Zasady ekonomii

Istnieją dwa skrajne przypadki elastyczności: gdy elastyczność jest równa zeru i gdy jest nieskończona. Trzecim przypadkiem jest przypadek stałej jednostkowej elastyczności. Opiszemy każdy z tych przypadków.

Elastyczność nieskończona lub elastyczność doskonała odnosi się do skrajnego przypadku, w którym ilość żądana (Qd) lub dostarczana (Qs) zmienia się o nieskończoną ilość w odpowiedzi na jakąkolwiek zmianę ceny. W obu przypadkach krzywa podaży i krzywa popytu są poziome, jak pokazano na rysunku 1. Podczas gdy idealnie elastyczne krzywe podaży są nierealistyczne, dobra o łatwo dostępnych nakładach, których produkcję można łatwo rozszerzyć, będą charakteryzowały się wysoce elastycznymi krzywymi podaży. Przykładami są pizza, chleb, książki i ołówki. Podobnie, idealnie elastyczny popyt jest skrajnym przykładem. Jednak dobra luksusowe, dobra, które pochłaniają dużą część dochodu jednostki, oraz dobra z wieloma substytutami prawdopodobnie będą miały wysoko elastyczne krzywe popytu. Przykładami takich dóbr są rejsy po Karaibach i samochody sportowe.

Zero elastyczności lub doskonała nieelastyczność, jak przedstawiono na rysunku 2, odnosi się do skrajnego przypadku, w którym procentowa zmiana ceny, niezależnie od tego, jak duża, powoduje zerową zmianę ilości. Doskonale nieelastyczna podaż jest skrajnym przykładem, jednak towary o ograniczonej podaży czynników produkcji mogą charakteryzować się wysoce nieelastycznymi krzywymi podaży. Przykładem mogą być pierścionki z diamentami lub mieszkania w najlepszych lokalizacjach, takie jak mieszkania z widokiem na Central Park w Nowym Jorku. Podobnie, choć doskonale nieelastyczny popyt jest skrajnym przypadkiem, dobra pierwszej potrzeby, dla których nie ma bliskich substytutów, prawdopodobnie będą miały wysoce nieelastyczne krzywe popytu. Tak jest w przypadku leków ratujących życie i benzyny.

Stała jednostkowa elastyczność, zarówno w krzywej podaży jak i krzywej popytu, występuje wtedy, gdy zmiana ceny o jeden procent powoduje zmianę ilości o jeden procent. Rysunek 3 przedstawia krzywą popytu o stałej elastyczności jednostkowej. W miarę przesuwania się w dół krzywej popytu z punktu A do B cena spada o 33%, a ilość żądana wzrasta o 33%; w miarę przesuwania się z punktu B do C cena spada o 25%, a ilość żądana wzrasta o 25%; w miarę przesuwania się z punktu C do D cena spada o 16%, a ilość żądana wzrasta o 16%. Zauważmy, że w wartości bezwzględnej spadki cen w miarę przesuwania się w dół krzywej popytu nie są identyczne. Zamiast tego, cena spada o 3$ z A do B, o mniejszą kwotę 1,50$ z B do C i o jeszcze mniejszą kwotę 0,75$ z C do D. W rezultacie krzywa popytu o stałej elastyczności jednostkowej przechodzi od bardziej stromego nachylenia po lewej stronie do bardziej płaskiego po prawej stronie – i ogólnie ma zakrzywiony kształt.

W przeciwieństwie do krzywej popytu o jednostkowej elastyczności, krzywa podaży o jednostkowej elastyczności jest reprezentowana przez linię prostą. Przy przesuwaniu krzywej podaży od lewej do prawej, każdy wzrost ilości 30, od 90 do 120, od 150 do 180, jest równy w wartości bezwzględnej. Jednak w wartości procentowej kroki te maleją, od 33,3% do 25% do 16,7%, ponieważ pierwotne punkty ilościowe w każdym obliczeniu procentowym stają się coraz większe, co rozszerza mianownik w obliczeniu elastyczności.

Rozważmy zmiany cen w górę krzywej podaży na rysunku 4. Z punktów D do E do F i do G na krzywej podaży, każdy krok o 1,50 $ jest taki sam w wartości bezwzględnej. Jeśli jednak zmiany cen mierzy się w kategoriach zmian procentowych, to one również maleją, z 33,3% do 25% do 16,7%, ponieważ pierwotne punkty cenowe w każdym obliczeniu procentowym mają coraz większą wartość. Wzdłuż krzywej podaży o stałej jednostkowej elastyczności, procentowe wzrosty ilości na osi poziomej dokładnie odpowiadają procentowym wzrostom ceny na osi pionowej – tak więc ta krzywa podaży ma stałą jednostkową elastyczność we wszystkich punktach.

Nieskończona lub doskonała elastyczność odnosi się do skrajnego przypadku, w którym albo ilość żądana, albo dostarczana zmienia się o nieskończoną ilość w odpowiedzi na jakąkolwiek zmianę ceny. Zerowa elastyczność odnosi się do skrajnego przypadku, w którym procentowa zmiana ceny, bez względu na to, jak duża, powoduje zerową zmianę ilości. Stała elastyczność jednostkowa w krzywej popytu lub podaży odnosi się do sytuacji, w której zmiana ceny o jeden procent powoduje zmianę ilości o jeden procent.