Układ okresowy pierwiastków: Los Alamos National Laboratory

Powrót do listy pierwiastków

Praseodymium

Historia

Od greckiego słowa prasios, zielony, i didymos, bliźniak. W 1841 r. Mosander wyodrębnił z lantany rzadką ziemię didymię; w 1879 r. Lecoq de Boisbaudran wyizolował nową ziemię, samarię, z didymii otrzymanej z minerału samarskitu. Sześć lat później, w 1885 r., von Welsbach rozdzielił didymię na dwie inne, prazeodymię i neodymię, które dały sole o różnych barwach. Podobnie jak w przypadku innych pierwiastków ziem rzadkich, związki tych pierwiastków w roztworze mają charakterystyczne ostre spektralne pasma absorpcyjne lub linie, niektóre z nich mają szerokość zaledwie kilku Angstremów.

Źródła

Pierwiastek występuje wraz z innymi pierwiastkami ziem rzadkich w różnych minerałach. Monazite i bastnasite są dwa główne źródła komercyjne metali ziem rzadkich. Został on przygotowany w stosunkowo czystej postaci w 1931.

Produkcja

Wymiana jonowa i techniki ekstrakcji rozpuszczalników doprowadziły do znacznie łatwiejszej izolacji metali ziem rzadkich, a koszty znacznie spadły w ciągu ostatnich kilku lat. Prazeodymu może być przygotowany przez kilka metod, takich jak przez redukcję wapnia bezwodnego chlorku fluorku.

Użycia

Misch metal, używany w produkcji zapalniczek, zawiera około 5% metalu prazeodymu. Tlenki metali ziem rzadkich, w tym Pr2O3 są jednymi z najbardziej ogniotrwałych substancji znanych. Wraz z innymi ziem rzadkich, jest on powszechnie stosowany jako materiał rdzenia dla łuków węglowych stosowanych przez przemysł filmowy do oświetlenia studyjnego i projekcji. Sole prazeodymu są używane do barwienia szkła i emalii, po zmieszaniu z niektórych innych materiałów, prazeodymu produkuje intensywne i niezwykle czysty żółty kolor w szkle. Szkło didymowe, którego prazeodym jest składnikiem, jest barwnikiem do okularów spawalniczych.

Właściwości

Praseodymium jest miękkie, srebrzyste, plastyczne i ciągliwe. Jest nieco bardziej odporny na korozję w powietrzu niż europ, lantan, cer lub neodym, ale rozwija zieloną powłokę tlenku, która odpada, gdy jest wystawiona na działanie powietrza. Podobnie jak w przypadku innych metali ziem rzadkich, powinien być przechowywany pod lekkim oleju mineralnego lub uszczelnione w plastiku.