Włochy podbijają świat, a Niemcy wygrywają z przyjaciółmi

Włochy uśpiły ducha
To bramka Grosso przechyliła szalę zwycięstwa na stronę Włochów w półfinale z Niemcami, a jego strzał z rzutu karnego przypieczętował zwycięstwo w finale po remisie 1-1. Co ciekawe, było to pierwsze zwycięstwo Azzurri w rzutach karnych, które pozwoliło zapomnieć o trzech porażkach na arenie międzynarodowej – szczególnie w finale w 1994 roku.

Ale ten Puchar Świata FIFA nie był tylko historią włoskiego sukcesu. Młodzi Niemcy Jurgena Klinsmanna zajęli trzecie miejsce dzięki atrakcyjnej marce wysokiego tempa, atakującego futbolu. Gospodarze byli najlepszymi strzelcami z 14 golami – pięć z nich zdobył zdobywca Złotego Buta adidas Miroslav Klose, a trzy Lukas Podolski, Najlepszy Młody Piłkarz Gillette.

Narodowa drużyna Klinsmanna uchwyciła ducha Niemiec 2006. O ile stary stereotyp kwaśnej niemieckiej wydajności został obalony przez młodzieńczą żywiołowość drużyny na boisku, o tyle poza nim niemiecka publiczność nadała prawdziwe znaczenie mottu turnieju „Czas na zawieranie przyjaźni”. Ogromna liczba kibiców zgromadziła się w parkach kibica w całym kraju, a kraj gospodarzy wykazał się niesłabnącą hojnością wobec swoich licznych gości.

Miesiąc futbolu w Niemczech zachwycił nie tylko 3 359 439 widzów uczestniczących w meczach na 12 wspaniałych stadionach (i milionach Fan Festów), ale także szacowaną na ponad 30 miliardów publiczność na całym świecie. Wszyscy patrzyli na listę 32 drużyn od Angoli po USA, które sprzysięgły się, by ekscytować, zachwycać i czasami denerwować podczas 64 meczów, maratonu 147 bramek.

Zidane cofający się w czasie
Mieli wiele powodów do radości, w tym widok Zidane’a cofającego się w czasie, który pomógł Francji Raymonda Domenecha pokonać Hiszpanię i Brazylię w drodze do Berlina. Wysiłki 33-latka przyniosły mu Złotą Piłkę adidas, ale mimo że trafił do siatki przeciwko Włochom, osiem lat po tym, jak dwukrotnie strzelił gola w finale w 1998 roku, nie było szczęśliwego zakończenia.