Zaloguj się

Ołtarz Mérode (lub Tryptyk Zwiastowania) to olejny tryptyk na dębowych panelach, obecnie w The Cloisters, w Nowym Jorku. Trzy panele przedstawiają, od lewej do prawej, klęczących w modlitwie darczyńców w ogrodzie, moment Zwiastowania Marii, który rozgrywa się we współczesnej, domowej scenerii, oraz świętego Józefa, stolarza z narzędziami jego zawodu. Liczne elementy symboliki religijnej obejmują lilię i fontannę (symbolizujące czystość Marii), a także Ducha Świętego reprezentowanego przez promienie światła padające z lewego okna.
Zainteresowanie historyków sztuki Ołtarzem Mérode skupia się głównie na panelu centralnym, który został ukończony po 1422 roku, prawdopodobnie między 1425 a 1428 rokiem, przez członka warsztatu Campina. Panele zewnętrzne zostały dodane później przez jednego z członków warsztatu, prawdopodobnie na życzenie ofiarodawcy, który chciał podnieść panel centralny do rangi tryptyku i umieścić siebie w przestrzeni obrazowej. Na skrzydłach znajdują się widoki miasta Liège, w dzisiejszej Belgii. Wersja środkowego panelu w Brukseli jest wcześniejsza i być może jest to oryginalny panel Campina.
Tryptyk jest założycielskim i ważnym dziełem w rodzącym się wówczas stylu późnogotyckim, wczesnoniderlandzkim i został opisany jako „kamień milowy pomiędzy dwoma okresami; jednocześnie podsumowuje tradycję średniowieczną i kładzie podwaliny pod rozwój nowoczesnego malarstwa”.ryptyk nowojorski przypisywano niekiedy młodemu Rogierowi van der Weydenowi. Obecnie przyjmuje się, że należy on do grupy obrazów związanych z Mistrzem z Flémalle, za którego uważa się Roberta Campina, mentora Jana van Eycka. W Brukseli znajduje się inna wersja panelu Zwiastowania, nieco wcześniejsza, ale uszkodzona, która może reprezentować pierwotną wersję autorstwa Campina.
Badania techniczne drewnianych paneli sugerują, że tryptyk nowojorski został ukończony przez kilka rąk. Drewno panelu centralnego jest inne i wcześniejsze niż drewno skrzydeł, a zawiasy sugerują, że panel centralny nie był zamierzony jako część tryptyku. Panel centralny jest prawdopodobnie kopią wcześniejszej kompozycji Campina, podczas gdy skrzydła zostały prawdopodobnie wykonane później na zlecenie ofiarodawcy, który przypuszczalnie chciał, aby zostały one dołączone do panelu głównego, tworząc ołtarz dewocyjny, prawdopodobnie (biorąc pod uwagę jego rozmiar) przeznaczony do prywatnej dewocji. Obszary paneli zostały przerobione; zarówno kobieta-darczyńca, jak i brodaty mężczyzna na lewym skrzydle zostali namalowani ponad pejzażem, podczas gdy okno za Dziewicą było pierwotnie pomalowane złotem.
Campbell odrzucił związek tryptyku z grupą Flemalle, a tym samym z Robertem Campinem. Opisuje Mérode jako „niespójny w konstrukcji”, ponieważ brakuje mu ciągłości przestrzennej między panelami, co jest najbardziej widoczne w tryptyku Seilern. Ponadto, otwarte niebo widziane przez okna w środkowej części obrazu nie współgra z uliczną sceną w panelu dawcy. Dalej zauważa słabe opanowanie perspektywy w panelu donatora i zauważa, że jest „niefortunne, że linia jednej z warstw zaprawy w murze ogrodowym znika w ustach donatora”. Campbell lekceważy panele skrzydeł jako przypadkowe i wykonane mniejszymi rękami, wrzucone razem z woli ofiarodawcy. Przywiązuje wagę do brukselskiego panelu, który ostrożnie przypisuje Mistrzowi z Flémalle.

To jest fragment artykułu z Wikipedii wykorzystany na licencji Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Unported License (CC-BY-SA). Pełny tekst artykułu znajduje się tutaj →

Więcej …