych). Górna i dolna szczęka były wyłożone piętrowymi kolumnami zębów, które, jak się wydaje, były wyspecjalizowane do ścinania. Przednia część pyska tworzyła dziób, który mógł być używany do ścinania roślinności. Ponadto większość czaszki pokrywały wgłębienia wykonane przez naczynia krwionośne; podobne wgłębienia znajdują się pod keratynowymi dziobami żywych ptaków. Sugeruje to, że cała głowa dinozaura, poza policzkami i obszarem wokół nozdrzy, była pokryta keratyną, gdy ten żył. U wielu żyjących ptaków keratyna jest bardzo kolorowa, co sugeruje, że czaszki Triceratopsa również mogły być bardzo kolorowe.

Triceratops jest często przedstawiany jako używający swoich dużych rogów do obrony przed współczesnymi mięsożernymi dinozaurami, takimi jak Tyrannosaurus rex. Odkrycie widocznych patologii (skutków choroby lub urazu) w spójnych miejscach falbanek przemawia za tym, że Triceratops mógł angażować się w walkę wewnątrzgatunkową, co widać u niektórych żyjących zwierząt rogatych. Inna możliwość jest taka, że rogi funkcjonowały przede wszystkim jako struktury wystawowe, być może do sygnalizowania względnej dojrzałości innym członkom grupy. Sugestia ta jest poparta faktem, że rogi i falbanka Triceratops zmieniały kształt dramatycznie w trakcie rozwoju, pozwalając na odróżnienie młodych osobników od bardziej dojrzałych.

Większość okazów Triceratops jest znana z czaszek lub części czaszek, a kości z reszty ciała są rzadziej odzyskiwane. Ze szczątków kopalnych innych części ciała, paleontolodzy byli w stanie ustalić, że tylne kończyny Triceratops były większe niż przednie, ale oba zestawy były bardzo mocne. To, czy kończyny przednie były w pełni wyprostowane, jak u współczesnego nosorożca, jest przedmiotem dyskusji, choć istnieją pewne dowody sugerujące, że były one trzymane w pozycji półpełzającej (postawa pośrednia między wyprostowaną pozycją nosorożca a w pełni wyprostowanymi kończynami większości jaszczurek). Krótkie palce dinozaura prawdopodobnie zakończone były małymi kopytami. Ogon, jak u wielu innych dużych dinozaurów rogatych, wydaje się być dość krótki.